Met het succes van de Switch 2 wordt de videogamecultuur politiek

De release [op 5 juni om middernacht] van de Nintendo Switch 2 – die, verrassend genoeg, de opvolger is van de in 2017 gelanceerde Nintendo Switch – is in veel opzichten belangrijk nieuws. De recordverkoop [3,5 miljoen stuks in vier dagen] onderstreept de flair van het Japanse bedrijf, dat sinds de release van de eerste Switch al anticipeerde op het feit dat technologische overkill niet de beste manier was om de "consoleoorlog" te winnen.

Ondertussen hebben rivalen Sony en Microsoft voortdurend de grenzen van de technologie verlegd om steeds krachtigere consoles te leveren en nieuwe gebruikers aan te trekken. Nu ze de grenzen van deze strategie lijken te bereiken, hebben ze een inhaalslag te maken.

Het succes van de Nintendo Switch 2 markeert een belangrijk moment, niet alleen in de videogame-industrie, maar ook in het politieke en culturele leven wereldwijd. Videogames nemen namelijk een merkwaardige plaats in binnen de geglobaliseerde cultuur. Aan de ene kant vormen ze een belangrijke economische sector en een van de meest invloedrijke vrijetijdsbestedingen ter wereld. Aan de andere kant worden ze nog steeds gezien als een voorbijgaande rage. Zelfs degenen die ze af en toe dagelijks spelen, lijken het te ontkennen: elke dag zie ik mensen videogames belachelijk maken op sociale media, ook al zijn ze fervente lezers van de gaming-rubriek van de New York Times .

De geschiedenis leert dat onze passie voor gokken, in al zijn vormen, net zo oud en duurzaam is als onze obsessie met goud. Ik durf te wedden dat bijna alle moderne passies verdwenen zullen zijn voordat we het gokken opgeven. Toch,