'Links haat mij omdat ik hun wreedheden niet vier': Carlos Carrillo, directeur van UGRD

Carlos Carrillo, directeur van UGRD, heeft zich uitgesproken over de penibele economische situatie van de instelling die hij leidt. Hij waarschuwde dat de financiering onvoldoende is om de noodsituaties in het land aan te pakken. In een interview met EL TIEMPO schetste hij de complexe vooruitzichten voor de aanpak van klimaatnoodsituaties en gaf hij zijn visie op de ontwikkelingen binnen de regering en zijn partij.

Onlangs kondigde het Ministerie van Financiën aan, hoewel nog niet bevestigd, dat er geld zou worden toegewezen. Dat is positief, maar het is nog niet toegewezen. De harde realiteit is dat het budget voor het begrotingsjaar 2025, toegewezen aan het subdirectoraat Management, dat verantwoordelijk is voor rampenbestrijding – het directoraat dat reageert op rampen – al leeg is. We hebben dus structurele projecten en andere missies van de entiteit moeten schrappen, omdat alles wordt besteed aan de dienstverlening aan de departementen en gemeenten. Ik wil benadrukken dat we zoveel hebben gedaan dat alle middelen voor dit begrotingsjaar zijn opgebruikt, omdat het regenseizoen extreem streng is.

Nee, wat we hebben gedaan is de financiering van projecten stopzetten, die erg belangrijk zijn, maar noodhulp staat voorop. Zo hebben we de aankoop van militaire bruggen, die hard nodig zijn, stopgezet. We hebben aanvragen voor 200 militaire bruggen, waaraan onmogelijk kan worden voldaan, maar we hebben een internationale marktstudie uitgevoerd en offertes opgevraagd zonder tussenpersoon, in tegenstelling tot wat Olmedo deed. We konden ze echter niet kopen omdat we het geld moesten besteden aan noodhulp die niet door de departementen en gemeenten kon worden aangepakt. Vergeet niet dat in het rampensysteem de gemeente eerst moet reageren, dan het kantoor van de gouverneur, en als het kantoor van de gouverneur dat niet kan, dan grijpen wij in. Het is echter de plicht van de gemeente om de noodsituatie en die van het departement te begrijpen.

Het regenseizoen had halverwege vorige maand moeten eindigen, maar de realiteit is dat we in augustus zitten en dat er plaatsen zijn waar het nog steeds regent. Dit zijn de plaatsen in het land waar het meer en minder regent. Laten we niet vergeten dat er in de Orinoquia en de Amazone maar één regenseizoen is, en in de Andes en het Caribisch gebied twee regenseizoenen. Er zijn plaatsen waar het blijft regenen, en daar moeten we aan toevoegen dat er plaatsen zijn waar al bosbranden ontstaan. Zodra het stopt met regenen, begint het land te branden. Het is een zeer ingewikkelde situatie. Er zijn nog vijf maanden tot het einde van het jaar en de begrotingsdruk is enorm. Dit moet gezegd worden op dit moment, nu er een nieuwe begroting wordt geopend. We moeten het Congres oproepen om het belang van zijn macht te erkennen. Het is geweldig dat ze macht hebben, maar geen verantwoordelijkheden, en dat is waar het Congres vandaag mee bezig is in zijn strijd met de president. Natuurlijk heb je twee mensen nodig om te vechten, maar wat de Senaat vorig jaar deed, door de begroting niet te bespreken, was buitengewoon onverantwoordelijk. Dit heeft zeer ernstige politieke gevolgen. Ze wilden de president schade toebrengen, maar dat schaadt niet de president, maar 50 miljoen Colombianen.

We hebben een zeer ernstig probleem met hervestiging. We hebben 2 miljard pesos gekort ten opzichte van voorgaande periodes. Het UGRD (Nationaal Fonds voor Risicobeheer) is verantwoordelijk voor het beheer van de uitgaven van het nationale fonds voor risicobeheer, dat niet volgens het jaarlijkse principe is geregeld, maar volgens het principe van besparingen, wettelijk vastgelegd, voor een specifiek doel. Dit geld zou heilig moeten zijn en niet voor iets anders mogen worden gebruikt dan rampenbestrijding. Door die plotselinge korting vorig jaar, die geen administratieve handeling was, maar simpelweg omdat we geen toegang kregen tot deze middelen, bleven veel projecten die we al hadden gestructureerd met middelen uit voorgaande periodes ongefinancierd. Er is een heel belangrijk en mooi project, een hervestigingsproject met een etnische focus voor de Inga-bevolking in Nariño, in een gemeente genaamd Tablón de Gómez. We hebben vorig jaar vooruitgang geboekt met hervestiging. Het is al toegekend. Het kost 35 miljard pesos en was gekoppeld aan die voorgaande periodes, maar nu staat het Ministerie van Financiën ons geen toegang meer toe tot die middelen.

Een deel, een klein deel, niet alle noodhulpbronnen. We hebben het over slechts 20 procent van de middelen uit de noodtoestand, 1372.

Dat zou geen straf zijn voor de entiteit, maar eerder voor mij. Het punt is dat Olmedo López 1,6 biljoen peso kreeg om te stelen. Nu ik het over de militaire bruggen had, Olmedo sloot een superschijndeal voor militaire bruggen en spendeerde 45 miljard peso aan bruggen met drie tussenpersonen die rechtstreeks verkregen hadden kunnen worden, waardoor betere omstandigheden ontstonden. Dat is wat we willen, maar nu hebben we geen geld om de bruggen te kopen. Olmedo daarentegen had het geld om te doen wat hij wilde. Het zou nogal merkwaardig zijn als de boef het geld kreeg en degene die het veilig bewaarde het niet zou afstaan. Maar ik denk niet dat het een straf is; ik heb geen bewijs dat me daartoe aanzet. Als dat wel zo is, zou het zeer ernstig zijn.

Het gaat er niet om of het doorgaat, maar of het zal doorgaan. Klimaatvariabiliteit is een realiteit. De klimaatcrisis die de wereld doormaakt, betekent dat gebieden kwetsbaarder worden, dat verschijnselen steeds talrijker en heviger worden. Het land moet zijn instellingen aanpassen om deze nieuwe klimaatrealiteit het hoofd te bieden. We moeten nieuwe instellingen creëren. Maar dat is niet de taak van de overheid; het Congres creëert ze. Instellingen moeten worden aangepast zodat ze een grotere responscapaciteit hebben. We moeten het financieren. Alle gemeenten in Colombia moeten een gemeentelijk risicobeheerfonds hebben, dat uitsluitend is bedoeld voor noodsituaties, en daarom zijn burgemeesters er niet zo blij mee. Zodra het geld dat fonds bereikt, kan het niet meer voor andere kwesties worden gebruikt. Alle gemeenten en departementen moeten financiering verstrekken. We kunnen de capaciteit van de departementen niet negeren. We hebben geïnvesteerd in decentralisatie en in 35 jaar hebben we vooruitgang geboekt, maar het probleem is dat aanpassing aan risico's en klimaatverandering geen prioriteit is in Colombia, terwijl dat wel zou moeten, want dit is een levensgevaarlijke situatie.

Het is optioneel en er is geen wettelijke verplichting om een bepaald bedrag aan het fonds toe te wijzen. Alleen het Congres kan dat veranderen door beperkingen op te leggen of de bijdrage van middelen aan deze fondsen verplicht te stellen. Het is echter belangrijk om op te merken dat de oprichting van risicobeheersingsfondsen ongetwijfeld een stap voorwaarts is. Ik wil tot slot nog iets zeggen: sinds Wet 1523, die van de regering-Santos, is er grote vooruitgang geboekt op het gebied van institutionalisering, maar we zijn tekortgeschoten. Dit is een discussie die de regering in het land zou moeten voeren. In plaats van zich te begeven in het zielige schouwspel dat we op 20 juli zagen, met geschreeuw, ophef en gebrek aan respect voor institutionalisering door de oppositie, zou het Congres een discussie in het land moeten voeren over de toekomst van risicomanagement en de toekomst van UGRD.

We hebben een wetsvoorstel dat we de komende dagen aan het Congres hopen voor te leggen, maar de president kan natuurlijk zijn grondwettelijke bevoegdheden gebruiken om entiteiten te liquideren, te onderdrukken of samen te voegen. Er zijn andere dingen die hij niet kan, zoals een nieuwe entiteit creëren. Het creëren ervan vereist een procedure via het Congres. Daarom roep ik de publieke opinie op om te begrijpen dat de oplossing voor de corruptie bij de UNGRD, die niet alleen van vorig jaar is, maar endemisch en structureel is, ligt in het opzetten van een nieuw institutioneel kader dat robuust genoeg is om klimaatvariabiliteit het hoofd te bieden en resultaten te boeken voor het land, want zoals het er nu voor staat, zal elk jaar een probleem zijn. In Colombia zijn er geen herverkiezingen; we vertrekken op 7 augustus volgend jaar. Ik vertrek misschien eerder, maar het klimaatprobleem blijft bestaan. Of is het zo dat het minder gaat regenen nadat Petro de macht heeft verloren, of dat de bosbranden geblust zullen zijn? Niets daarvan. Dit is een aanhoudend probleem dat honderdduizenden levens kost. Deze keer hebben we meer dan 40 procent meer incidenten gehad dan in voorgaande jaren. Dit is een onbetwistbare realiteit en het land moet zich aanpassen om hierop te kunnen reageren.

Het idee zou zijn om het risicomanagementsysteem, dat al bestaat, te versterken. Het werd in 2012 opgericht; het is een stap voorwaarts en moet beschermd worden. Maar de leider van dat systeem is de UNGRD. Mijn entiteit is niet het systeem; dat zijn we allemaal: de departementen, gemeenten, de private en maatschappelijke sector, de strijdkrachten. Het is duidelijk dat de zaken bij de UNGRD niet goed lopen. Daar is consensus over. De weg vooruit is niet om de leider te elimineren, maar om het systeem als geheel te versterken. Dat is waar we met het wetsvoorstel naar streven. Daarvoor is het Congres nodig. De president heeft niet de bevoegdheid om een nieuwe entiteit op te richten, dat kan hij niet.

De begrotingskwestie zal deze week worden besproken; de president noemde dit al in zijn toespraak vanuit Cartagena. Twee weken geleden heb ik hem ontmoet; hij riep me naar de Casa de Nariño om de Chocó-regio te bespreken. Daar hebben we het gehad over de mondingen van de rivier de Atrato, die uitgebaggerd moeten worden. Maar de begrotingsbespreking zal plaatsvinden in de institutionele context waar deze gesprekken plaatsvinden.

Zelfs links haten ze me omdat ik hun wreedheden niet vier. In het Congres krijg ik meer tegenstand van de factie van het Historisch Pact dan van de rechtse factie zelf. In het Pact werden de zetels in 2022 handmatig bepaald, en het is zeer waarschijnlijk dat dat opnieuw zal gebeuren. Negentig procent van de factie van het Historisch Pact beschouwt mij als hun vijand omdat ik de legitimiteit van de factie sinds 2022 heb bekritiseerd. Ik kan namen noemen, middelmatige zoals Alejandro Ocampo, iedereen van de Polo-partij, met de opmerkelijke uitzondering van Iván Cepeda – die een zeer fatsoenlijk man is – en Wilson Arias. Er is niet veel wat ik kan doen aan die Polo-factie. Mijn eigen partij is degene die me het meest aanvalt. Hier wordt met feiten gewerkt. We zijn erin geslaagd een entiteit die in de kelder van de hel zat, weer op orde te krijgen. We hebben het land geholpen. Als u de uitvoeringscijfers wilt zien, moet u eerst naar de betalingscijfers kijken, omdat het fonds niet volgens het jaarperiodiciteitsbeginsel wordt beheerd. Het probleem is dat sommige betalingen te maken hebben met het Previsora-trustfonds, en het andere probleem is de beschikbaarheid van budget, omdat de overheid betalingen uitstelt vanwege een ernstig cashflowprobleem. De kritiek vanuit mijn eigen kamp is voor mij irrelevant, omdat het politieke kritiek is die vanuit het comfort van de Senaat wordt geuit. Het is geweldig om senator te zijn; ze betalen je 50 miljoen peso om niets anders te doen dan klagen.

Het Historisch Pact, hoewel het niet mijn plaats is om over politiek te praten, maakt deel uit van een geschiedenis van links dat eenheid in verkiezingsacties nastreeft, wat niet is gelukt. Dat is mislukt, van Jorge Eliecer Gaitán tot nu toe. Alle projecten zijn tot nu toe mislukt, en de leiding van het Pact is grotendeels medeverantwoordelijk geweest voor het mislukken van die linkse eenheidsprojecten. De leiding van het Pact doet hetzelfde als de andere mislukte projecten. Ze vormen een partij die geen prioriteit geeft aan interne democratie, geen direct contact heeft met haar achterban en alleen een partij van leiders wil creëren. Je kunt een partij hebben van kaders, leiders, stromingen of leden. Ik blijf weg van politieke discussies, maar wat ik zie, is dat alle slechte praktijken uit het verleden in een nieuw jasje worden gestopt. De plicht van de achterban is om ware democratie te eisen. En kijk, dat nieuwe referendum is nog niet eens geregistreerd. Ik hoop van wel. Maar verkiezingen houden in maart, waar miljoenen mensen stemmen, is niet hetzelfde als koude verkiezingen houden in oktober, waarbij nog niet eens bekend is hoeveel mensen zullen stemmen en niet alle stembureaus open zijn. Atypische verkiezingen kennen zeer specifieke procedures en brengen zeer hoge risico's met zich mee.

Nee, het punt is dat een ambtenaar een lont is, en dat moeten we begrijpen. Dit is geleend. President Petro benoemt ambtenaren en heeft het volste recht om ze te vervangen om de regering nieuw leven in te blazen, om politieke redenen of wat hij maar wil. Het is aan hem. Petro heeft geen enkele verplichting jegens mij. En mensen hebben ook beperkingen, en deze functies zijn ongelooflijk belastend. Ik heb besloten mezelf te diskwalificeren. Velen zeiden dat ik naar de Senaat zou gaan, en ze hebben het me zelfs voorgesteld, maar ik heb besloten te blijven omdat wat we hier doen belangrijk is.

Juan Sebastián Lombo Delgado