Bilateraal met de VS en luchthavens

Op dit punt in Trumps tweede regering is het overduidelijk dat zijn drukmethoden en het succes van zijn onderhandelingen direct evenredig zijn met de mate van afhankelijkheid van zijn tegenstander. Daarom wist hij onderhandelingen met de Europese Unie veilig te stellen die 15% invoerrechten, miljardeninvesteringen en de aankoop van Europese producten, energie en militair materieel van de Verenigde Staten omvatten.

Daarom zijn de voorbereidingen voor de ontmoeting met Xi Jinping al in volle gang, waar een zeer gunstige overeenkomst voor het Aziatische land, dat al zijn spierballen heeft laten zien, in zicht is. We weten nog steeds niet wat er met de USMCA zal gebeuren, waarvan de onderhandelingen naar voren waren gehaald naar dit jaar, maar uiteindelijk werden uitgesteld tot 2026, met de kanttekening dat het een nieuw verdrag zal zijn met veel strengere voorwaarden dan die welke momenteel gelden onder het verdrag dat onder zijn eerste regering is onderhandeld.

Maar we zullen moeten afwachten wat er gaat gebeuren met de bilaterale luchtvaartovereenkomst. Zoals we al aangaven, heeft Mexico deze overeenkomst geschonden toen het decreten uitvaardigde om alle vrachtluchtvaartmaatschappijen te verplaatsen van de internationale luchthaven van Mexico-Stad (AICM) naar luchthaven Felipe Ángeles (AIFA) en vervolgens de beschikbare slots op de luchthaven van de hoofdstad met maximaal 30% te beperken.

In de diverse communicatie tussen de Amerikaanse en Mexicaanse regeringen is een volledig uiteenlopende interpretatie van de bepalingen van de bilaterale overeenkomst duidelijk zichtbaar, maar er is geen waarneembare convergentie van standpunten of bezorgdheid over het verduidelijken van wat beide partijen van elkaar willen. De VS ergert zich aan de beperking van het aantal beschikbare plaatsen in de AICM en de hypothetische uitbreiding van de landoppervlakte, die niet werd verduidelijkt.

Het DOT klaagt onder meer over het feit dat beloofde investeringen in de AICM om de terminalgebieden uit te breiden niet zijn gerealiseerd, dat de 'voorlopig' afgenomen slots van enkele Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen niet zijn teruggegeven en dat de op de IATA gebaseerde regels voor de exploitatie van slots nog niet zijn gepubliceerd, hoewel ze naar verluidt wel zullen worden aangenomen.

Verschillende spelers in de sector wijzen erop dat de beperkingen qua slots voor alle exploitanten ingewikkeld zijn, omdat ze moeten kiezen welke bestemmingen ze willen aandoen en welke ze links moeten laten. Toch hebben deze beperkingen in zekere zin ook de groei van andere luchthavens als hubs bevorderd, zoals Cancún, Guadalajara, Tijuana en, in mindere mate, Monterrey.

Aan de andere kant heeft het ministerie van Infrastructuur, Communicatie en Transport een totaalbedrag van 33 miljard pesos aan luchthaveninfrastructuur in het hele land aangekondigd, wat 200.000 banen zal opleveren. De investeringen zullen voornamelijk door particuliere partijen worden gedaan, maar de exacte locatie en omvang van de investeringen zijn niet gespecificeerd, wat het project concreter zou maken.

Hoe dan ook, een concrete routekaart ontbreekt nog. Er wordt gesproken over regionale luchtvaart, maar er is geen plan om die door te voeren. Als de Mexicaanse regering te midden van al deze verwarring zou kiezen voor een overheidsbeleid dat de sector levensvatbaar zou maken, zouden we kijken naar het beste alternatief om uit de problemen te komen. Maar de dagen verstrijken en er is niets concreets uit voortgekomen. Het is tijd om een nieuwe richting in te slaan.