Pier Silvio doet het goed in de politiek, maar de lijst van Zaia doet het slecht, zegt La Russa.

Palazzo Madama, binnen, overdag, de fanceremonie is net afgelopen: Senaatsvoorzitter Ignazio La Russa loopt door de zaal, arm in arm met de ontmoedigde directeur van RaiSport, Paolo Petrecca – en wie weet of de waarzeggers de symboliek van het moment kunnen ontcijferen. Feit is dat La Russa al heeft gezegd wat hij moest zeggen, namelijk dat de politieke opkomst van Silvio Berlusconi's kinderen een uiterst positieve ontwikkeling zou zijn, en dat hij, verwijzend naar Pier Silvio Berlusconi, liever spreekt van "opkomen" dan "de politieke arena betreden": "Voor mij gaan we vooruit", alle gekwalificeerde "bijdragen" zijn "wenselijk", inclusief die van Marina, Barbara en Luigi, zegt de Senaatsvoorzitter. Kortom, hoewel de familie Berlusconi succesvol is, lijkt het idee van een Zaia-lijst in Veneto minder goed ontvangen te worden: "Als iemand lid is van een partij, moet hij zich kandidaat stellen voor die partij. Ik heb nooit de kans gehad om op de La Russa-lijst te staan, maar ik ben geen Zaia", zegt de Senaatsvoorzitter, die er echter aan toevoegt dat hij, "als Zaia zich niet kandidaat stelt", naar zijn mening geen lijst met zijn naam zal overwegen.

Maar het is het onderwerp gevangenissen waar La Russa, een voormalig strafrechtadvocaat, bij stilstaat en bij wil blijven stilstaan , gezien het hoge aantal zelfmoorden en de verhalen van zijn vriend Gianni Alemanno achter de tralies: "Ik heb senator Anna Rossomando opdracht gegeven," zegt hij, "om, met instemming van alle groepen, de mogelijkheid te evalueren van een minimaal voorstel, dat tot een zeer snelle maatregel zou kunnen leiden. Over een paar uur zal ze me de vruchten van haar werk overhandigen, voor een wetsvoorstel dat voorziet in vervroegde vrijlating voor bepaalde misdrijven, zoals het geval was tijdens Covid." Burgerlijke omstandigheden "moeten voor iedereen worden gewaarborgd, vooral voor degenen die in de gevangenis zitten." Wat de kieswet betreft, herhaalt de Senaatsvoorzitter zijn jarenlange steun voor preferenties : "Toen de kieswet werd besproken, was ik de enige die een amendement voor preferenties indiende, en ik ben bij dat idee gebleven. Dan zijn er nog de tekortkomingen, maar hoe kleiner het platform, hoe groter de tekortkomingen: we hebben voorkeuren voor lokale raden, voor gemeenten en provincies, toen die bestonden, voor alles behalve de Kamer van Afgevaardigden. En we hebben ze in het Europees Parlement, waar ze echter geen grote tekortkomingen creëren." Waar het La Russa om gaat, is dat "burgers de namen van degenen die de wetten maken, moeten kunnen uitspreken. Als het erop aankomt, is iedereen het erover eens; wie weet of woorden ook deze keer door daden worden gevolgd." En hoe zit het met de verborgen ruzies binnen centrumrechts over de namen voor de regionale verkiezingen? "Meloni maakt zich meer zorgen over het welzijn van haar coalitie en de regio dan over een strijd tussen partijen", aldus La Russa, voordat hij de aanwezigheid van Edoardo Bennato aankondigde bij het avondconcert voor de Senaat in de binnenplaats van Sant'Ivo alla Sapienza.

Meer over deze onderwerpen: