De stad genaamd Varanasi

Omdat Varanasi de enige stad ter wereld is waar mensen ervoor kiezen om te sterven in plaats van te leven. Ik denk niet dat er een andere plek op de wereld is waar je kunt zien dat de dood zo'n onlosmakelijk onderdeel is van het leven en zo verweven is met het dagelijks leven. De dood is een noodzaak voor het bestaan. Finish. Het is een nieuw begin. Of het is het einde van de weg. Interpreteer het zoals je wilt. In Varanasi verliest alles zijn betekenis. Je kijk op de dood verandert. Misschien jaagt de dood ons zelfs niet meer zoveel angst aan als vroeger.

Ik observeerde langdurig hoe het omhulsel dat wij het lichaam noemen, en dat jarenlang een ziel heeft gehuisvest, door andere levende lichamen daarheen werd gebracht nadat de ziel het had verlaten, hoe het werd gewassen en gereinigd in de rivier de Ganges, hoe het zorgvuldig tussen het hout werd geplaatst en hoe het met speciale zorg werd behandeld totdat het met vuur in brand werd gestoken. Toen zag ik hoe een brandend menselijk lichaam werd opgetild en in het vuur werd geduwd. Het was niet anders dan een stuk hout. Ik keek zonder met mijn ogen te knipperen toe hoe het vlees werd gebraden en van de botten werd gescheiden, en hoe lichamen, waarvan je nog dagen geleden nog last had gehad als je ook maar één haar had gekneusd, met tangen werden opgepakt alsof het stukken hout waren en opzij werden gegooid. Welke vorm neemt het menselijk lichaam aan als het verbrandt, welke geur verspreidt het, hoe knettert het in het vuur tussen de bossen...

Ik heb het allemaal meegemaakt, seconde na seconde. Toen ik daarna terugkwam op mijn kamer in het pension waar ik alleen verbleef, dacht ik na al die angstaanjagende momenten: "Ik kan vannacht waarschijnlijk niet slapen." En toen ik de volgende ochtend wakker werd, besefte ik dat ik in de meest zorgeloze slaap van mijn leven was gevallen. Varanasi heeft mij in slechts één dag 10 jaar volwassen gemaakt.

Als je er van buitenaf naar kijkt, zie je een vuile, chaotische en drukke stad. Maar voor degenen die willen zien, is Varanasi werkelijk een stad voor een spirituele reis. In deze stad, waar ik de kans had om alleen te zijn met mezelf, veranderde mijn perspectief op de dood en voelde ik dat ik de moed had om alles achter te laten wat ik van mezelf wilde achterlaten. Ik weet niet hoe ik deze gevoelens moet beschrijven. In Varanasi heb ik geleerd dat een mens kan sterven terwijl zijn lichaam nog leeft, en dat de dood niet alleen de ziel is die het lichaam als geheel verlaat.

Als je India, en Varanasi in het bijzonder, als vuil beschouwt en het beoordeelt met uitspraken als "wat doen we daar, is er nergens anders ter wereld waar we heen kunnen?", dan is dat een schande. dan is deze stad echt niets voor jou. Want om deze bijzondere reis te kunnen begrijpen, is het noodzakelijk dat je de intentie hebt om een ​​innerlijke reis te maken. Omdat Varanasi geen stad is die op een andere manier goed bezocht kan worden. En eerlijk gezegd is het een probleem dat op geen enkele andere manier kan worden opgelost.

Deze stad is gebouwd tussen de rivieren Varuna en Assi. De naam Varanasi is ook afkomstig van deze twee rivieren. Mahabharata, de heilige tekst van de hindoes en beschouwd als het langste epos ter wereld, beschrijft Varanasi als de “Stad van het Licht”.

Het hindoeïsme spreekt van drie hoofdgoden. Shiva, Vishnu en Brahma. Brahma wordt afgebeeld als één lichaam met vijf hoofden. Volgens het geloof hakte Shiva, als gevolg van een meningsverschil tussen Shiva en Brahma, een van de vijf hoofden van Brahma af. Als teken van zijn overwinning en moed plaatst hij een teugel in de bek van dit hoofd, waardoor hij het nog meer onteerd en het overal met zich meedraagt.

Hoe je het ook bekijkt, we hebben het hier over een geschiedenis die teruggaat tot 1200 voor Christus. Varanasi is een van de oudste nog bewoonde steden ter wereld. De kleine dorpen die aan de oevers van de Ganges werden gesticht, groeiden in de loop van de tijd en werden zowel een religieus als commercieel centrum. Daarnaast zijn er ashrams gevestigd, wat niet alleen nederzettingen maar ook religieuze onderwijscentra zijn. En hier begonnen de brahmanen hun kennis van generatie op generatie door te geven via de Vedische teksten.

Wanneer je de stad van een afstandje bekijkt, zie je dat alles in harmonie is. De chaos die je aantreft als je naar binnen gaat, is te vergelijken met de subatomaire deeltjes in de balans en harmonie die je van buitenaf ziet. Als die chaos samenkomt, ontstaat er een enorme eenheid, een buitengewone harmonie. Het is heel moeilijk om sommige delen van die chaos en de achtergrond daarvan uit te leggen. Maar onmogelijk is het niet. Je moet alleen weten waar je moet beginnen. Ik begon bij de ghats. Omdat Varanasi ghat betekent.