Kolumbijski Klub Samochodowy świętuje 85 lat działalności na rzecz bezpieczeństwa na drogach i sportów motorowych.

Być może dla nowych pokoleń nazwa Automobile Club of Colombia niewiele znaczy. Jeśli jednak zapytasz swoich rodziców i dziadków, dowiesz się, jakie znaczenie dla kraju miała ta organizacja non-profit, założona 18 października 1940 roku .

W tym roku grupa entuzjastów postanowiła pójść w ślady Argentyńskiego Klubu Samochodowego (ACA) , największej i najbardziej znanej organizacji w regionie do tej pory, skupiającej się wokół motoryzacji i sportów motorowych. Podjął się więc zadania utworzenia podobnego stowarzyszenia w naszym kraju: Kolumbijskiego Klubu Samochodowego (ACC).

W tym roku ACA zorganizowała Grand Prix Ameryki Południowej, którego samochody ścigały się w kilku kolumbijskich miastach, a następnie, w 1941 roku, Kolumbia wkroczyła do świata sportów motorowych, organizując wyścig Bogotá-Cali-Bogotá Double , poprzednika Kolumbijskiego Central Circuit, który odbył się po raz pierwszy w 1949 roku .

W sektorze prywatnym ACC powstało z myślą o propagowaniu odpowiedzialnego korzystania z pojazdów i pomaganiu swoim członkom , za miesięczną opłatą, w dostarczaniu im istotnych informacji o ruchu miejskim, przewodników turystycznych z mapami głównych autostrad kraju, a nawet zniżek na hotele i restauracje.

Kilka miesięcy później do tych inicjatyw przyłączyła się usługa demontażu pojazdów, co sprawiło, że organizacja stała się znana w całym kraju i przyciągnęła wielu właścicieli pojazdów, którzy bez wahania przyłączyli się, aby uzyskać szybką i terminową pomoc.

Willys i Dodge Power Wagon z 1946 r. stały się symbolami ACC i są utrzymywane w doskonałym stanie, aby wspierać bieżącą działalność organizacji. Jeździli obok samochodów Renault 4, małego Samuraia z 1995 r. i różnych dźwigów.

Zakres oferowanych usług stopniowo się rozszerzał, co zwiększyło znaczenie ACC w momencie, gdy sektor motoryzacyjny nie czerpał z nich zbyt wielu korzyści. Dzięki współpracy z Tropical Oil Company ACC otworzyło stację benzynową i magazyn części samochodowych, gdzie jego członkowie mogli zaopatrywać się po przystępnych cenach i korzystać z ekskluzywnej obsługi. Współpracowała również z ówczesnymi władzami transportowymi, aby udzielać swoim członkom wskazówek i pomocy w zakresie procedur tranzytowych, dzięki którym mogli oni uzyskać niezbędną dokumentację, aby być na bieżąco z wymaganiami władz i przestrzegać przepisów.

Kolejnym ważnym krokiem było przystąpienie ACC do Międzynarodowej Federacji Samochodowej ( FIA ), która od momentu swojego powstania w 1904 r. uznawana jest za wiodący na świecie autorytet w dziedzinie sportów motorowych i wszystkiego, co wiąże się z użytkowaniem samochodów.

W 1950 roku ACC było już ważnym członkiem FIA i Federación Interamericana de Touring y Automóvil Club (Fitac) , regionalnego stowarzyszenia klubów samochodowych, do tego stopnia, że ​​zostało wyznaczone jako jedyny krajowy podmiot uprawniony do wydawania międzynarodowych przepustek i certyfikatów, które pozwalały właścicielom pojazdów na prowadzenie ich samochodów poza terytorium kraju.

ACC świętowała swoje pierwsze 10-lecie organizacją Doble a Tunja , co według rzeczników prasowych stowarzyszenia zapoczątkowało ważną dekadę dla krajowego sportu motorowego i ostatecznie związało tę organizację z organizacją wyścigów.

W latach 50. XX wieku odbywały się wyścigi Trzy Godziny w Bogocie i wyścigi okrążające stadion El Campín. Wraz z powstającym Club Los Tortugas dyrektorzy ACC zorganizowali Rajd Andów, ważne zawody, które odbyły się 15 sierpnia 1957 r. na trasach Bogota-Cali, Cali-Medellín i Medellín-Bogota , a także więcej zawodów drogowych, które zakończyły się w 1967 r. ostatnią edycją Kolumbijskiego Centralnego Rajdu.

W 1980 roku pomógł uruchomić tor wyścigowy Tocancipá po zamknięciu toru wyścigowego Ricardo Mejía.

Jako przedstawiciel FIA, ACC sprawuje władzę sportową w Kolumbii i pełni funkcję kancelarii odpowiedzialnej za wydawanie międzynarodowych praw jazdy. Następnie, według własnego uznania, corocznie sprawuje kontrolę nad zawodami odbywającymi się na terenie kraju pod przewodnictwem Federacji Samochodowej i czuwa nad tym, aby spełniały one międzynarodowe standardy. Jest również przedstawicielem FIA w dziedzinie kartingu.

W 1982 roku ACC utworzyło szkołę nauki jazdy, która do dziś funkcjonuje, korzystając z najnowocześniejszych pojazdów.

Lata 90. XX wieku były dla ACC okresem kryzysu, spowodowanym rosnącą liczbą ubezpieczycieli oferujących swoim członkom dodatkowe usługi . W rezultacie ACC musiało przeprowadzić gruntowną restrukturyzację. W białym srebrze, przekształcił się z klubu nastawionego na służbę sportowi i jego członkom w klub mobilności , znacznie bardziej aktywny w społeczeństwie.

W ten sposób w pełni zaangażował się w działalność szkoleniową z zakresu bezpieczeństwa ruchu drogowego, co pozwoliło mu dotrzeć do różnych firm i gałęzi przemysłu w kraju z zamiarem szkolenia osób odpowiedzialnych za prowadzenie pojazdów samochodowych, ciężarowych i motocykli.

Oprócz 150 klientów korporacyjnych, ACC prowadzi obecnie warsztaty edukacyjne także w szkołach publicznych , gdyż uważa, że ​​obecność w szkole ma bezpośredni związek z wypadkami, zwłaszcza wypadkami motocyklowymi, i że wdrażanie tego typu programów powinno się rozpocząć właśnie tam.

Weszła również do świata pojazdów zabytkowych, dzięki uchwałom Ministerstwa Transportu, które upoważniły ją „jako podmiot specjalizujący się w konserwacji i utrzymaniu pojazdów zabytkowych i klasycznych” i pozwoliły jej „przetwarzać rejestrację importowanego pojazdu zabytkowego lub klasycznego w celu jego pierwotnej rejestracji”.

Później działania te zostały uregulowane i umożliwiły ACC wydawanie ważnych potwierdzeń, takich jak przydatność różnych modeli ubiegających się o słynną „niebieską tablicę rejestracyjną” oraz zatwierdzenie wymagane przez Ministerstwo Handlu w celu dopuszczenia do kraju specjalnych modeli o wartości historycznej.