Lidio García is de nieuwe voorzitter van de Senaat en de regering-Petro behoudt het vicepresidentschap van de oppositie.

Hoewel er een felle strijd om het voorzitterschap van de Senaat werd verwacht tussen Lidio García en Alejandro Carlos Chacón, trok laatstgenoemde zich uiteindelijk terug, waardoor het een één-op-één-verkiezing werd. García is Senaatsvoorzitter van 20 juli tot 20 juni, het einde van de zittingsperiode 2022-2026. Hij behaalde 97 van de 101 mogelijke stemmen.

Onder de nominaties benadrukten verschillende kandidaten de rol die García speelde als president van hetzelfde bedrijf tijdens de pandemie. Hij was een van degenen die virtuele sessies invoerde. Ze benadrukten ook dat zijn nominatie een manier was om de afspraken uit het eerste wetgevende jaar na te komen, toen ze aankondigden dat het laatste presidentsjaar voor de Liberale Partij en haar meestgestemde kandidaat, Lidio García, zou zijn.

García staat dicht bij voormalig president César Gaviria, leider van de Rode Coalitie. Daarom zien velen zijn verkiezing als een verlenging van de Senaatstermijnen, die ver van de regering af staan, tot drie jaar. Maar zoals minister van Binnenlandse Zaken Armando Benedetti verklaarde, beschouwt de uitvoerende macht hem niet als een tegenstander en hoopt een gunstiger klimaat binnen het bedrijf te creëren dan dat ze genoten met Iván Name en Efraín Cepeda.

In zijn inauguratietoespraak erkende García dat er veel polarisatie in het land heerst, "wat de institutionele structuur bedreigt", en sprak hij over de tragedie van de aanval op Miguel Uribe: "Het is een stilte die resoneert in onze ziel. Ik vraag niet om een minuut stilte, maar om een minuut applaus voor zijn herstel. " García merkte op dat het land "helaas" meerdere naties telde, niet vanwege de diversiteit van de bevolking, maar vanwege de polarisatie. In dit verband stelde hij de regering van Gustavo Petro ter discussie, omdat veel van deze verschillen voortkomen uit het staatshoofd.

Lidio García was kritisch over kwesties zoals "totale vrede", het Icetex-beleid en het "decreet": "Gezien de twijfels over de legaliteit, kan het geen functies op zich nemen die passen bij de rechterlijke macht." Vervolgens riep hij president Gustavo Petro, zijn ministers en leden van alle takken van de overheid op: "Laten we ons verenigen door middel van grote transformaties met een gezond verstand dat het welzijn van de Colombianen ten goede komt ." In deze oproep vroeg hij om garanties voor de organisatie van de komende verkiezingen.

Hij sprak over de noodzaak van hervormingen in de gezondheidszorg, maar waarschuwde dat dit moet gebeuren "door voort te bouwen op wat er al is opgebouwd". Hij pleitte ook voor een nieuw beleid voor openbaar onderwijs, met beter onderwijs in het basisonderwijs en mogelijkheden voor hoger onderwijs. Tot slot merkte hij op dat de regels met betrekking tot dubbel lidmaatschap moeten worden gewijzigd, omdat de volkswil om "absurde redenen" is genegeerd. "Het is het meest antidemocratische dat we ooit hebben goedgekeurd."

Zoals hierboven vermeld, had Lidio García geen tegenstanders en de regering deed weinig moeite om er een voor hem te vinden. In plaats daarvan zette hij alles op alles om de vicepresidentschappen veilig te stellen. Hoewel Cambio Radical aangaf het eerste vicepresidentschap aan MIRA te willen overdragen vanwege de manier waarop het zich tijdens het referendum gedroeg, is de realiteit dat de uitvoerende macht de andere twee posities probeerde te bemachtigen en daar bijna in slaagde.

Antonio Correa, van de partij "La U", was de favoriet van de regering-Petro om het eerste vicepresidentschap te bekleden. Correa staat dicht bij de regering en heeft deze bij verschillende projecten gesteund. Hij heeft zelfs controversiële voorstellen gesteund, zoals de herstructurering van het justitieel en vredessysteem om de huidige criminele bendes te bedwingen.

Correa's nominatie was controversieel, aangezien de U-partij een meerderheidspartij is en de Raad van State duidelijk maakte dat het eerste vicepresidentschap is voorbehouden aan een minderheidsgroep. Op een gegeven moment wees de Bolivariaanse senator zijn nominatie zelfs af in reactie op deze waarschuwing. Omdat hij echter geen sterke vervanger kon vinden, kondigde hij aan dat hij zijn kandidatuur zou herstellen.

Ondanks deze zet werd Correa verslagen door Ana Paola Agudelo van de Mira-partij. De stemmen waren 48 voor de partij "La U" en 50 voor de christelijke senator. Correa's vicepresidentschap was een gelijkspel, maar zijn aarzeling op het laatste moment viel uiteindelijk in het voordeel van Agudelo uit. Ze is niet favoriet bij de regering-Petro omdat zij een van degenen was die betrokken was bij de teloorgang van de hervorming van de arbeidswetgeving in de Zevende Commissie.

Het tweede vicepresidentschap, dat in handen is van de oppositie, ging naar Ana María Castañeda, een aanhanger van de regering-Petro van Cambio Radical. Zij verloor zelfs haar stemrecht, op last van haar partij, omdat ze zich pro-regeringsgezind had opgesteld tijdens de zittingen waarin over het referendum werd gestemd.

In dit geval zou zijn partij senator Antonio Zabaraín nomineren, maar kreeg onvoldoende steun en uiteindelijk werd zijn naam niet eens in overweging genomen. Een van de redenen hiervoor is dat de senatoren zich verenigden om de leiding van Cambio Radical een lesje te leren over de opgelegde sanctie.

Ze verenigden zich om kritiek te uiten op het besluit van de Ethische Commissie van die partij om Castañeda en senator Temístocles Ortega een jaar lang hun stemrecht te ontnemen, omdat ze niet tegen de door de regering behandelde verzoeken om een referendum hadden gestemd. Hoewel ze wisten dat ze de regering de waardigheid van een oppositie gaven, kreeg de intentie van de congresleden om een signaal af te geven tegen een sanctie die ze disproportioneel achtten, de overhand.

Juan Sebastián Lombo Delgado