Więcej głosów potępienia ze strony prawników, Amnesty International i innych podmiotów przeciwko mianowaniu Lijo i García-Mansilli dekretem w Sądzie

Argentyńska Federacja Izb Adwokackich (FACA), Stowarzyszenie Cywilne na rzecz Równości i Sprawiedliwości (ACIJ), Amnesty International, Izba Adwokacka CABA i Fundacja Środowiska i Zasobów Naturalnych (FARN) oraz inne podmioty również skrytykowały dekret prezydencki nr 137, na mocy którego Ariel Lijo i Manuel García-Mansilla zostali powołani na stanowiska sędziów.

Z kolei Public Bar Association of CABA, której przewodniczy były sędzia Ricardo Gil Lavedra, ostrzegła, że ​​„mianowanie sędziów Sądu Najwyższego Narodu dekretem nr 135/2025 poważnie narusza niezależność sądownictwa i naraża zaufanie społeczeństwa do najwyższego sądu w kraju na szwank”.

Poza debatą na temat zakresu uprawnień prezydenckich „ustanowionych w artykule 99, paragrafie 19 Konstytucji Narodowej, bezsporne jest, że jest to uprawnienie wyjątkowe, a jego interpretacja jest restrykcyjna. Mianowanie sędziów Sądu Najwyższego dekretem nie może być uzasadnione pod pretekstem opóźnienia w zwykłym procesie”.

„Nasza Konstytucja wymaga, aby sędziowie Sądu Najwyższego byli mianowani w drodze złożonego procesu obejmującego zarówno władzę wykonawczą, jak i Senat, wymagającego większości dwóch trzecich głosów do zatwierdzenia (lub nie) nominacji kandydatów. Sędzia tymczasowo mianowany znajduje się w kruchej sytuacji , która może warunkować jego wyniki, ponieważ jego trwałość na stanowisku zależy od woli władz politycznych” – dodała uczelnia w tym oświadczeniu.

Legitymacja Sądu „leży nie tylko w stosowności jego członków, ale także w przestrzeganiu mechanizmów ustanowionych dla ich mianowania . Procedury te nie są jedynie formalnościami, ale stanowią fundamentalne filary ochrony niezależności sądownictwa i konsolidacji wiarygodności instytucji” – dodała uczelnia Gila Lavedry.

W oświadczeniu FACA stwierdziła, że ​​„wykorzystanie uprawnień przewidzianych w artykule 99, paragrafie 19 Konstytucji Narodowej w celu przeprowadzenia kwestionowanych nominacji oznacza wykonanie nadzwyczajnego aktu rządowego wykorzystanego w sposób pośredni – chociaż zgodny z prawem – ze względu na brak instytucjonalnego konsensusu co do pełnej wiedzy w organie konstytucyjnym przewidzianym do zatwierdzania dokumentów należycie przedłożonych do rozpatrzenia”.

Propozycja „znana z wyżej wymienionego Dekretu narusza krajowe i międzynarodowe przepisy dotyczące poszanowania płci w kontekście integracji organów rządowych, takich jak sądownictwo; Brak nominacji kobiety do najwyższego sądu w kraju umieści naszą Argentyńską Republikę na niejasnej liście Sądów Najwyższych w Ameryce Łacińskiej, w których nie zasiadają sędziny płci żeńskiej, co jest faktem niemożliwym do uzasadnienia przez władzę wykonawczą”.

Z drugiej strony ponad 30 organizacji społeczeństwa obywatelskiego opublikowało dziś oświadczenie, w którym ostrzega przed „poważnym wpływem na niezależność sądownictwa” spowodowanym decyzją władzy wykonawczej o mianowaniu dekretem sędziów Manuela Garcii Mansilli i Ariela Lijo w celu obsadzenia wakatów w Sądzie Najwyższym Narodów, po rezygnacji Eleny Highton de Nolasco (2021) i Juana Carlosa Maquedy (2024).

W oświadczeniu organizacje stwierdziły, że „mianowanie dokonane na mocy Dekretu 137/2025 odbiega od procedury ustanowionej w Konstytucji i stanowi wyraźne nadużycie kontrowersyjnej władzy wykonawczej do obsadzania wakatów na stanowiskach wymagających zatwierdzenia Senatu i powstających w czasie przerwy w obradach dekretem”.

Fundacja Środowiska i Zasobów Naturalnych (FARN), jedna z organizacji sygnatariuszy, stwierdziła, że ​​„aby uzasadnić te nominacje, Prezydent powołuje się na artykuł 99, paragraf 19 Konstytucji Narodowej, który upoważnia go do obsadzania wakatów wymagających zatwierdzenia Senatu, gdy ten organ ustawodawczy ma przerwę w obradach”, ale bez niezbędnego uzasadnienia.

FARN ostrzegał również, że „niepewny charakter ich nominacji narusza jeden z podstawowych wymogów niezależności sędziów przy wymierzaniu sprawiedliwości”.

Z kolei Izba Adwokacka Miasta Buenos Aires, na czele której stoi Alberto Garay, „niejednokrotnie i w sposób uzasadniony wypowiadała się przeciwko nominacji Lijo. To samo uczyniły liczne podmioty powiązane z prawem, w niektórych przypadkach w zadziwiającym zbiegu okoliczności, biorąc pod uwagę ideologiczne zróżnicowanie przeciwników.

„Ogromne odrzucenie Lijo nie ma precedensu. Jego notoryczny brak kwalifikacji do piastowania tak wysokiego stanowiska, zarówno technicznych, jak i moralnych, stał się oczywisty w ciągu roku. Jednakże władza wykonawcza pozostała głucha na wszystkie te uwagi, i to w sposób nieuzasadniony” – dodał w oświadczeniu.

Kolegium stwierdziło następnie, że „mianowanie przez komisję jest szczególnie naganne, biorąc pod uwagę fakt, że kilka dni temu Senat praktycznie odrzucił tę nominację. Rzeczywiście, włączając w to rozpatrzenie petycji Lijo na sesjach nadzwyczajnych i zwołanie sesji plenarnej organu, sesja musiała zostać zniesiona, gdy zauważono, że nie zostanie osiągnięta większość wymagana przez Konstytucję.

ACIJ ze swojej strony ostrzega, że ​​„decyzja władzy wykonawczej o mianowaniu dwóch mężczyzn do Sądu Najwyższego Narodu dekretem, bez zgody Senatu i poprzez nominacje komisyjne, stanowi nieuzasadnioną przewagę prezydenta nad władzą ustawodawczą, poważny atak na niezależność sądownictwa i wyraźne naruszenie obowiązku zagwarantowania równości płci w najwyższym sądzie, co poważnie wpływa na jego legitymację i jakość instytucjonalną”.

Tymczasem organizacja Amnesty International stwierdziła, że ​​„decyzja władzy wykonawczej o mianowaniu dwóch mężczyzn do Sądu Najwyższego Narodu na mocy dekretu, bez zgody Senatu i w drodze nominacji komisyjnych, stanowi nieuzasadnioną przewagę prezydenta nad władzą ustawodawczą , poważny atak na niezależność sądownictwa i wyraźne naruszenie obowiązku zagwarantowania równości płci w najwyższym sądzie, co poważnie wpływa na jego legitymację i jakość instytucjonalną”.