Barbaros Gökdemir schreef: Popcornfilms van het zomerseizoen!

De zomer van 2025 belooft een drukke zomer te worden voor bioscoopbezoekers. Elke week verschijnen er talloze films in uiteenlopende genres. Hollywood domineert deze zomer opnieuw de bioscopen met blockbusters, met een stortvloed aan vaak vermakelijke, maar soms ook rauwe superhelden-, zombie- en dinosaurussenfilms. In de schaduw van deze films met een groot budget krijgen we ook de kans om een breed scala aan "artistieke" producties te bekijken van ambitieuze regisseurs Celine Song en Ari Aster, Darren Aronofsky en Danny Boyle. Van romantische films tot horror, actie en komedie, er is een ruime keuze aan films voor elk publiek.

Het is soms vermoeiend om al die films bij te houden, maar meestal wel leuk. Vooral omdat sommige me een onverwachte smaak bezorgen .

In het artikel van deze week concentreer ik me op blockbusters die we tijdens deze warme zomerdagen in de bioscoop kunnen zien. Volgende week bespreek ik films die ik meer "mild" en "artistiek" vind.

Ik wens u alvast een prettige bezichtiging.

Het zomerseizoen van 2025 ging van start met The Final Reckoning , het laatste deel van de Mission: Impossible -serie met Tom Cruise in de hoofdrol. Als liefhebber van actiefilms die nooit een film van Tom Cruise mist, volg ik de serie al jaren met veel plezier. De laatste jaren, vooral sinds regisseur en scenarioschrijver Christopher McQuarrie zich bij de franchise heeft aangesloten, merk ik echter dat de plots wat geforceerd en saai zijn geworden. In werkelijkheid verwacht het publiek een heldere set van deze films: strakke actiescènes, aan elkaar verbonden door een simpele maar slimme verhaallijn.

Begrijp me niet verkeerd, de film maakt zijn belofte van actiescènes waar. De vliegtuigscène in het laatste kwart is bijzonder adembenemend. Ik vind echter dat McQuarrie soms te ver gaat met het verhaal, door de "whodunit"-strategie die hij in The Usual Suspects (1995) gebruikte te overdrijven om het spionageaspect van de film te benadrukken. Het resultaat is een dialoogzware, meanderende en eindeloos saaie film.

Toch zullen avonturiers en diehard fans van de serie de film niet missen. Cruise en McQuarrie creëren immers iets heel bijzonders in de actiefilmwereld.

Als je van snelheid en spanning houdt, vooral als je geïnteresseerd bent in autoracen en Formule 1, dan is de F1 -film met Brad Pitt een must-see dit seizoen. We herinneren ons regisseur Joseph Kosinski nog van Top Gun: Maverick , die twee jaar geleden uitkwam. Eerlijk gezegd vond ik die film behoorlijk succesvol, en ik vond dat de Mission: Impossible -serie een vergelijkbaar schema moest volgen om de eerder genoemde saaiheid te overwinnen: overweldig de toch al goede actiescènes niet met ingewikkelde plots en geef de kijker wat hij wil. En als je er een beetje humor aan kunt toevoegen, des te beter!

De film volgt de middelbare Sonny terwijl hij terugkeert naar het Formule 1-circuit en daarbij de confrontatie aangaat met de moderne tijd, de jeugd en het nieuwe. In de jaren 90 was Sonny een zeer succesvolle en veelbelovende Formule 1-coureur, maar een ernstig ongeluk verhinderde hem zijn dromen te verwezenlijken. Dertig jaar later neemt een noodlijdend bedrijf, dat zich voorbereidt op een Formule 1-race, contact met hem op en vraagt hem om te helpen de boel te redden. Zijn onconventionele tactieken, excentrieke persoonlijkheid en onhandelbare minachting voor de regels dwingen het team alles weer op te bouwen.

Een Formule 1- film slaagt erin om veel dingen tegelijk te doen op het gebied van kijkervaring. Ten eerste houdt hij je aan je stoel gekluisterd met zijn prachtig gefilmde racescènes. Ten tweede slaagt hij erin om, met zijn slimme dialogen en personages, wat misschien een cliché lijkt naar een heel nieuw niveau te tillen en je volledig uit balans te brengen. Veel films zijn in deze stijl gemaakt, vooral tijdens mijn opvoeding in de jaren 80 en 90. Een eenzame soldaat verlaat het leger, maar ondanks zijn leeftijd heeft het leger hem nodig en roept hem terug. (Zie Top Gun: Maverick. ) De teruggeroepen soldaat overwint meesterlijk alle obstakels die hij in de film tegenkomt en komt als overwinnaar uit de strijd. Neem bijvoorbeeld de Rambo -films!

Maar het leven is niet zo makkelijk voor Sonny; we zien hem vaak worstelen, worstelen om met de tijd mee te gaan en terrein verliezen aan technologie. Evenzo zien we personages waarvan we verwachten dat ze jong en ruimdenkend zijn, worstelen om zich aan te passen aan kritieke situaties en, zoals de volwassenen zeggen, helemaal zelf moeten leven om te slagen.

Het derde aspect van de film dat ik geslaagd vind, is de komedie. Natuurlijk is het geen komedie, maar hij is vlot geschreven en weet het karakterconflict, dat zich in essentie via dialogen ontvouwt, op een vermakelijke manier te presenteren.

Bovendien is het altijd erg leuk om Brad Pitt op het grote scherm te zien.

Jurassic Park- fans die graag dinosaurussen op het grote scherm beleven, zullen de zevende film in de reeks , Jurassic World Rebirth , niet missen . Dit is een zelfstandig vervolg op de Jurassic World -trilogie, die in 2022 eindigde, met in de hoofdrollen Scarlett Johansson, Mahershala Ali en Jonathan Bailey. De film is geregisseerd door de Britse regisseur Garreth Edwards, bekend van zijn werk in Rogue One: A Star Wars Story uit 2016.

De film gaat verder waar de vorige film in de reeks, Jurassic World Dominion , eindigde, met een nieuwe cast van personages. Dinosaurussen maken nu deel uit van onze wereld en de mensheid leert langzaam om met deze oeroude wezens samen te leven. Een groot zorgbedrijf heeft bloedmonsters van drie verschillende dinosaurussoorten nodig om een nieuw medicijn te ontwikkelen dat de levensduur van de mens zou kunnen verlengen. Hiervoor rekruteren ze een voormalig soldaat, een paleontoloog en hun team. De gevaarlijke reis van het team om de dinosaurussen te bereiken, leidt er ook toe dat ze schokkend onderzoek ontdekken dat lang verborgen is gebleven voor het publiek.

Eerlijk gezegd schiet de film tekort op het gebied van middelmatige acteerprestaties vanwege het middelmatige script, de slecht geschreven dialogen en de jammerlijk onderontwikkelde personages. We kijken naar een film met een zwakke oorzaak-gevolgrelatie, personages die naar believen van gedachten veranderen en heen en weer rennen.

De film, met zijn sterke animatieontwerp en visuele effecten, weet de dinosauruservaring en actiescènes echter volledig tot hun recht te laten komen. Vanuit mijn perspectief kan ik in ieder geval zeggen dat ik me twee uur prima vermaakt heb. Natuurlijk moet ik er ook bij vermelden dat ik een grote fan ben van dinosaurussen in mijn dagelijks leven.

Nog even een korte opmerking voordat ik deze film afsluit: in deze tijd, waarin kunstmatige intelligentie (AI) zich met duizelingwekkende snelheid ontwikkelt en de filmindustrie in diepgaande debatten drijft, denk ik dat dit soort films onder de noemer van AI-productie vallen.

Dergelijke animatieprojecten met eenvoudige scripts zouden in de zeer nabije toekomst gemakkelijk gerealiseerd kunnen worden met AI-technologie, volledig zonder regisseur of zelfs acteur. De overvloed aan dergelijke films, die snel en goedkoop geproduceerd worden, zal het genre waarschijnlijk enigszins devalueren en het publiek mogelijk naar andere producties lokken.

We worden deze zomer ook overspoeld met superheldenfilms. DC Comics zal de verbeelding prikkelen met Superman , terwijl Marvel de verbeelding zal prikkelen met Fantastic Four: First Steps . Beide studio's geven hun vertrouwde personages een nieuwe draai met nieuwe regisseurs en sterrencasts. Deze films vormen een startpunt en hun succes aan de kassa is cruciaal. Of er sequels zullen volgen en hoe de studio's hun toekomst vormgeven, hangt echter af van hun box office-opbrengsten.

Beide films zijn de hele maand juli in de bioscoop te zien.

Tot slot wil ik nog kort een ander belangrijk aspect van de zomer van 2025 voor de Amerikaanse cinema noemen. Steven Spielbergs Jaws , uitgebracht in 1975, viert dit jaar zijn 50-jarig jubileum. De film, die tijdens de warme zomerdagen van zijn release met succes veel publiek naar de bioscoop trok, wordt beschouwd als een soort prelude op de 'blockbuster'-traditie die tot op de dag van vandaag voortduurt. In dit opzicht hielp Jaws Hollywoodstudio's en -producenten de veranderende sociologie van Amerika, de gewoonten van het jonge publiek en de relatie tussen cinema en de groeiende nieuwe steden buiten de stad beter te begrijpen, wat leidde tot de transformatie van de zomer tot een ideaal seizoen voor bioscopen. Daarom zijn de jaren 70 zo belangrijk voor de Amerikaanse cinema en blockbusterfilms.

Speciaal voor het 50-jarig jubileum wordt in augustus een onlangs gerestaureerde kopie van de film uitgebracht, zowel in de VS als in Turkije. Er is nog een ander plezier aan het bekijken van oude films in de bioscoop: ik raad Jaws van harte aan.

Tot volgende week!