Czy poświęcenie jest obowiązkowe? Kto jest odpowiedzialny za składanie ofiar? Orzeczenie o poświęceniu ofiary
Ofiara jest aktem czci potwierdzonym przez Koran, Sunnę i konsensus, a zalegalizowanym w drugim roku Hidżry. W Świętym Koranie powiedziano: „Niech wspominają imię Allaha nad zwierzętami, które Allah zapewnił im jako pożywienie, w wyznaczone dni. Jedzcie więc z nich i karmcie potrzebujących i potrzebujących”. (al-Hadżdż, 22/28) „Uczyniliśmy dozwolonym dla każdego narodu składanie ofiar ze zwierząt, aby wspominać imię Allaha i aby było to ich pożywienie”. W przekazach w autentycznych źródłach hadisów, Hz. Prorok (s.a.w.) stwierdził, że najbardziej ukochanym aktem czci w oczach Allaha w dniu Eid al-Adha jest złożenie w ofierze zwierzęcia, że Allah przyjmie zwierzę natychmiast po jego złożeniu w ofierze i że wszystko, co pochodzi z poświęconego zwierzęcia, łącznie z jego rogami i pazurami, zostanie zapisane jako szczęście danej osoby (Tirmidhi, Adahi, 1 [1493]; Ibn Majah, Adahi, 3 [3126]). Rzeczywiście, on sam składał ofiary ze zwierząt każdego roku od momentu zalegalizowania ofiar aż do swojej śmierci (Tirmidhi, Adahi, 11 [1506-1507]; patrz Bukhari, Hajj, 117, 119 [1712, 1714]; Muslim, Adahi, 17 [1966]). Dodatkowo fakt, że muzułmanie składali ofiary ze zwierząt od drugiego roku hidżry aż do dziś, pokazuje, że w tej kwestii panuje konsensus.
Ofiara, która w słowniku oznacza coś, co zbliża człowieka do Allaha (cc), jest terminem religijnym odnoszącym się do zabicia zwierzęcia spełniającego określone warunki zgodnie z zasadami w celu oddawania czci, aby zbliżyć się do Allaha i uzyskać Jego zgodę. Zwierzę jest zabijane w tym celu. Ofiara składana podczas Eid al-Adha nazywana jest „udhiyye”, natomiast ofiara składana podczas hadżdżu nazywana jest „hedy”. Osoba wierząca, która jest zdrowa psychicznie, wolna, rezydentem i uważana za bogatą według standardów religijnych, zbliża się do Boga poprzez poświęcenie Jego ofiary, aby uzyskać Bożą zgodę, a także pomaga tym, którzy nie mogą złożyć ofiary ze względu na swoją nieodpowiednią sytuację finansową. Duch tego kultu opiera się na zrozumieniu bliskości z Bogiem i składaniu ofiar za ludzi. Ofiara jest symbolem gotowości muzułmanina do poświęcenia całego swojego istnienia na drodze Allaha, jeśli zajdzie taka potrzeba.
Według większości sekt, sunną jest złożenie ofiary ze zwierzęcia udhiyya (Ibn Rushd, Bidayatul-mujtahid, 1/429). W szkole myśli hanafickiej dominuje pogląd, że ofiara jest obowiązkowa (Marghinani, al-Hidayah, 8/146). Składanie ofiar – niezależnie od uregulowań prawnych – od stuleci zajmuje ważne miejsce w życiu religijnym naszego narodu, jako jeden z aktów kultu, który uważa się za szczególny symbol i dewizę społeczeństw muzułmańskich.
Osoba, która dokona uboju zwierzęcia, musi być muzułmaninem lub osobą Księgi, kierować się zdrowym rozsądkiem i rozwagą. Nie wolno spożywać mięsa zwierząt zabitych przez bałwochwalców, czcicieli ognia, ateistów i odstępców. Ci, o których wiadomo, że są Ludźmi Księgi, nie powinni podczas dokonywania zabójstwa wspominać imienia nikogo innego oprócz Allaha. Ponieważ werset stanowi, że zwierzęcia nie należy zabijać w imię nikogo innego oprócz Allaha (Al-Baqara, 2/173). Osoba dokonująca uboju nie musi być w wieku dojrzałym. Zwierzę zabite przez rozsądną osobę również jest halal. Nie ma znaczenia, czy osobą dokonującą uboju zwierzęcia jest kobieta czy mężczyzna, ani czy osoba ta jest czysta, nieczysta lub miesiączkuje; Wszyscy mogą jeść to, co zabiją (Zeylaî, Tebyîn, 5/287; Nevevî, el-Mecmû', 9/77; İbn Qudâme, el-Mughnî, 9/404).
ntv
