De terugkeer van de helikopterclub
Er zijn ongetwijfeld veel aspecten waarop president Javier Milei oprecht zelfkritisch zou moeten zijn. Niets hiervan kan echter de legitieme bezorgdheid van de burgers en hun leiders over de situatie overschaduwen. Valse manoeuvres zoals die welke door het Kirchnerisme zijn georkestreerd met het doel de nationale regering te destabiliseren .
Degenen van de regeringspartij die het vermeende bestaan van acties gericht op een “zachte staatsgreep” die, in tegenstelling tot traditionele staatsgrepen, kunnen worden uitgevoerd zonder tussenkomst van militair geweld om een regering te verzwakken en haar val te veroorzaken.
De oproep “helikopterclub” heeft opnieuw de instellingen van de Republiek in zijn greep en, zoals bij andere gelegenheden in het Argentinië van de 21e eeuw, erkent de wens om de macht te herwinnen van sectoren van het peronisme die bij de verkiezingen zijn verslagen. Naast deze inspanning, waarvan het meest dramatische precedent te vinden is in de crisis van december 2001, is er de zoektocht naar een uitweg uit de complexe criminele toekomst van voormalig president Cristina Kirchner , die is veroordeeld tot zes jaar gevangenisstraf wegens corruptie en wordt vervolgd in drie andere rechtszaken die haar straf zouden kunnen verzwaren.
Er zijn genoeg aanwijzingen voor de staatsgreepplannen van degenen die zich nu als klokkenluiders op de voorgrond plaatsen en tegelijkertijd de massale en reeds veroordeelde corruptie ontkennen die de opeenvolgende presidentiële regeringen in de stijl van Kirchner heeft gekenmerkt.
De veroordeelde oud-president Cristina Kirchner is onderdeel geworden van een verleden dat niet kan terugkeren, ook al probeert ze dat te verbergen door te dansen op haar balkon in de San José Street.
De voorspellingen van leiders zoals Juan Grabois over het einde van de huidige regering zijn bekend. Recenter verklaarde de huidige provinciale senator Sergio Berni dat "Milei volledig uitgeput is en zijn dagen geteld zijn als hij niet van koers verandert", terwijl hij ook bevestigde dat, hoewel zijn termijn loopt tot 2027, "we zullen moeten afwachten of de maatschappij hem zal blijven tolereren." Het is de moeite waard om te onthouden dat Berni ervan wordt beschuldigd de plaats delict waar aanklager Alberto Nisman op 18 januari 2015 dood werd aangetroffen, niet te hebben bewaard. Destijds was hij minister van Nationale Veiligheid.
De afgelopen dagen verklaarde voormalig minister van Handel Guillermo Moreno , die een voorwaardelijke gevangenisstraf kreeg voor zowel het uiten van bedreigingen als het manipuleren van INDEC -gegevens, dat "Milei op een elegante manier moet aftreden voordat het conflict escaleert." Een andere peronistische leider, Felipe Solá , beschouwde de Argentijnse president als een religie en dacht dat "die religie zal instorten". Hij speculeerde dat vicepresident Victoria Villarruel hem zou kunnen vervangen.
Ten slotte sprak Cristina Kirchner vanuit haar huisarrest over de "bom" die de Argentijnse economie was geworden. Ze zei: “Ik kan het getik van San José 1111 al horen” .
Meer dan bezorgdheid over een economische situatie waarin het Kirchnerisme de hoofdschuldige blijft voor al die jaren van verspilling, begrotingstekorten, inflatie en diefstal, is er binnen deze sector van de oppositie een duidelijk merkbare wanhoop over de benarde situatie van hun leider. Ook over hun onvermogen om zelfkritiek te tonen omdat ze het land eind 2023 aan de rand van een nieuw hyperinflatieproces hebben gebracht en Argentinië van de wereld hebben geïsoleerd, het dichter bij het Venezolaanse chavisme hebben gebracht of, zoals Alberto Fernández , Vladimir Poetin de kans hebben geboden om ons te transformeren tot de Russische toegangspoort tot Latijns-Amerika.
Het zou wenselijk zijn als de leiders van het Peronisme zich zouden realiseren dat Cristina Kirchner deel uitmaakt van een verleden dat niet kan terugkeren, ook al doet ze alsof ze danst op haar balkon aan de San José Street.
lanacion
