De regering-Petro onderneemt stappen om Monómeros te kopen: Hoe gunstig zou de overname zijn voor het land?

De meest recente ontmoeting tussen de minister van Mijnbouw en Energie, Edwin Palma, en de Venezolaanse president Nicolás Maduro opende de deur voor het bespreken van energiekwesties en de mogelijke aankoop van het Venezolaanse staatsbedrijf Monómeros, gevestigd in Barranquilla.

Monómeros, dat momenteel goed is voor bijna 30 procent van de kunstmestproductie in het land en 80 procent van de Colombiaanse boerenbevolking bevoorraadt , werd in 1967 opgericht door het Venezolaanse Instituut voor Petrochemie en de Colombiaanse bedrijven Ecopetrol en het ter ziele gegane Ifi (Instituut voor Industriële Ontwikkeling), met latere steun van het Nederlandse bedrijf Stamicarbon.

In 2006 verkocht de Colombiaanse regering – destijds onder president Álvaro Uribe Vélez – al haar aandelen in Monómeros aan Petroquímica de Venezuela (Pequiven), omdat ze het bedrijf niet als onderdeel van een bedrijfsstrategie beschouwde. Vandaag, 19 jaar later, staat Monómeros opnieuw in de schijnwerpers, maar ditmaal zou de Colombiaanse regering er belang bij hebben de volledige controle over het bedrijf te verkrijgen.

Minister Palma en de voorzitter van Ecopetrol, Ricardo Roa, stellen vandaag voor om Monómeros over te nemen om zo de portefeuille van het bedrijf te diversifiëren en kunstmestinput te gaan produceren.

"Door Monómeros te blokkeren en failliet te laten gaan, brengen we de Colombiaanse landbouw en, uiteraard, de bevolking in de problemen, omdat de voedselprijzen stijgen. De Colombiaanse oligarchie maakt zich geen zorgen dat mensen van honger sterven, want dat is de manier waarop ze verkiezingsoverwinningen behalen door stemmen te kopen. We willen van Colombia een land maken dat zijn eigen voedsel produceert en het ook exporteert. Daarvoor hebben we goedkope meststoffen nodig voor onze boeren", tweette Palma op 4 juli.

Deskundigen die door deze krant werden geraadpleegd, wezen erop dat het enige verschil tussen wat de regering van Uribe dacht en wat de regering van Petro vandaag de dag denkt, tweeledig is. Ten eerste is er de politieke wil, en ten tweede de mogelijkheid dat Monómeros zijn zakelijke invloed verliest omdat het niet kan opereren vanwege het ontbreken van een vergunning van het Office of Foreign Assets Control (OFAC), die nog niet is verlengd.

Sommige sectoren hebben echter twijfels geuit over de voordelen die deze aankoop voor het land zou opleveren. EL TIEMPO sprak met experts op dit gebied, die erop wezen dat de overname door Colombia een strategische zet zou zijn om de onafhankelijkheid van de petrochemische industrie en essentiële landbouwproducten, zoals ureum en andere meststoffen, te garanderen .

"Colombia verkeert in een bevoorrechte positie om het bedrijf te leiden. Dat Venezuela, dat het risico loopt op verdere sancties , het zou verkopen aan particuliere en buitenlandse handen, is een situatie die Colombia moet vermijden als het de groei van zijn industrie wil waarborgen", aldus Walter Arévalo, hoogleraar internationaal recht aan de Universidad del Rosario.

Volgens Milton Montoya, directeur van de afdeling Mijnbouw- en Energierecht aan de Externado Universiteit, zou wat de overheid voorstelt met betrekking tot het garanderen van eerlijke prijzen voor meststoffen niet automatisch gebeuren bij aankoop.

"Daarvoor zou een subsidieprogramma nodig zijn dat aangeboden zou kunnen worden als de overheid het bedrijf vanuit een management- en uitvoerend perspectief zou controleren. De Colombiaanse staat, die volledige controle heeft over Monómeros, zou boeren een subsidieregeling voor meststoffen kunnen aanbieden. De onderliggende vraag is: waar komen de middelen vandaan om dit subsidiefonds te financieren voor de aankoop van meststoffen tegen prijzen onder de marktprijs of voor het aanbieden van prijzen onder de marktprijs?", aldus Montoya.

Analisten zijn van mening dat de politieke nauwe banden tussen het bestuur van Petro en dat van Nicolás Maduro benut moeten worden , zodat de onderhandelingen op een voor Colombia gunstige en vriendelijke manier kunnen worden gevoerd.

In dezelfde lijn verwelkomt voormalig CNE-voorzitter en Monómeros-functionaris César Lorduy de aankoop van Monómeros door Colombia, omdat het bedrijf hierdoor zonder blokkades zou kunnen opereren. De voormalige rechter verwijst naar de lopende vergunningverlening door het Office of Foreign Assets Control (OFAC) van de Trump-regering, waardoor het bedrijf momenteel geen internationale onderhandelingen kan voeren.

De vraag rijst dan: als Colombia Monómeros koopt, kan het die licentie dan terugkrijgen? In een gesprek met EL TIEMPO verzekerde Lorduy dat dit mogelijk zou zijn, omdat: " Monómeros niet direct geblokkeerd is. Het is indirect geblokkeerd, aangezien PDVSA zelf geblokkeerd is. PDVSA is op zijn beurt eigenaar van Pequiven, en Pequiven is eigenaar van Monómeros. Daarom valt Monómeros onder de OFAC-blokkade."

Hij merkte ook op dat Monómeros een Colombiaans bedrijf is, opgericht en gevestigd in het land, maar met Venezolaanse aandeelhouders.

" Monómeros verdient het om een ​​bedrijf te zijn dat zonder enige vorm van blokkade opereert. Maar belangrijker nog, als nationaal en staatsbedrijf zie ik het voordeel dat de staat erin kan investeren, via leningen, waardoor het bedrijf weer zijn gloriedagen kan bereiken," zei hij.

Hoewel sommigen de aankoop toejuichen, zijn anderen het er niet mee eens, zoals voormalig minister van Justitie Wilson Ruiz, die een paar dagen geleden tweette: " Monómeros is niet Colombiaans. Het is een failliet, geplunderd en gesanctioneerd Venezolaans bedrijf. Maar @petrogustavo wil dat Colombia het met overheidsgeld koopt. Waarom? Om geld over te maken naar het Chavistische regime, de ramp te verhullen met patriottisme en in de gunst van Maduro te blijven. Petro is ongebreideld en vastbesloten om Colombia naar het communisme van de 21e eeuw te leiden."

Voormalig minister van Landbouw Juan Camilo Restrepo sloot zich aan bij de tegenstemmen: " De plannen die de minister van Mijnbouw in Caracas smeedt om Monómeros van Maduro te kopen, zijn net zo geïmproviseerd en slecht doordacht als de paspoortroman, of het verhaal over het transport van gas uit Venezuela via een volkomen nutteloze pijpleiding. Ideologisch gedreven nieuwsberichten over slechte deals die nergens toe leiden, halen de krantenkoppen, maar niets meer."

Het punt dat nog twijfelachtig is, is of, zoals Roa suggereert, Colombia monomeren zou kopen om stoffen als ureum te produceren. Daarvoor zijn grondstoffen als ammoniak en aardgas nodig , en die grondstoffen zijn op dit moment in het land schaars.

Maria Alejandra González Duarte