Links bij de deelstaatverkiezingen in Hamburg: steun van de Kameradentrend

In Hamburg wrijven mensen zich in de ogen van verbazing: 14,4 procent voor Links! Is zoiets ooit eerder gebeurd? Nee, dat is niet gebeurd. Nooit.
En hoe kon dit gebeuren? Links puzzelt hierover, net als overal elders. Natuurlijk hebben ze het momentum nu aan hun kant. Natuurlijk hebben ze geluk dat twee historisch gezien impopulaire kandidaten voor het bondskanselierschap tegenover elkaar staan. En dat een van hen overduidelijk heeft gemaakt waarom er behoefte is aan een sterke, compromisloos antifascistische vertegenwoordiging in de Bondsdag.
Maar het resultaat laat ook zien hoeveel potentieel Die Linke heeft. Men moet echter niet de fout maken om conclusies te trekken uit de federale verkiezingen en deze toe te passen op de deelstaatverkiezingen. Maar het zou best kunnen dat kameraad Trend nog een paar dagen aan de zijde van de Hamburgse linkerzijde blijft.
In Hamburg is de groei bovengemiddeld, zelfs als men alleen de westelijke deelstaten in aanmerking neemt. En van hen startten ze in Hamburg op het op één na hoogste niveau, na Bremen. Ze hebben dus geen laaghangende druiven geplukt. Met andere woorden: het is niet alleen een landelijke trend.
Dat was al aangekondigd in de peilingen voor de deelstaatverkiezingen , waar de Linkse Partij in een paar weken tijd van vijf naar tien procent klom – meer dan ooit tevoren bij een deelstaatverkiezing.
En dat was in de stad te merken: de veelgeprezen optredens van Heidi Reichinnek en de agressieve maar toch Hanzeatisch-kalme televisieoptredens van partijleider Jan van Aken raakten de harten van menig Hamburger. De federale en deelstaatpartijen hebben elkaar tot een euforische roes gebracht.
De gesprekken in de stad zijn veranderd. Een paar weken geleden was de hamvraag of een stem op Die Linke geen zin had, maar nu is er opeens ook vanuit verre hoeken belangstelling. De kater na de verkiezingen bij de BSW, die in Hamburg hopeloos verdeeld is , zou de rest kunnen doen.
Kan de verkiezing van hun topkandidaat Cansu Özdemir tot lid van de Bondsdag de linkse vleugel in de laatste fase nog schaden? Waarschijnlijk niet, want haar vertrek zou een teken van vooruitgang zijn, een zichtbaar succes. En er is niets waar mensen meer van houden dan succes. Zelfs linkse mensen.
taz