Prokurator rozważa złożenie wniosku o podjęcie działań mających na celu reaktywację sprawy oszustwa przy renacjonalizacji YPF, której pomysłodawcą była Cristina Kirchner.

Po wydaniu przez sędzię z Nowego Jorku Lorettę Preskę orzeczenia w sprawie działań państwowej spółki naftowej, prokurator Ramiro Gonzalez rozważa przeprowadzenie dalszego dochodzenia i ponowne wprowadzenie szeregu środków dowodowych w sprawie zarzutów nieprawidłowości przy renacjonalizacji YPF, zainicjowanej przez byłą prezydent Cristinę Kirchner w 2012 r.

Sędzia Ariel Lijo, który ma wniosek o impeachment od Rady Sądownictwa za „niezłomowanie” sprawy przez ponad 13 lat , nie delegował śledztwa prokuratorowi Gonzalezowi, ale zamiast tego zażądał serii obszernych raportów ekspertów i wysłał wnioski do Hiszpanii i Stanów Zjednoczonych . „Czeka” na te odpowiedzi, aby podjąć istotne środki.

Sędzia oczekuje również na raporty z Dyrekcji Pomocy Sądowej w Sprawach Złożonych i Przestępczości Zorganizowanej w Postępowaniach Kryminalnych (DAJUDECO), która podejmie decyzję o umorzeniu sprawy lub wezwaniu oskarżonych na przesłuchanie.

Przedstawiciele Koalicji Obywatelskiej Elisy Carrió — pierwszej powódki w tej sprawie w 2006 r. — Paula Oliveto, Juan López i Maxi Ferraro wczoraj rozważali, jakie środki należy podjąć, aby wznowić sprawę i przynajmniej upewnić się, że lokalni uczestnicy procederu nie będą bezkarni.

Środki, o które wnioskowali posłowie i prokurator Gonzalez, mają kluczowe znaczenie, ponieważ Biuro Antykorupcyjne (OA), które było powodem w rządzie Mauricio Macriego, gdy do władzy doszła Laura Alonso, wycofało się ze sprawy w rządzie Alberto Fernándeza.

Tymczasem Andrés Popritkin, szef Forensic Accountants — jedynej instytucji występującej w sprawie w charakterze powoda — również zastanawia się, co zrobić w związku z opóźnieniem w sprawie.

Popritkin — syn zmarłego założyciela organizacji pozarządowej, Alfredo — powiedział Clarín , że najnowszym ważnym krokiem w tej sprawie jest wniosek sędziego Lijo z 2023 r. skierowany do sędziego Preski o przesłanie mu kopii jej orzeczenia nakazującego Argentynie zapłatę 16 miliardów dolarów.

W wezwaniu Lijo stwierdza, że ​​przestępstwa, które badają, to m.in. artykuł 268 Kodeksu karnego, który penalizuje osobiste wykorzystanie pieniędzy lub majątku wymuszonego od innej osoby poprzez nadużycie stanowiska; artykuł 172, który karze za oszustwo i defraudację państwa; oraz artykuł 248, który karze za nadużycie władzy i naruszenie obowiązków funkcjonariusza publicznego.

W 10 wnioskach śledczych złożonych przez prokuratora Gonzaleza przeciwko Lijo , oskarżono byłego wiceministra gospodarki i obecnego gubernatora prowincji Buenos Aires Axela Kicillofa, byłego sekretarza planowania federalnego i prawą rękę Julio De Vido, Roberto Barattę, a także sekretarza prawnego i technicznego Carlosa Zanniniego . Sebastián i Matías Eskenazi są również objęci śledztwem w tej sprawie. Enrique zmarł wcześniej w tym roku, a postępowanie karne przeciwko niemu zostało umorzone, wyjaśniło źródło sądowe.

Prokurator postawił także zarzuty byłym dyrektorom: Miguelowi Galuccio, José Ivánowi Brizueli, Luisowi Garcíi Del Rio (obywatelowi Hiszpanii) Jorge Marcelo Soloadze, Sebastiánowi Uchitelowi, Nicolásowi Marcelo Arceo, Carlosowi Maríi Tombeurowi, Gustavo Adolfo Mazzoniemu, Maríi de las Mercedes Archimbal i Enrique Alfredo Fila, którzy pełnili funkcję dyrektorów i/lub powierników spółki YPF w latach 2012–2015. Galuccio objął przewodnictwo YPF po manewrach objętych dochodzeniem.

W 2006 r. Carrió i Paula Oliveto Lago, a także inni, początkowo potępili dekapitalizację i uszczuplenie zasobów YPF w wyniku sprzedaży 25 procent akcji grupie Petersen, za którą opowiadał się były prezes Néstor Kirchner.

Ale w 2012 r. powódki rozszerzyły sprawę o oszustwo państwowe, po kontrowersyjnym prawie „suwerenności węglowodorów” , które Cristina Fernández de Kirchner poparła w Kongresie, pośród rzekomo epickiego przemówienia. Carrió zażądał nawet wszczęcia dochodzenia w sprawie Kicillofa i byłego prezydenta.

Ponadto istnieje powiązana sprawa przeciwko ówczesnym członkom Krajowego Sądu ds. Wycen, ponieważ nie było żadnych zapisów, że w momencie zawarcia umowy Kicillof z YPF-REPSOL „zobowiązania i ewentualne długi spółki zostały wycenione”.

Jest to skarga karna przeciwko „Danielowi Eduardo Martínowi, prezesowi Izby Ad Hoc YPF Krajowego Sądu Oceny Nieruchomości, utworzonej na mocy rezolucji TTN 9/13— i Galdino Alberto Cattaneo”.

W oświadczeniu dla Clarín, przedstawicielka Paula Oliveto wyjaśniła, że ​​„opóźnienie sędziego Lijo pozwoliło na wydanie nowego orzeczenia przez sędziego Preskę, ponieważ mogło ono wykazać, że w tym długim procesie doszło do aktu korupcji, a zatem zastosować tzw. teorię zatrutego drzewa . Jeśli pień jest zgniły (wpis grupy Petersen), gałęzie również”.

Były prokurator generalny skarbu Bernando Saravia Frías powiedział tej gazecie, że w związku z tym argentyńscy prawnicy z czasów administracji Macriego zwrócili się do sędziego Preski z prośbą o „ujawnienie faktów” – przeszukanie dowodów w celu ustalenia pochodzenia zakupu Eskenazi i nabycia przez grupę Burford praw do prowadzenia sporów sądowych w Hiszpanii.

W procesie „Discovery” doszło do starcia Argentyny i Burforda. Administracja Macriego „chciała zeznań Eskenazich. Burford powiedział, że Argentyna może mieć całą dokumentację Eskenazich, a on wymyśla wymówki”.

Eskenazi, którzy zawsze zaprzeczali jakimkolwiek przestępstwom, zostali wezwani przez sądy USA. Poprzez listy wymieniane z sądami argentyńskimi złożyli zeznania, ale w Argentynie.

Przed sędzią Preską strony nie mogły dojść do porozumienia co do zakresu oświadczeń złożonych przez czterech członków rodziny biznesowej.

Ale Saravia Frías powiedział, że podczas administracji Alberto Fernándeza „Discovery zostało zamknięte, w porozumieniu z Burfordem. Ograniczyli je do trywialnych spraw, aby szybko je zamknąć” i nie mogli znaleźć dowodów, które pomogłyby również w sprawie Lijo.

Próbując wyjaśnić „fałsze gubernatora Kicillofa”, Oliveto wyjaśnił, że „wywłaszczenie YPF, które nie zostało prawidłowo wdrożone, to jedno; a umowa o zapłaceniu Repsol to drugie , które również zostało źle wykonane i, moim zdaniem, oszukańcze”.

Umowa polegała na tym, że państwo zapłaciło Repsol, Antonio Brufau, emisją obligacji o wartości 6 mld dolarów i kolejnymi 5 mld dolarów odsetek do 2033 r. w zamian za niewnoszenie pozwów przeciwko państwu. Z kolei Cristina, co jest oczywiste, nakazała Petersen Group, aby nie otrzymywała żadnej zapłaty za jej 25-procentowy udział, według źródeł sądowych.

„Nie byli głupi, ani nie popełnili błędu: to, co wydarzyło się w YPF, było korupcją. A ci, którzy ukradli aktywa Argentyny , są teraz chronieni przez sędziego Lijo , a nawet przez niektóre media, które nie informują o uśpionej sprawie w Sądzie Federalnym” – dodał Oliveto.

W 2012 r. sprawę przejął prokurator Ramiro Gonzalez, który, jak już wspomniano, złożył do sędziego Lijo dziesięć wniosków o wszczęcie śledztwa.

Jednocześnie prokurator Carlos Stornelli złożył skargę, w której domagał się wszczęcia dochodzenia w sprawie roli Baratty – jako przedstawiciela rządu w YPF – wraz ze szczegółowym raportem na temat operacji.

Trzy lata później zarządca masy upadłościowej dwóch spółek Petersen Group w Hiszpanii zażądał od rządu Cristiny Kirchner wypłaty odszkodowań tym spółkom, a także spółce Repsol.

W opatrzonej apostille notatce wysłanej przez Armando Betancor Alamo do ówczesnej prezydent Cristiny Kirchner, wyjaśnił on szkody gospodarcze, jakie poniosły Petersen Energía SAU i Petersen Inversora SAU w wyniku braku zapłaty za 25 procent akcji, które nabyły podczas prezydentury Néstora Kirchnera.

W nocie hiszpańskiego administratora stwierdzono, że jeśli „Argentyna nie rozwiąże szybko sporu w drodze porozumienia, inwestorzy wszczęją postępowanie arbitrażowe”, co doprowadziło do zakupu akcji tych hiszpańskich spółek przez fundusz inwestycyjny Burford.

Ale rząd Cristiny Kirchner zmarnował również tę szansę, która uniemożliwiłaby ściganie funduszy sępów. Według opozycji przyczyną nie było zaniedbanie, lecz korupcja.