Mazen in liefdadigheidsprogramma's voor ziekenhuizen bezorgen patiënten een rekening

Quinn Cochran-Zipp moest drie keer met hevige buikpijn naar de spoedeisende hulp voordat artsen ontdekten dat ze kanker in een vroeg stadium had in de kiemcellen van haar rechtereierstok. Na een spoedoperatie vier jaar geleden is de laborant uit Greeley, Colorado, kankervrij.

De twee ziekenhuizen die Cochran-Zipp destijds behandelden, stelden vast dat ze recht had op 100% financiële ondersteuning, omdat haar inkomen als student extreem laag was. Het was een enorme opluchting dat ze zich geen zorgen hoefde te maken over de rekeningen van ongeveer $ 100.000 die ze voor haar behandeling moest betalen, zei ze.

Toen begon ze onverwachte rekeningen te ontvangen van artsen die in de ziekenhuizen werkten, maar die zich, omdat ze daar geen personeel hadden, niet aan het beleid van de instellingen inzake financiële bijstand hoefden te houden.

Die rekeningen, afkomstig van specialisten in spoedeisende hulp, anesthesiologie en radiologie die haar behandelden, bedroegen in totaal meer dan $ 5.000. Hoewel dit slechts een fractie was van de totale kosten van haar behandeling, was het voor Cochran-Zipp een enorm bedrag. Ze ging in betalingsregelingen en gebruikte studiebeurzen en covid-stimuleringsgeld om de rekeningen te betalen.

Cochran-Zipp, nu 25 en werkzaam in een gezondheidscentrum, solliciteert naar een medische opleiding en hoopt zich volgend najaar in te schrijven. Haar ervaring als patiënt heeft haar kijk op het doktersberoep beïnvloed.

"Ik denk niet dat ik een zorgverlener zou kunnen zijn die met een gerust hart patiënten extra geld in rekening brengt bovenop de ziekenhuiskosten", zei ze.

Financiële hulpprogramma's voor ziekenhuizen zijn gebruikelijk en veel patiënten zijn er afhankelijk van. De meeste bieden verschillende bedragen aan financiële hulp aan onverzekerden en mensen met een lager inkomen. De voorwaarden voor deelname zijn meestal gebaseerd op een inkomensschaal. Sommige ziekenhuizen hanteren andere criteria, zoals de verblijfsvergunning.

Maar zelfs als mensen in aanmerking komen voor hulp, krijgen ze mogelijk geen korting. Dat komt doordat veel artsen die wel in een ziekenhuis werken, maar er niet voor werken, zich niet aan het financiële ondersteuningsbeleid houden. Ziekenhuizen zelf kunnen beperkingen opleggen aan de soorten zorg die in aanmerking komen voor korting, of 'liefdadigheidszorg' zoals het soms wordt genoemd.

"Het is een gat in het systeem", aldus Caitlin Donovan, senior directeur van de Patient Advocate Foundation , een non-profitorganisatie die patiënten met ernstige ziekten helpt hun medische rekeningen te betalen. Casemanagers die met patiënten werken, melden dat ze deze problemen herhaaldelijk hebben gezien, aldus Donovan.

In de komende jaren zullen meer patiënten in de problemen komen door de toenemende vraag naar financiële hulp . Naar verwachting zullen meer dan 14 miljoen mensen de komende tien jaar hun zorgverzekering verliezen , voornamelijk als gevolg van veranderingen in het federale Medicaid-programma en de staatsverzekeringsmarkten in de recent aangenomen belasting- en uitgavenwetgeving, waar de regering-Trump zich sterk voor maakte. Een deel van deze mensen zal waarschijnlijk in aanmerking komen voor korting op zorg.

Non-profitziekenhuizen betalen geen belasting over hun inkomsten, maar om die belastingvrije status te behouden, zijn ze verplicht een beleid te voeren dat patiënten helpt bij het betalen van spoedeisende hulp en andere medisch noodzakelijke zorg. Commerciële ziekenhuizen zijn niet verplicht financiële hulp te bieden aan behoeftige patiënten, maar veel doen dat wel.

Artsen en andere zorgverleners die als zelfstandige in een ziekenhuis werken in plaats van als werknemer, vallen echter vaak niet onder het financiële ondersteuningsbeleid van een ziekenhuis. Volgens een analyse van het Lown Institute , een denktank voor de gezondheidszorg, worden artsendiensten op de spoedeisende hulp, radiologie, anesthesie en pathologie vaak uitgesloten van liefdadigheidszorg in het ziekenhuis.

Bij Hartford HealthCare , een grote non-profit zorginstelling die Connecticut, Massachusetts en Rhode Island bedient, vallen diensten die worden verricht door artsen, verpleegkundig specialisten en physician assistants in dienst van HHC, waaronder artsen op de spoedeisende hulp in vier van de ziekenhuizen, bijvoorbeeld onder de financiële ondersteuningsregeling. Behandelingen door spoedeisende hulpartsen in drie HHC-ziekenhuizen vallen echter niet onder de financiële ondersteuningsregeling, aangezien zij geen werknemers zijn. Zorg door artsen die werkzaam zijn in de radiologie, pathologie en anesthesie valt bij geen enkele HHC-instelling onder de financiële ondersteuningsregeling.

Hartford HealthCare wilde geen commentaar geven op dit artikel.

Onderzoekers van zorgsystemen hebben een andere mogelijke belemmering geïdentificeerd voor patiënten die financiële hulp van ziekenhuizen nodig hebben. De regels van de IRS vereisen dat non-profitorganisaties spoedeisende hulp en medisch noodzakelijke zorg opnemen in hun beleid voor liefdadigheidszorg, maar ze geven ziekenhuizen aanzienlijke vrijheid om te definiëren wat "medisch noodzakelijke" zorg inhoudt.

Historisch gezien was uitgesloten zorg beperkt tot diensten die doorgaans niet door de verzekering worden gedekt, zoals cosmetische chirurgie of experimentele behandelingen. Maar de laatste jaren lijken ziekenhuizen medisch noodzakelijke zorg strikter te definiëren, waardoor financiële ondersteuning voor zorg die nodig is maar niet dringend vereist is, wordt geschrapt. Zorg die onder deze categorie valt, kan bijvoorbeeld het verwijderen van een niersteen, een kankerbiopsie of een hartklepvervanging zijn, volgens een onderzoek dat dit jaar in het New England Journal of Medicine is gepubliceerd.

Hoewel het onderzoek naar 209 non-profitorganisaties met meer dan 200 bedden slechts geïsoleerde voorbeelden vond van ziekenhuizen — ongeveer 6% ervan — die medisch noodzakelijke zorg grotendeels uitsloten, maken onderzoekers zich zorgen dat dit de voorbode zou kunnen zijn van een grotere trend, aldus Mark Hall, hoogleraar recht en volksgezondheid aan de Wake Forest University, die medeauteur was van het onderzoek.

"Er is niet echt veel regelgeving die aangeeft wat wel en niet onder een beleid voor financiële ondersteuning valt", aldus Christopher Goodman , klinisch assistent-professor aan de University of South Carolina School of Medicine, die verschillende onderzoeken heeft gepubliceerd naar het beleid voor financiële ondersteuning van ziekenhuizen.

De American Hospital Association weigerde commentaar te geven voor dit artikel. Woordvoerder Robert Mills van de American Medical Association zei dat de AMA geen standpunt heeft over de vraag of alle gecontracteerde artsen verplicht moeten worden om deel te nemen aan de financiële ondersteuningsregelingen van ziekenhuizen.

Ziekenhuizen met winstoogmerk hebben meer vrijheid om hun beleid inzake financiële ondersteuning naar eigen wens vorm te geven.

Bij HCA Healthcare, een van de grootste commerciële zorgsystemen van het land met bijna 200 ziekenhuizen in 20 staten en het Verenigd Koninkrijk, is korting op of gratis zorg alleen beschikbaar voor ' spoedeisende of niet-electieve zorg '.

"Verzekeringsverzekeringen en kortingen voor onverzekerden zijn doorgaans specifiek voor spoedeisende hulp" bij HCA Healthcare, aldus Harlow Sumerford, woordvoerder van HCA Healthcare. "Alle externe zorgverleners zijn onafhankelijk en hebben hun eigen financiële beleid."

In de afgelopen jaren hebben verschillende staten wetten aangenomen die bescherming bieden tegen medische schulden. Een aantal daarvan zijn van toepassing op artsen en andere zorgverleners die in zorginstellingen werken en patiënten apart factureren voor hun zorg.

Colorado's is het meest uitgebreid. Volgens de Hospital Discounted Care- wet, die in september 2022 van kracht werd, moeten gedekte ziekenhuizen alle onverzekerden en anderen die hierom vragen screenen op Medicaid en andere zorgprogramma's, en korting bieden aan mensen met een inkomen tot 250% van de federale armoedegrens (ongeveer $ 80.000 voor een gezin van vier ). Er zijn limieten aan het bedrag dat in aanmerking komende patiënten maandelijks gefactureerd kunnen worden en na drie jaar wordt hun schuld kwijtgescholden.

Volgens de wet van Colorado mogen erkende zorgprofessionals die in een gedekt ziekenhuis werken, gekwalificeerde patiënten niet meer in rekening brengen dan de door de staat vastgestelde tarieven.

"Deze regel heeft het leven voor de mensen in Colorado compleet veranderd", aldus Melissa Duncan, manager van het consumentenondersteuningsprogramma bij het Colorado Consumer Health Initiative , dat patiënten helpt toegang te krijgen tot gezondheidszorg en hun rekeningen te betalen.

Helaas werd de wet niet op tijd aangenomen om Cochran-Zipp te helpen.

Nu ziekenhuizen worstelen met de verwachte veranderingen onder de federale gezondheidszorgwetgeving die deze zomer is aangenomen, kunnen kortingsprogramma's voor zorg een aantrekkelijk doelwit vormen, zeggen sommige experts op het gebied van zorgfinanciering. Door de hogere percentages onvergoede zorg en de problemen met het innen van betalingen van patiënten, kunnen zorginstellingen de financiële ondersteuning die ze bieden, verminderen.

Ziekenhuizen zeggen misschien: "We gaan er alles aan doen om onze uitgaven te beschermen", aldusGe Bai , hoogleraar accountancy en gezondheidsbeleid en -management aan de Johns Hopkins University. "In die omgeving zal liefdadigheidszorg een last zijn."

KFF Health News is een landelijke nieuwsredactie die diepgaande journalistiek over gezondheidskwesties produceert en een van de belangrijkste programma's is van KFF , de onafhankelijke bron voor onderzoek naar gezondheidsbeleid, peilingen en journalistiek.