Huurders moeten weten dat de door verhuurders gevraagde informatie illegaal is en niet verstrekt mag worden.

Het is niet zo dat een verhuurder of makelaarskantoor alle persoonlijke gegevens opvraagt ​​ten behoeve van verhuur.

"Maar waarom vragen ze me dat?" Mélanie (niet haar echte naam) kon het nauwelijks geloven. Dagenlang was deze dertiger op zoek naar een woning in Zuid-Frankrijk. Weg uit de hoofdstad: het was tijd om terug te keren naar haar thuisregio, de Gard. Nadat ze moeite had gehad om een ​​appartement in Parijs te vinden, dacht ze dat ze haar nieuwe huis gemakkelijk zou vinden, met een zekere financiële soliditeit dankzij haar maandelijkse inkomen van 3.000 euro.

Met hun dossier goed voorbereid (identiteitspapieren, loonstroken, belastingaanslagen, enz.) en meerdere appartementen geselecteerd, namen de telefoontjes naar makelaars toe om bezichtigingen in te plannen. Bij sommige makelaars was dit snel geregeld, terwijl andere eisen stelden die de wettelijke kaders te boven gingen.

"Om een ​​tweekamerappartement van 59 m² te bezichtigen, vroeg een makelaarskantoor me om mijn aanvraag vooraf in te dienen en een informatieformulier in te vullen", legt Mélanie uit. Tot nu toe verliep dat volgens de gebruikelijke procedure. Maar wanneer ze het formulier van de professional invult, is de toekomstige Gard-bewoner verrast. "Er stond een rij met de vraag om mijn burgerservicenummer en dat van mijn garant in te vullen", zegt ze. Ze vindt dit een ongepast verzoek voor een huurwoning en besluit het niet in te vullen.

Hij had gelijk. Het is immers illegaal voor makelaars of verhuurders om potentiële huurders naar hun burgerservicenummer (BSN) te vragen. Een kopie van een Vitale-kaart is ook niet toegestaan. Sinds 5 november 2015 staat er een lijst met alle documenten die van een huurder en zijn garant mogen worden opgevraagd. Het BSN staat er niet bij, waardoor het vragen ernaar volstrekt illegaal is.

Dit is des te gevaarlijker omdat bij een datalek of misbruik van informatie het burgerservicenummer eenvoudig kan worden gebruikt voor fraude, wat de betrokkene alleen maar in een oplichtingssituatie kan storten.

Mélanie is niet de enige die dit probleem heeft. Andere accounts op forums en sociale media melden soortgelijke verzoeken van verhuurders. In deze situatie is het noodzakelijk om een ​​waarschuwing te geven of zelfs een rechtszaak te starten. Een boete van € 3.000 voor een particulier en € 15.000 voor een professional, met een verbod op verhuurbeheer, voor het opvragen van ongeoorloofde bewijsstukken. Onze dertigjarige dochter kon de woning toch bezichtigen, ondanks haar weigering om het informatieformulier volledig in te vullen.