We hebben EA Sports FC 26 getest: meer simulatie, minder fantasy

Na jaren van releases die meer op seizoensaanpassingen leken dan op ingrijpende vernieuwingen, komt EA Sports FC 26 met een duidelijke belofte: de speler de mogelijkheid geven om voetbal te ervaren als spektakel of als simulatie.

Het is geen grafische sprong, noch een revolutie in menu's of modi, maar eerder een verschuiving in gameplay-focus. De sleutel ligt in de nieuwe presets die de Competitieve modus onderscheiden van de Authentieke modus , en het is die laatste die echt het verschil maakt.

De eerste keer dat ik een spelletje op Auténtico speelde, besefte ik dat dit niet meer hetzelfde was als vroeger. Het tempo zakt wel wat in, ja, maar niet zo erg dat het saai wordt, maar eerder om je te dwingen het spel beter te begrijpen.

Passes komen niet altijd met uiterste precisie: er zijn fouten, stuiters, korte trajecten die verloren gaan. En dit, verre van frustrerend, voegt juist smaak toe aan elke actie, omdat het de variabele van onvoorspelbaarheid introduceert, dé manier om echt voetbal te definiëren.

Wat me het meest verbaasde, was dat ik de mate waarin externe factoren zoals wind de balbaan beïnvloedden, kon instellen. Ik heb het getest: in een stadion met harde windstoten sloeg een voorzet die normaal gesproken perfect in het strafschopgebied zou vallen, een halve meter van de doellijn af, waardoor mijn spits geen kans meer had om af te maken. Dit soort details, die voorheen vrijwel bijzaak waren, hebben nu direct invloed op de uitslag van de wedstrijd.

Kunstmatige intelligentie verdient een speciaal applaus. Het gaat niet langer om verdedigers die als de Rode Zee splijten wanneer je sprint, maar om spelers die logisch dekken, ruimte afdekken en je pass anticiperen.

De keepers, die historisch gezien het zwakke punt van de serie waren, blokkeren nu beter , sluiten realistischer af en brengen een gevoel van veiligheid of wanhoop over, afhankelijk van wie de leiding heeft.

Zelfs mijn eigen teamgenoten lieten meer organische bewegingen zien: een back die naar voren beweegt net wanneer de tegenstander vrij is, een middenvelder die terugzakt om mij een vrije doorgang te geven. Het is niet perfect, maar het is een enorme kwalitatieve sprong.

Deze keer is het niet genoeg om bedreven te zijn met de stick. De game nodigt je uit om te denken als een coach en een speler tegelijk. En daar zit de magie: van arcadevoetbal, vol repetitieve trucs en geraffineerde dribbels, naar een spel vol tactische beslissingen en menselijke fouten die zwaar wegen op het scorebord.

Grafisch ziet FC 26 er goed uit, maar oogverblindend is het niet. De stadions zijn levendig, de nachtverlichting is spectaculair en details zoals de textuur van het gras en het zweet op de spelers bereiken een ongelooflijk hoog niveau van realisme. Verrassend is het echter niet meer. In 2025 lijken sportgames een visueel plafond te hebben bereikt : gezichten zijn herkenbaar, shirts hebben realistische rimpels en de bal reflecteert het licht accuraat, maar dat verandert niets aan de ervaring.

Wat wel verandert, en veel ook, zijn de prestaties. In mijn geval, toen ik op de PS5 speelde, zorgden geavanceerde effecten zoals raytracing en ambient occlusion voor ernstige frameratedalingen. Er waren wedstrijden waarbij de vloeiendheid zo sterk afnam dat ze onbespeelbaar werden.

Hoewel ze maar een paar seconden duurden, waren ze irritant genoeg om die functies uit te schakelen. Ik geef de voorkeur aan een stabiele game met 60 fps boven een game vol stotterende schitteringen en reflecties.

Dit brengt me tot een overweging: in voetbalgames kan de echte doorbraak niet langer in de graphics zitten. Voorbeelden zoals Rematch – die hybride voetbal-arcadegame in Rocket League-stijl – laten zien dat de community verslaafd is aan gameplay, niet aan het aantal polygonen.

Het lijkt erop dat FC 26 dit heeft begrepen: in plaats van geobsedeerd te zijn door esthetiek, richten ze hun innovaties op simulatie en tactische controle.

Nu is het ook merkbaar dat de Frostbite-engine zijn grenzen verlegt. Ja, de animaties zijn vloeiender en de balfysica is verbeterd, maar in ruil daarvoor zien we nog steeds af en toe bugs: vreemde botsingen tussen spelers, herhalingen die onnatuurlijke bewegingen laten zien of overgangen die de immersie verstoren.

Niets ernstigs, maar genoeg om je eraan te herinneren dat dit een voortdurend proces is.

Een van de dingen die ik waardeer, is de duidelijke en gestroomlijnde interface. De menu's zijn overzichtelijk, wat het leven makkelijker maakt voor degenen onder ons die geen uren in Ultimate Team doorbrengen.

Tijdens de wedstrijd toont de HUD (Heads-Up Display) niet alleen maar kille statistieken: het benadrukt spelers met slechte prestaties, vermoeidheid of overpresterende prestaties. Deze informatie heeft direct invloed op tactische beslissingen.

Wat op het eerste gezicht een cosmetisch detail lijkt, zorgt in werkelijkheid voor strategie en controle.

EA Sports FC 26 revolutioneert de graphics of nieuwe fantasy-modi niet. De grootste prestatie is dat het virtueel voetbal iets teruggeeft wat het verloren was: een gevoel van simulatie. De authentieke modus markeert een keerpunt voor wie op zoek is naar minder voorspelbare wedstrijden, waarin fouten, tactieken en de omgeving net zo belangrijk zijn als individuele vaardigheden.

Het is geen perfecte game: de technische problemen zijn er en het grafische plafond lijkt bereikt. Maar waar het erop aankomt – de bal aan het rollen brengen – is dit de meest frisse en boeiende game in jaren. Voor het eerst in lange tijd voelt een FC echt nieuw aan.