Het is geen thee, het is letterlijk een oogst van problemen

In de oostelijke Zwarte Zee-regio, waar de tweede theeoogst plaatsvindt, zijn theeproducenten het slachtoffer van ÇAYKUR, terwijl de particuliere sector deze slachtofferrol juist als kans ziet.

In de regio, waar de theeteelt gemiddeld zo'n 4 decares per producent bedraagt, neemt de rijpingstijd van de thee bij de oogst af door de stijgende temperaturen. ÇAYKUR, dat zijn productiecapaciteit echter niet heeft verhoogd, koopt niet alle thee van producenten en spreidt deze over een langere periode uit. ÇAYKUR's verlaging van het quotum per decares tot 20 kilo heeft de producenten overgeleverd aan de genade van de private sector. Private bedrijven profiteren op hun beurt van de moeilijkheden van de producenten.

De aangekondigde aankoopprijs van verse thee van ÇAYKUR, aanvankelijk vastgesteld op 25,44 lira per kilo, is in de particuliere sector gedaald tot 16 lira. Bovendien wordt de betaling voor de prijs van verse thee uitgesteld tot 2026. Producenten die hun thee niet aan ÇAYKUR kunnen verkopen, worden gedwongen lagere prijzen te betalen.

Olcay Muti, voorzitter van de Hopa Kamer van Landbouw, stelde dat het inkoopbeleid van ÇAYKUR ontoereikend is. Muti zei: "De dagelijkse productiecapaciteit bedraagt al jaren 8.000 ton. De theeteeltgebieden nemen toe. De capaciteit kan dit niet aan. Dan beginnen de quotapraktijken. Wanneer dit gebeurt, opent het zevenkoppige monster dat we de private sector noemen zijn muil."

Muti merkte op dat particuliere bedrijven hun inkoopprijzen hebben verlaagd tot 16 lira en zei: "Producenten verkopen thee voor 16 lira, maar daarvan is 9 lira arbeid. De producent houdt 5 lira over. Theeproducenten beginnen met een negatieve prijs. Momenteel kost thee 35 lira, de overheid heeft 25 lira aangegeven, terwijl de particuliere sector het voor 16 lira koopt. Producenten verkopen thee elk jaar met aanzienlijk verlies. Als dit zo doorgaat, zal de productie van korte duur zijn. Als dit zo doorgaat, zullen ze hun wijngaarden en boomgaarden verlaten. Ze zullen ondergronds gaan boeren om in hun levensonderhoud te voorzien."

Muti merkte op dat de problemen van de theeteelt op de lange termijn moeten worden opgelost en zei: "ÇAYKUR moet zijn productiecapaciteit vergroten. Het kopen van thee onder de door de overheid vastgestelde prijs moet verboden worden. De particuliere sector koopt nu en betaalt over acht maanden. We hebben een theewet nodig. Het ontwerp is in voorbereiding, maar het wordt voorbereid voor de particuliere sector. Een theewet zonder theeproducenten is onvolledig. Een wet met de particuliere sector is geen wet."

OPROEP AAN FABRIKANTEN

Ondertussen zei Saltuk Deniz, de voorzitter van de CHP-provincie in Rize: "Als de problemen van onze theeproducenten maandag niet zijn opgelost, zullen we grootschalige demonstraties starten." Saltuk kondigde aan dat ze zouden protesteren, voornamelijk voor de ÇAYKUR (Turkse Thee- en Landbouworganisatie).

De fundamentele reden voor de voortdurende exploitatie van thee is het ontbreken van een theewet die een minimumprijs voor verse thee voorschrijft. Alle instellingen, structuren, verenigingen en kamers die zich met thee bezighouden, moeten deze waarheid openlijk en zonder angst uitdragen.

De reden dat betalingen tot 2026 kunnen worden uitgesteld, is het ontbreken van een theewet die de betaaltermijn voor de aankoop van verse thee vastlegt. Vanaf maandag lanceren we in de hele provincie brede activiteiten om een einde te maken aan de uitbuiting in de theesector. We zullen verklaringen afleggen om onze democratische reactie te tonen, niet alleen met persberichten, maar ook met marsen; niet alleen voor het directoraat-generaal van ÇAYKUR, maar ook voor de Rize-goederenbeurs; niet alleen voor de fabrieken van ÇAYKUR, maar ook voor fabrieken in de particuliere sector. Laten we allemaal roepen: 'Stop de uitbuiting in de theesector.'

***

TKK opereert als een woekeraar

Tarweproducenten in het door droogte getroffen Yozgat hebben het ook moeilijk. İsmail Açıkgöz, voorzitter van de Kamer van Landbouw van Yozgat, stelde dat boeren dit jaar met grote problemen kampen. Door de droogte en hagel is er een verlies van 70% van alle landbouwproducten ten opzichte van voorgaande jaren en zonder overheidssteun zouden boeren niet in staat zijn om te zaaien voor het nieuwe seizoen. Açıkgöz zei: " Boeren ploegen, pakken de koevoet, zaaien, gebruiken bestrijdingsmiddelen en bemesten. Vandaag gaan ze naar het veld en is het leeg. Iemand die vroeger 100 ton tarwe verkocht, is teruggekeerd met 20-25 ton." Mustafa Akyürek, een boer in het district Boğazlıyan in Yozgat, verklaarde dat hun oogsten stagneren terwijl de kosten van landbouwinputs zijn gestegen. Hij zei: "Ik ben een dorpeling, een boer, een arbeider. Vorig jaar kochten we voor 10.300 lira kunstmest, maar dat is nu 30.000 lira geworden. Diesel kostte 38 lira, nu is het 55 lira. Vroeger kregen we gratis diesel, maar nu kunnen we het ons niet eens meer veroorloven. We hebben geen sigaretten, geen zakgeld, geen geld. Wat gaan we verdienen door tarwe voor 10 lira te verkopen? Je verdrievoudigt je kunstmest, diesel, zaden en pesticiden, en geeft ons dan een prijs . Vorig jaar verkochten we tarwe voor 9 lira, en nu verkopen we het voor 12 lira. Je ontneemt ons het recht om te leven. We kochten tractoren en apparatuur op krediet, en nu kan ik mijn schuld niet betalen. Zal ik tarwe voor 10 lira verkopen om zaden en kunstmest te kopen, of de bankschuld afbetalen? De Landbouwkredietcoöperatie (TKK) opereert als een woekeraar. Als je een bankkredietlijn hebt, heb je het daar." ook. Hoe kan dit gedaan worden?”

***

DIT JAAR IS ONZE LAATSTE KANS

Boeren in het district Kınık in Izmir hebben het ook moeilijk door de stijgende kosten en lage productprijzen. Boer Sefa Köken vertelde aan ANKA dat hij volgend jaar niet kan planten vanwege een opgelopen bankschuld. Köken legde uit dat hij zijn schulden niet heeft kunnen afbetalen vanwege zowel de lage opbrengsten als de lage prijzen, en voegde eraan toe dat ze wachten op overheidssteun: "We lijden een compleet verlies. Dit jaar is onze laatste kans om te overleven; we moeten onszelf redden, onze schulden afbetalen, of we gaan eraan onderdoor. Dit geldt niet alleen voor mij of Kınık; het geldt voor alle boeren in Turkije. Om Turkije te laten overleven, moeten mensen produceren. We zitten in een moeilijke situatie; geen enkele instelling staat aan onze kant. Ik roep de voorzitter van de Kamer van Landbouw op: waarom doet u niets terwijl de mensen die u vertegenwoordigt in deze situatie zitten? We hebben niet alleen te maken met planten en verzorging, maar ook met de klimaatomstandigheden. De vorst viel, en we kochten nieuwe zaailingen en plantten ze. We hebben last van zonnebrand."