Wat gebeurt er met de smaakpapillen van gebruikers van Ozempic, Wegovy en Mounjaro?

Volgens de studie, gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Diabetes, Obesity and Metabolism , meldde ongeveer 20% van de gebruikers dat ze voedsel als zoeter of zouter ervoeren dan vóór de behandeling . Deze smaakveranderingen gingen gepaard met een verminderde eetlust en een eerder vol gevoel .

Het onderzoek werd uitgevoerd onder 411 mensen met overgewicht of obesitas , waarvan:

• 148 gebruikten Ozempic,
• 217 gebruikte Wegovy en
• 46 mensen kregen een Mounjaro-behandeling.

De vrijwilligers, voornamelijk vrouwen (69,6%), gebruikten de medicijnen al minstens drie maanden. De gemiddelde behandeltijd bedroeg 40 tot 47 weken.

De belangrijkste bevindingen waren:

• 21,3% vond het eten zoeter;
• 22,6% merkte dat er meer zout in het eten zat;
• er waren geen veranderingen in bitterheid of zuurgraad;
• 58,4% gaf aan minder honger te hebben;
• 63,5% gaf aan zich sneller verzadigd te voelen;
• De gemiddelde BMI daalde met 15% tot 17% gedurende de follow-up.

Interessant feit: 26,7% van de Wegovy-gebruikers gaf aan dat het eten zouter leek . Dat is een hoger percentage dan in de Ozempic- (16,2%) en Mounjaro-groepen (15,2%).

Volgens endocrinoloog Othmar Moser, leider van het onderzoek, werken deze medicijnen niet alleen in op de darmen en de hersenen, waar ze het hongergevoel onder controle houden, maar ook op de smaakpapillen en op de hersengebieden die verantwoordelijk zijn voor de smaak en het gevoel van beloning .

"Deze medicijnen kunnen de manier waarop sterke smaken, zoals zoet en zout, worden waargenomen, veranderen. Dit beïnvloedt op zijn beurt de eetlust en het gevoel van tevredenheid", legt Moser uit.

Met andere woorden: als de smaak intenser is, valt het eten meer op en kan het in kleinere hoeveelheden worden geconsumeerd .

Ondanks het verband met een verminderde eetlust en een groter verzadigingsgevoel, waarschuwen onderzoekers dat er geen direct verband is tussen de verandering in smaak en gewichtsverlies .

Volgens de auteurs komt dit doordat gewichtsverlies het resultaat is van een combinatie van factoren: metabolisme, eetpatronen in de loop van de tijd, fysieke activiteit en zelfs genetica.

Toch beweren wetenschappers dat het volgen van de smaakperceptie van patiënten een aanvullende aanwijzing zou kunnen zijn bij het beoordelen of de behandeling aanslaat.

Voor artsen kan deze ontdekking de deur openen naar nieuwe benaderingen:

• Gepersonaliseerde diëten : smaken worden aangepast aan de gevoeligheid van de patiënt.
• Smaakmonitoring : veranderingen in smaak gebruiken als indicator voor de reactie op de behandeling.
• Therapietrouw : inzicht krijgen in de vraag of intensere smaken bepaalde voedingsmiddelen aantrekkelijker of minder aantrekkelijk maken.

Het onderzoek was gebaseerd op online vragenlijsten en zelfgerapporteerde informatie van patiënten. Dit betekent dat het niet mogelijk is om te bewijzen dat de smaakveranderingen direct door de medicijnen werden veroorzaakt. Bovendien weerspiegelen de vrijwilligers mogelijk niet het profiel van alle gebruikers van deze therapieën.

De auteurs pleiten voor verder onderzoek, met klinische en laboratoriumanalyses, om de bevindingen te bevestigen.

• Ozempic : in eerste instantie geïndiceerd voor diabetes type 2, waarbij het gewichtsverlies als bijkomend voordeel werd waargenomen.
• Wegovy : een versie met een hogere dosering van dezelfde stof als Ozempic (semaglutide), speciaal goedgekeurd voor de behandeling van obesitas.
• Mounjaro : op basis van tirzepatide, werkt in op twee hormoonreceptoren en heeft significante resultaten laten zien op het gebied van gewichtsverlies.

Ze behoren allemaal tot de groep van incretine-gebaseerde therapieën , die de natuurlijke hormonen van het lichaam nabootsen om de bloedsuikerspiegel en het hongergevoel te reguleren.