Rząd naciąga prawo i wprowadza precedens najbardziej znienawidzonego polityka – Javier Milei

Rząd już pokazał, że jest gotowy rozciągnąć wszelkie granice instytucjonalne do maksimum, aby osiągnąć cel, jakim jest mianowanie Ariela Lijo i Manuela Garcii Mansilli . Casa Rosada jest gotowa na nieoczekiwany wyczyn, aby odwołać się do precedensu stworzonego przez Raúla Alfonsína, który w pełni zasłużył na tytuł najbardziej znienawidzonego polityka przez Javiera Milei.

Przedstawiciele rządu potwierdzili już, że chociaż Lijo uzyskał pozytywną opinię Komisji Porozumień, klimat polityczny, jaki powstał po skandalu związanym z prezydencką promocją kryptowaluty Libra, znacznie utrudnił zatwierdzenie jego propozycji przez Senat. W przypadku Garcii Mansilli sytuacja była jeszcze bardziej skomplikowana, ponieważ jego nazwisko nie uzyskało nawet poparcia ze strony Komisji.

Z tego powodu Milei poczekał do zakończenia okresu sesji nadzwyczajnych Kongresu, aby w krótkim czasie pozostałym do rozpoczęcia sesji zwyczajnych w sobotę skorzystać z uprawnień konstytucyjnych, które pozwalają mu dokonywać nominacji na stanowiska w komisji, gdy władza ustawodawcza ma przerwę w pracach.

Prezydent planuje jeszcze bardziej zniekształcić wykładnię normatywną: rozważa pozostawienie Lijo i Garcii Mansilli na stanowiskach do czasu otwarcia kolejnej kadencji, co zapewniłoby im roczną stabilność , a następnie powtórzenie tej procedury w 2026 r. i w kolejnych latach , w przypadku gdyby Senat nadal ich nie poparł.

Jest jeszcze jeden krok, o którym urzędnicy zaangażowani w operację wolą na razie nie mówić. Aby objąć stanowisko w Sądzie Najwyższym, Lijo musi zrezygnować ze stanowiska sędziego federalnego. Co najmniej dwóch sędziów tego Sądu uważa, że ​​samo zwrócenie się do niego o urlop nie wystarczy i że będzie musiał zrezygnować ze stanowiska w Comodoro Py.

Na ten przypadek rząd przygotował największą piruetę. Lijo i García Mansilla dołączają do Sądu bez składania przysięgi przed sądem, jak to zwykle bywa, i składają przysięgę w obecności Milei .

Eksperci w dziedzinie historii sądownictwa przywieźli do Casa Rosada przykład sędziów Sądu Najwyższego składających przysięgę przed prezydentem kraju.

Tak było w przypadku Genaro Carrió, Carlosa Fayta, Enrique Petracchiego, Augusto Belluscio i José Severo Caballero, którzy w grudniu 1983 r. złożyli przysięgę jako członkowie Sądu Najwyższego na czwartym piętrze Pałacu Trybunałów w obecności Prezydenta Narodu Raúla Alfonsína . Aby nadać wydarzeniu większą moc instytucjonalną, obecni byli wiceprezydent Víctor Martínez oraz senatorowie, tacy jak Fernando De la Rúa – wewnętrzny rywal Alfonsína i przewodniczący senackiej Komisji Spraw Konstytucyjnych.

Zaprzysiężenie pięciu sędziów Sądu przed Prezydentem nastąpiło w wyniku nietypowej sytuacji, jaka zaistniała po upadku dyktatury w 1976 r. , co zmusiło poprzedni Sąd do całkowitego ustąpienia i mianowania pięciu nowych sędziów, podobnie jak miało to miejsce w 1973 r. za prezydentury Héctora Cámpory i w 1958 r. za prezydentury Arturo Frondiziego.

W 1983 r. Alfonsín złożył ich przysięgę, ponieważ w Sądzie nie było wcześniej sędziów, którzy mogliby zaprzysiężyć nowych sędziów. Obecnie sytuacja jest inna, ponieważ w Sądzie zasiadają trzy osoby, co - jeśli rząd zdecyduje się na tę drogę - zwiastuje natychmiastowy konflikt instytucjonalny.