'Dat verhaaltje over het rustig aan doen met Petrisme wekt niet bepaald vertrouwen': Vicky Dávila vertelt over haar presidentiële kandidatuur en haar campagne in 2026.

Vicky Dávila blijft aan kop in de peilingen voor de verkiezingen van 2026. Gezien de huidige complexe politieke situatie sprak de presidentskandidaat met EL TIEMPO over de campagne, de huidige situatie in het land en de politieke toekomst na de veroordeling in de zaak-Uribe.

De campagne ontvouwt zich onder grote druk van de regering op de oppositie, in een zeer gevaarlijke omgeving, bezoedeld door de moordaanslag op Miguel Uribe, en een omstandigheid die miljoenen Colombianen pijn doet: de veroordeling van voormalig president Álvaro Uribe. Ik respecteer rechtvaardigheid; uitspraken zijn er om nageleefd te worden, maar ik kan me geen land voorstellen waar de grootste misdadigers tegen de menselijkheid vrij rondlopen, waar Ernesto Samper en Juan Manuel Santos straffeloosheid genieten, waar Gustavo Petro straffeloosheid geniet – zijn eigen zoon vertelde het land de hele waarheid over alle smerige trucs die ze hebben uitgehaald om aan de macht te komen – en waar voormalig president Álvaro Uribe wordt veroordeeld, ondanks dat hij heeft gestreden tegen drugshandel en terrorisme.

Nee, nee, dat klopt niet. Het is duidelijk geworden wie de rechter is die Uribe vandaag veroordeelt. Ik wil me niet voorstellen dat iemand van extreemrechts Petro zou veroordelen. Hier moeten we mentale en morele helderheid hebben. De rechter spreekt niet namens het hele rechtssysteem. Ze spreekt namens zichzelf. Rechtvaardigheid wordt gerespecteerd; het is een pijler van de democratie. Ik respecteer rechtvaardigheid, maar zij vertegenwoordigt natuurlijk niet het hele rechtssysteem.

Het land weet al wie ze is. Het hele land hoorde haar zeggen dat Juan Guillermo Monsalve – de kroongetuige tegen Uribe, veroordeeld voor ontvoering voor losgeld – burgermoed had getoond. Ze prees hem en had medelijden met hem omdat zijn familie het ontkende. Dus, waar zijn we mee bezig?

Ik ben geen lid van het Democratisch Centrum, maar je hoeft geen partijlid te zijn om te weten wat er speelt. Ik ben niet van de politieke partijen. Ik maak geen deel uit van het politieke systeem – dat overigens verrot is, hoewel het waardevolle mensen heeft – en daarom heb ik moreel gezag, omdat ik journalist ben geweest en onderzoek heb gedaan. Ik heb de campagnes van Odebrecht onderzocht, en daarin schuilt totale straffeloosheid, zelfs voor Santos. Als verslaggever heb ik ook de hele zaak van 8.000 onderzocht, en er gebeurde niets, en Samper genoot ook straffeloosheid. Onder Petro, als verslaggever en regisseur van Semana, hebben we het grootste aantal schandalen aan het licht gebracht, en er gebeurde ook niets. Het was allemaal straffeloosheid, en daarom past deze veroordeling niet in mijn hoofd. Ik zeg dit als burger, omdat ik geen lid ben van het Democratisch Centrum.

We moeten samen staan, dat is het mandaat. Samen, miljoenen dappere burgers. Wij zijn de meerderheid, de dappere mensen van Colombia die ondanks alles wat ons de afgelopen decennia is overkomen, in opstand zijn gekomen: Pablo Escobar, terrorisme, de FARC, het ELN, de paramilitairen, de bloedbaden, de corruptie. Er is ons zoveel overkomen, en toch staan we nog steeds overeind. Ik sta naast de burgers. Ik heb geen partij; ik heb een burgerbeweging, Brave. Daar draait het bij mij om. Laten we kijken wat het dagelijks leven ons brengt en wat ze ons vertellen, zodat we weten bij wie we ons kunnen aansluiten. Het moeten de fatsoenlijke mensen zijn, degenen die het goed doen, de arbeiders, de moeders, de studenten. Zij zijn degenen die zich moeten verenigen. En de rest, we zullen zien wat er gebeurt.

Ik hoef daar geen antwoord op te geven. Wat ik wel kan zeggen, is dat het land mij kent, weet dat ik transparant ben, dat ik niet boven de tafel het ene doe en onder de tafel het andere. Dat is de regering die ik het Colombiaanse volk voorstel. Ik streef naar een transparante regering, niet zoals die we vandaag de dag meemaken, die compleet corrupt en corrupt is. Ik hou ook niet van mensen die, omwille van hun presidentiële aspiraties, een masker opzetten en onder de tafel allerlei vuile trucjes uithalen of mensen aannemen die nog steeds hetzelfde Petrismo zijn. Dat bevalt me niet. Het werpt geen goed licht op het land. Als we willen dat deze regering geen erfgenaam achterlaat, kunnen we het volk niet voor de gek houden door te zeggen dat we iets anders zijn, terwijl we hetzelfde Petrismo zijn. Er zijn veel Petrista-wolven vermomd als schapen. Ik ben banger voor hen.

Het is duidelijk. Ik maak me grote zorgen. Claudia ís Petro. Aan de andere kant maak ik me grote zorgen dat professor Fajardo de adviseur heeft kunnen inhuren die Petro aan het presidentschap heeft geholpen, de Catalaan die alleen extreemlinkse campagnes in andere landen heeft geadviseerd. Ik begrijp deze tegenstrijdigheid van professor Fajardo niet. Ik heb respect voor hem, maar ik snap deze tegenstrijdigheid niet. Gaat hij hetzelfde doen als Petro in de campagne, met dezelfde onzin om aan de macht te komen? Hij heeft gezegd dat niet alles helpt om aan de macht te komen, maar hij doet precies het tegenovergestelde en neemt zelfs de adviseur in dienst die ons heeft genaaid. Dit verhaaltje over het rustig aan doen met petrisme wekt bij mij weinig vertrouwen.

Nee, maar de waarheid vertellen polariseert niet. Colombianen moeten de waarheid horen. Of we zwijgen om polarisatie te voorkomen. Het land kent me; ik ben journalist en ik vecht al 33 jaar voor de waarheid. Ik heb de corrupten, de criminelen en de machtigen die hun macht misbruiken en misbruiken, aangeklaagd. Of moet ik zwijgen uit politiek gemak? Burgers hoeven niet bedrogen of voorgelogen te worden. Ik ga Colombianen niet voorliegen. Wanneer een burger naar de stembus gaat, moet hij de waarheid over zijn kandidaat weten. Daarom hebben we tien dagen voor de tweede ronde de petrovideos in Semana gepubliceerd. Het was niet gemakkelijk, maar burgers gingen stemmen wetende wat er gebeurde met kwesties zoals het Picota Pact. Dat is een van de dingen die me verbaast aan professor Fajardo. De Catalaan die hij inhuurde om hem te adviseren, was de belangrijkste strateeg van de campagne die hem in 2022 wilde "verbranden". De petrovideo's maakten duidelijk dat ze allerlei trucs uithaalden met Fajardo, Gaviria en Federico Gutiérrez. Ze vertelden ook wat ze Uribe aandeden. Daarom kan ik niet geloven dat de adviseur van professor Fajardo de leider is van die campagne, wiens strategie was om de ethische lijn te verleggen, in diskrediet te brengen en vuil te maken. Ik kan Fajardo's standpunt niet geloven. Ik geef de voorkeur aan degene die openlijk zegt dat hij achter Petro staat. Maar degenen die zich vermommen zijn net zo, zo niet gevaarlijker, dan de Petristas.

Nee. Gustavo Bolívar, professor Fajardo en ik hebben de afgelopen maanden altijd tot de koplopers behoord, en in de laatste peiling stond Miguel Uribe, die vecht voor zijn leven. Het gaat er niet om of hij een rivaal is of niet. Het gaat erom dat er coherentie in de politiek moet zijn. Ik geloof in een andere vorm van politiek. Ik geloof in een andere vorm van politiek die niet alles doet om verkiezingen te winnen. Ja, hij heeft me verrast, dat is zijn eigen zaak; het is zijn campagne. Hij beslist wel, maar hij heeft me verrast.

Wat ik menselijkerwijs voor Miguel wens, is dat hij uit dat bed komt en de strijd om Colombia te redden kan voortzetten. Maar bovenal wens ik dat zijn zoontje, Alejandro, zijn vader terugkrijgt. Ik werd weduwe toen ik 28 was, en mijn zoon was drie maanden oud. Ik weet hoe dat is, als de vader van je kind er niet meer is. Wat ik het liefst wil, is dat hij vooruitkomt. Ik wil dat Alejandro zijn vader terugkrijgt en met hem opgroeit. Dus, hoe kan ik dan aan Miguels vlaggen denken als hij daarbuiten vecht? Nee, dat zou niet goed voor me zijn. Wat ik wel kan zeggen, is dat het beste eerbetoon dat we Miguel kunnen geven, is om te doen wat juist is, standvastig te zijn, een veilig land te hebben met kansen voor iedereen, fatsoenlijke gezondheidszorg, en ervoor te zorgen dat de corrupten de gevangenis in gaan. We moeten de waarheid eisen, niet alleen van de materiële actoren, maar ook van de intellectuele actoren. Wie gaf opdracht tot de dood van Miguel Uribe? Waarom? Waarom? Wat wilden ze, afgezien van het voor de hand liggende: hem vermoorden? Ik heb altijd gezegd dat president Petro de politiek verantwoordelijke is voor wat er met Miguel Uribe is gebeurd, omdat hij de oppositie heeft lastiggevallen, ons nazi's heeft genoemd, en er is niets ergers dan dat. Hij heeft me corrupt genoemd, en hij weet dat ik niet corrupt ben, hij heeft me een maffiapop genoemd, en ga zo maar door. Zo heeft hij de hele oppositie in het algemeen behandeld. Zo heeft hij Miguel Uribe behandeld. Petro is de politiek verantwoordelijke. Aan de andere kant is het het Democratisch Centrum dat zou moeten beslissen wat ze gaan doen; ik ben geen lid van die partij. Ik heb mijn eigen burgerbeweging.

Ik ben de kandidaat, en ik zal de eerste vrouwelijke president van Colombia zijn, want we zullen winnen met de moedige burgers van ons land. Ik ben de kandidaat van de moedigen.

Ik wil je een vraag stellen: Vind je het verkeerd om steun te bieden? Vind je het verkeerd om goede gevoelens te hebben en anderen bij te staan die in een tragedie en pijn zitten? Is dat echt verkeerd? Is het in Colombia zo erg dat empathie voor de pijn van een ander verwerpelijk is? Ik vind degenen die tijdens de campagne de rekensom maakten en Miguels vader en vrouw nooit een knuffel konden geven, nog verwerpelijker. Dat lijkt me machiavellistisch. Dat is lelijk en kil, uit de mond van iemand die geen gevoelens heeft. Ik heb ze wel; ik ben een normaal mens. Ik heb medelijden met anderen. Als Colombiaan raakt wat Miguel is overkomen me diep.

We reizen door het land. Ik ben erg blij met zoveel genegenheid. Op sociale media worden mensen in een ander daglicht gesteld, zelfs misvormd en aangevallen, en er zijn veel morele huurmoordenaars die betaald worden door deze regering en door presidentskandidaten, die dezelfde strategie hebben als Petro. Ik betaal geen winkels. Ik ben blij omdat iedereen die mij op sociale media steunt, dat doet omdat ze dat willen, niet omdat ze drie peso betaald krijgen. Ik reis door het land met mijn zogenaamde "vier bij vier", onze "vier bij vier", die onze "vier bij vier"-regering zal zijn. Het zal maar vier jaar duren. We moeten een einde maken aan dit verhaal dat deze regering ons heeft verteld over het niet weten of ze nog vier jaar zal blijven of dat ze de grondwet zal schenden. Het wordt allemaal omlijst door corrupte mensen die de gevangenis in gaan, intelligente beveiliging – met kunstmatige intelligentie en hulp van Israël, het Verenigd Koninkrijk en Israël, justitiële samenwerking, training van overheidstroepen – met een raad van wijze mannen van de overheidstroepen, waaronder een aantal die zijn ontslagen. We gaan een einde maken aan de totale vrede en we gaan criminelen en drugshandel bestrijden. We gaan de bazen onmiddellijk uitroken en uitleveren. De winsten van de criminelen eindigen hier. Ik wil een president zijn die verbonden is met de slachtoffers, niet een president die verbonden is met de bandieten, zoals Petro of Santos, die hen met zetels hebben bevoordeeld. De derde overwinning is die van kansen voor iedereen: we moeten de uitgaven verminderen; ministeries en sommige entiteiten samenvoegen; verspilling verminderen; het vertrouwen van investeerders herstellen; een groeiplan opstellen gebaseerd op infrastructuur, huisvesting, landbouw en handel; we moeten de olieproductie stimuleren, heel veel olie, meer exploratie en exploitatie; we moeten de kolenproductie en de gasproductie stimuleren; we moeten technische fracking toepassen. De technici zullen terugkeren naar de regering; de ideologisch gedreven ambtenaren zullen vertrekken. Ik ga me niet houden aan de genderquotawet. Het zal niet zomaar 30 procent zijn, het zal 40, 50, 60 en zelfs 70 procent vrouwen in mijn kabinet zijn, omdat er genoeg stoere kerels klaarstaan om te regeren. Senioren krijgen een kans. We zijn aangesloten op de zilveren economie.

Fatsoenlijke gezondheidszorg. We verwijderen de politici, de corrupten en de maffia. We creëren een gemengd systeem waarin bedrijven welvarend zijn, maar niet stelen of winst maken. Met de technische experts gaan we die oplossing vinden om een solide systeem te hebben. We gaan erkennen dat er een schuld is, en die moeten we allemaal afbetalen. We gaan een duurzaam en fatsoenlijk systeem hebben voor alle Colombianen. Weet je waarom Petro zo gefixeerd raakte op gezondheidszorg? Het gaat om 107 miljard peso, een sappige prijs voor de campagne van 2026.

De totale vrede verdwijnt; ze eindigt op 7 augustus 2026, net als andere dingen die we in deze landloperij zien. In 2026 keert de kolenhandel met Israël terug, en zij keren terug met hun ambassade in Colombia. Veel symbolen verdwijnen: die dag verwijderden we Pizarro's bandietenhoed als zogenaamd nationaal erfgoed, we verwijderden ook de soutane van pater Torres. We zullen geen eerbetoon brengen aan bandieten. Dat kunnen geen symbolen zijn in een democratische en vrije regering. We zullen niet langer zwaaien met die M-19-vlag, die bevlekt is met bloed. En ook zal die koffie waar Petro het over heeft, die zo giftig is, niet meer worden uitgedeeld. Die zal nooit meer in het paleis worden uitgedeeld. We zullen ook dingen veranderen zoals stiptheid, het goede voorbeeld geven en een familiepresident zijn, respectvol voor de familie. We zullen de familie, waarden en principes redden.

Ik ben het niet eens met de dood van onschuldige mensen en kinderen. Daar kan ik het niet mee eens zijn. Maar ik kan het ook niet eens zijn met het bloedbad in Israël op 7 oktober. Dat heb ik ook afgewezen. Ik kan het niet eens zijn met een terroristische groep als Hamas. Ik ben het niet eens met de dood van onschuldige mensen waar ook ter wereld. Als ik de controverse hierover zie, moet ik zeggen dat we naar onze doden moeten kijken, onze slachtoffers, en hier zijn ze onze publieke strijdkrachten, onze kinderen, aan het vermoorden. Kijk naar wat er gebeurt in Cauca en Chocó, kijk naar wat er gebeurt in Catatumbo. We zijn geschokt door wat er elders gebeurt; wat er in Gaza gebeurt is verschrikkelijk, maar wat hier gebeurt is verschrikkelijk. Ik heb geen complexen, want het een is het ander en het ander is weer iets anders. We moeten de betrekkingen met Israël herstellen en we hebben samenwerking nodig op het gebied van inlichtingen, uitrusting en training. We hebben elkaar nodig. Ik wil als president niet met Hamas onderhandelen.

Ik moet gefocust blijven. Die man is een verdachte. Bovendien ben ik een kandidaat met schone handen en een transparant trackrecord, die heeft gevochten tegen corruptie en bandieten. Het enige wat ik zeg, is dat wij, dappere Colombianen, in de eerste ronde op 31 mei 2026 gaan winnen. Noteer die datum, want we zijn nog negen maanden verwijderd van het redden van Colombia of het zien zinken, wie weet hoe lang. En nog iets: als journalist heb ik mijn werk gedaan. Als journalist heb je bronnen, geen vrienden. Als journalist moet je met iedereen praten: met criminelen, corrupte ambtenaren en goede en voorbeeldige mensen. Het werk van een journalist is één ding, maar wat we in het land meemaken met een campagne waarin we Colombia samen met zijn burgers willen redden, is iets anders.

Degenen die zeggen dat ik mijn grens heb bereikt, zijn wensdenken. Het is wensdenken, dus laat ze maar. Ik blijf gefocust, doe wat ik moet doen, reis met de burgers door het land, luister veel en werk aan het best mogelijke voorstel. Ik vul mezelf met de goede energie van het Colombiaanse volk. Dat is wat voor mij telt. Ik ben een gelovige, en God is met de dapperen.

Ik maak die berekeningen niet. We moeten ons allemaal verenigen. Ik hoop dat we allemaal een schone campagne voeren en dat we allemaal de harten van miljoenen Colombianen moeten veroveren. Ik ben niet persoonlijk geobsedeerd door het presidentschap. Ik wil Colombia dienen, zodat het land transformeert, zodat er geen corruptie meer is en we allemaal kansen krijgen. Ik kom van onderaf, ik kom uit het volk en ik ben trots. Terwijl sommigen criminelen hebben verdedigd, heb ik ze aangeklaagd; dat is mijn leven. De campagne moet gaan over dezelfde politieke en veiligheidsgaranties. Laat de beste kandidaat winnen, en wat het beste is voor het land. Ik heb geen ego's of oneerlijke concurrentie. Ik wil dat degene die president wordt de beste is. Zo God het wil, kunnen we die droom waarmaken. Maar Colombia staat boven mensen, boven partijen, boven persoonlijke ambities, boven degenen die al drie campagnes voeren, boven degenen die risico's nemen terwijl ze beschuldigd worden, boven degenen die er met alle mogelijke middelen willen komen. Laten we Colombia redden en er de best mogelijke persoon van maken.

Ik heb geen partijstructuur. Maar ik kan wel zeggen dat de partijen zich sterk inzetten voor Colombia, om de kieslijsten op te schonen en criminelen buiten de deur te houden. Wij Colombianen hebben de plicht om goed te stemmen, om ervoor te zorgen dat degenen die gekozen worden de beste morele structuur hebben, zodat ze hun taken correct en correct kunnen vervullen. Dat is alles wat ik kan zeggen: ik hoop dat het Congres dat komt het best mogelijke Congres is. Ik respecteer de instellingen; er zijn mensen die dingen slecht doen en anderen die ze goed doen. Ik kan niet generaliseren. Ik zal eerlijk samenwerken met het Congres. Je kunt van mij geen koffers vol geld verwachten, zoals deze corrupte regering deed met Name en Calle.

Juan Sebastián Lombo Delgado