Een verrassende ontdekking over spinnen verandert bestaande theorieën over hun oorsprong.

Het onderzoek werd uitgevoerd door een team van Amerikaanse en Britse wetenschappers van de Universiteit van Arizona, Lycoming College en King's College London, onder leiding van Nicholas Strausfeld. De resultaten werden op 22 juli gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Current Biology.

Wetenschappers ze analyseerden een fossiel van ongeveer 500 miljoen jaar geleden

Wetenschappers hebben een nieuwe, gedetailleerde analyse uitgevoerd van gefossiliseerde kenmerken van de hersenen en het centrale zenuwstelsel van een uitgestorven diersoort genaamd Mollisonia symmetrica . Eerder werd gedacht dat het een voorouder was van een groep geleedpotigen, bekend als chelicerata, die leefde in het Cambrium (tussen 540 en 485 miljoen jaar geleden) en de voorouders van de huidige degenkrabben omvatte. Mollisonia leek op een aantal andere vroege chelicerata uit het Onder- en Midden-Cambrium. Zijn lichaam bestond uit twee delen: een breed, afgerond "pantser" aan de voorkant en een robuuste, gesegmenteerde romp die eindigde in een brede, staartachtige structuur. Sommige wetenschappers geloven dat dit kleine mariene geleedpotige leek op een hedendaagse schorpioen.

Analyse Mollisonia -fossielen leidden tot een verrassende ontdekking betreffende spinnen

Onderzoek heeft echter aangetoond dat de neuronen in de hersenen van gefossiliseerde Mollisonia's niet zo georganiseerd zijn als die van hoefijzerkrabben, of zelfs van schaaldieren of insecten. Het patroon van uitstralende zenuwcentra is omgekeerd – net als bij moderne spinnen en hun verwanten.

De gefossiliseerde hersenen en het zenuwstelsel van deze kleine mariene geleedpotige lijken daardoor op die van spinachtigen. Het voorste deel van het lichaam van Mollisonia , het prosoma (cephalothorax), bevat – net als bij spinnen en andere moderne spinachtigen – radiaal gerangschikte segmentale ganglia die de bewegingen van vijf paar gesegmenteerde poten regelen.

Maar dit zijn niet de enige spinachtige kenmerken. Mollisonia blijkt een ongesegmenteerd brein te hebben, van waaruit korte zenuwen naar een paar tangachtige "klauwen" lopen, die lijken op de hoektanden van spinnen en andere spinachtigen.

– Dit is een belangrijke stap in de evolutie, die uniek lijkt te zijn voor spinachtigen – benadrukt Frank Hirth van King's College London, een van de medeauteurs van de studie, geciteerd in het persbericht van de Universiteit van Arizona.

Tot nu toe werd aangenomen dat spinachtigen afstamden van een gemeenschappelijke voorouder die land bewoonde. De ontdekking van de hersenen en het zenuwstelsel van Mollisonia zet echter vraagtekens bij de eerder gangbare opvatting dat spinachtigen pas evolueerden nadat hun gemeenschappelijke voorouder land veroverde.

Wetenschappers Ze onderzochten een fossiel van ongeveer 500 miljoen jaar geleden. Ze gebruikten geavanceerde technieken. beeldvorming

Voor deze studie maakte Nicholas Strausfeld tientallen foto's van een Mollisonia- exemplaar in het Museum of Comparative Zoology van Harvard University. Hij nam deze foto's onder verschillende lichtomstandigheden, lichtintensiteiten, gepolariseerd licht en vergrotingen.

David Andrew, medeauteur van de studie, voerde een statistische analyse uit waarbij hij 115 neurale en verwante anatomische kenmerken bij zowel uitgestorven als levende geleedpotigen vergeleek. Dit werd gedaan om de mogelijkheid uit te sluiten dat de gelijkenis tussen de hersenen van Mollisonia en die van spinnen een toeval was, voortkomend uit parallelle evolutie, in plaats van het gevolg van een gemeenschappelijke ontwikkelingslijn. De analyse plaatste Mollisonia als een zustergroep van moderne spinachtigen. Dit ondersteunt op zijn beurt de theorie dat de Mollisonia- lijn aanleiding gaf tot de tak die nu spinnen en schorpioenen omvat.

Met behulp van geavanceerde beeldvormingstechnieken konden onderzoekers belangrijke anatomische kenmerken van de gefossiliseerde Mollisonia identificeren. Met een lichtmicroscoop brachten ze het centrale zenuwstelsel in beeld. Dit leidde tot de verrassende ontdekking dat spinachtigen mogelijk in de oceaan zijn geëvolueerd, niet op het land.