Het debat tussen Della Vedova en Prandini over 'synthetisch vlees', een jaar na de aanval.

De hoofdpersonen zijn dezelfde en het onderwerp is hetzelfde, maar de sfeer is heel anders. Ontspannen en open voor dialoog. Benedetto della Vedova en Ettore Prandini ontmoeten elkaar opnieuw om te praten over "synthetisch vlees", meer dan anderhalf jaar nadat op 16 november 2013, de dag waarop de Lollobrigida-wet die kweekvlees verbiedt, werd aangenomen, de voorzitter van Coldiretti , met "delinquent" en "grappenmaker" schreeuwend, het parlementslid van +Europa fysiek aanviel . Deze keer ontmoetten de twee elkaar niet voor de Kamer van Afgevaardigden, maar binnen, in de Sala della Regina, voor de conferentie "Kweekvlees: laten we erover praten".

De bijeenkomst van gisteren is echter een product van de botsing van 2023. Of beter gezegd, het was de oplossing van wat een juridisch geschil was geworden, aangezien Della Vedova een rechtszaak had aangespannen tegen Prandini. De kwestie werd opgelost met een verontschuldigingsbrief van de voorzitter van Coldiretti: "Ik heb nooit de intentie gehad de uitoefening van uw parlementaire stem, of zelfs uw politieke en parlementaire actie, die ik als volledig legitiem erken, in twijfel te trekken, gezien het verschil in onze opvattingen over de merites van de kweekvleeskwestie", schreef Prandini, die zich beschikbaar stelde om deel te nemen aan een debat over het onderwerp, zoals verzocht door het parlementslid van +Europa. In zijn reactie aan de leider van Coldiretti erkende Della Vedova "zijn uitleg en, ondanks onze verschillende opvattingen, de legitimiteit die deze bood voor mijn politieke en parlementaire inzet" en organiseerde hij het evenement in Montecitorio als "onderdeel van de overeenkomst op grond waarvan ik mijn klacht intrek". Kortom, het doel van Della Vedova was om Coldiretti te dwingen tot een debat dat nooit had plaatsgevonden, in ruil voor het intrekken van de klacht. Als radicaal van de school van Pannelli zag hij af van juridische stappen om politieke actie te ondernemen; hij gaf de voorkeur aan debat boven rechtszaken.

De discussie was inderdaad vruchtbaar en van hoog niveau, ook omdat de regels voor deelname voorschreven van drie door Coldiretti aangewezen experts ( Antonio Gasbarrini, Giuseppe Campanile en Felice Adinolfi ) en drie door +Europa aangewezen experts ( Alessandro Bertero, Luciana Rossi en Michele Antonio Fino ). Dit heeft indirect invloed op sommige overheidsbeslissingen. Minister van Volksgezondheid Orazio Schillaci en minister van Landbouw Francesco Lollobrigida , de twee initiatiefnemers van de Made in Coldiretti-wet, stelden een "Interministerieel Technisch Panel" in voor de Europese wetgeving inzake nieuwe voedingsmiddelen , dat commentaar leverde op de nieuwe richtlijnen van de EFSA (Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid) , die veel strengere criteria voor de potentiële goedkeuring van celgebaseerde voedingsmiddelen aangaven. Het panel, dat in zijn adviezen hetzelfde standpunt innam als Coldiretti, heeft een bijzonderheid: zoals Il Foglio onthulde , zijn alle door de overheid gekozen "onafhankelijke wetenschappers" lid van Aletheia, een stichting van Coldiretti. Het nieuws veroorzaakte zoveel ophef in de wetenschappelijke gemeenschap dat een groep experts op dit gebied een brief schreef aan minister Lollobrigida met het verzoek om hun betrokkenheid bij een meer inclusieve aanpak. Ze ontvingen echter nooit een reactie.

Tijdens het debat gisteren in de Kamer van Afgevaardigden waren de drie door Prandini voorgedragen experts wederom allen lid van zijn stichting Aletheia (het is duidelijk dat de regering zich in hetzelfde stroomgebied bevindt als Coldiretti ). De door Della Vedova voorgedragen experts behoorden tot de ondertekenaars van de oproep aan Lollobrigida. Het positieve aan de bijeenkomst was dat iedereen, ondanks hun uiteenlopende perspectieven, de discussie "stimulerend" vond, dat ze elkaars expertise erkenden, dat er geen sprake was van wederzijdse delegitimering en dat de experts uiteindelijk concludeerden dat er in werkelijkheid "geen sprake is van verdeeldheid", maar eerder van een "één stroom" van onderzoek met uiteenlopende perspectieven op de diverse uitdagingen waarmee kweekvlees en vlees van boerderijen te maken hebben: economische schaalbaarheid, ecologische duurzaamheid en voedselzekerheid.

Het debat tussen Della Vedova en Prandini toont drie dingen aan. Ten eerste hebben we bij zulke complexe kwesties geen populistische en zinloze verboden nodig , maar serieuze discussies tussen politici en experts. Ten tweede heeft Lollobrigida niets te vrezen als ze af en toe buiten de Coldiretti-barrière treedt (Coldiretti doet dat ook!): het is paradoxaal dat institutionele discussies over zulke belangrijke kwesties worden gedomineerd door monocultuur, en dat we voor een beetje biodiversiteit onze toevlucht moeten nemen tot informele ontmoetingen. Ten derde, misschien banaal maar belangrijker, is het beter om met woorden te praten dan met gebaren.

Meer over deze onderwerpen: