Jeśli nagle schudłeś i czujesz się stale zmęczony, bądź ostrożny! Eksperci zwrócili uwagę na NZJ

Bóle brzucha, częste biegunki, krew w stolcu, nagła utrata masy ciała i ciągłe zmęczenie... Dolegliwości te należą do najbardziej znanych objawów przewlekłych chorób, takich jak choroba Leśniowskiego-Crohna czy wrzodziejące zapalenie jelita grubego, które należą do zapalnych chorób jelit (IBD). Choroby te, które zazwyczaj zaczynają się w młodym wieku i trwają przez całe życie, powodują stany zapalne jelit. W ostatnich latach naukowcy odkryli, że mogą one również dotyczyć dna miednicy. Lekarz specjalista Özdal Ersoy z Oddziału Chorób Dna Miednicy Szpitala Memorial Bahçelievler podkreśla, że ​​funkcje dna miednicy odgrywają ważną rolę w procesie leczenia NZJ i że sytuacja ta może bezpośrednio wpływać na jakość życia pacjentów.

Rola dna miednicy i jej związek z chorobą zapalną jelit

Dno miednicy to złożona struktura składająca się z mięśni, tkanki łącznej i nerwów, które podtrzymują ważne narządy w miednicy, takie jak pęcherz, macica, prostata i odbytnica. Te grupy mięśni odgrywają istotną rolę nie tylko w kontrolowaniu oddawania moczu i stolca, ale także w funkcjach seksualnych i utrzymywaniu organów na miejscu. Jednakże przewlekły stan zapalny, zabieg chirurgiczny lub stałe obciążenie mogą zaburzyć normalne funkcjonowanie mięśni dna miednicy. Zwłaszcza w przypadkach nawracających stanów zapalnych, np. w przypadku NZJ, funkcje dna miednicy mogą zostać uszkodzone zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio.

Stan zapalny może zaburzyć funkcjonowanie nerwów, zwłaszcza w końcowych odcinkach jelita grubego. Ma to negatywny wpływ na koordynację pomiędzy mózgiem i jelitami podczas defekacji. Podczas wysiłku pacjenci mogą przypadkowo napinać mięśnie odbytu zamiast je rozluźniać; Stan ten znany jest jako „anismus” i powoduje trudności w oddawaniu stolca.

Ból i zaburzenia funkcji mięśni

Przewlekły ból brzucha i miednicy może powodować mimowolne skurcze mięśni dna miednicy. Skurcze te powodują stan zwany „hipertoniczną dysfunkcją dna miednicy”. Skurcze mięśni spowodowane ciągłym bólem utrudniają wypróżnianie i zwiększają dolegliwości związane z bolesnością wypróżniania. Zabiegi chirurgiczne stosowane w leczeniu NZJ mogą również wpływać na tę strukturę. Szczególnie po zabiegach chirurgicznych, takich jak proktokolektomia i operacja zbiornika, może dojść do utraty funkcji mięśni dna miednicy. Zmiany te mogą negatywnie wpłynąć na nawyki pacjentów związane z korzystaniem z toalety i powodować problemy z wypróżnianiem.

Przetoki i ropnie okołoodbytnicze, często występujące w chorobie Leśniowskiego-Crohna, mogą również zaburzyć strukturę dna miednicy. W takich przypadkach tkanka bliznowata, która tworzy się po zabiegu, ogranicza elastyczność mięśni i może być przyczyną problemów z nietrzymaniem gazów lub stolca. Ból miednicy również staje się bardziej dotkliwy.

Objawy i proces diagnozy dysfunkcji dna miednicy

Problemy z dnem miednicy mogą dawać różne objawy u pacjentów z chorobą zapalną jelit. Do najczęstszych objawów należą: parcie na stolec, uczucie niepełnego wypróżnienia po skorzystaniu z toalety, nietrzymanie gazów i stolca, przewlekły ból miednicy oraz nietrzymanie moczu lub parcie na mocz. Objawy te można niekiedy pomylić z aktywną fazą zapalną choroby. Jednakże dolegliwości, które utrzymują się nawet w okresach wyleczenia choroby, mogą wskazywać na ukryte zaburzenia czynności dna miednicy. To rozróżnienie ma ogromne znaczenie dla poprawy jakości życia pacjentów.

Pod wpływem nadmiernego obciążenia i stresu dno miednicy może stać się wrażliwe. Tego typu dysfunkcje związane z chorobą zapalną jelit utrudniają pacjentom wypróżnianie się i korzystanie z toalety. Dlatego też przy ocenie zdrowia jelit należy brać pod uwagę funkcjonowanie dna miednicy.

Metody diagnostyczne i podejście multidyscyplinarne w leczeniu

Współczesna medycyna oferuje zaawansowane metody diagnostyki schorzeń dna miednicy, takie jak manometria anorektalna, defekografia, ultrasonografia przezodbytnicza i elektromiografia. Dzięki tym badaniom można szczegółowo zbadać wzorce skurczu i rozkurczu mięśni miednicy, przewodnictwo nerwowe i integralność anatomiczną. W ten sposób można jednoznacznie rozpoznać problemy miednicy o podłożu niezapalnym.

W leczeniu dysfunkcji dna miednicy spowodowanych chorobą zapalną jelit kluczowe znaczenie ma podejście wielodyscyplinarne. Specjaliści z różnych dziedzin, tacy jak gastroenterolodzy, fizjoterapeuci mięśni dna miednicy, chirurdzy kolorektalni i psychologowie, muszą ze sobą współpracować. Fizjoterapia dna miednicy jest jedną ze skutecznych metod stosowanych w celu poprawy koordynacji mięśni i zmniejszenia bólu. Dzięki technikom biofeedbacku i terapii manualnej pacjenci uczą się prawidłowo używać swoich mięśni. Jest to szczególnie pomocne dla osób, które mają tendencję do niepotrzebnie napinania mięśni podczas defekacji.

Dodatkowo leczenie wspomagane jest przez optymalizację diety i zalecenia dietetyczne mające na celu zapobieganie zaparciom. Ważne jest również uregulowanie nawyków związanych z korzystaniem z toalety i przyjęcie prawidłowej pozycji siedzącej. W leczeniu problemów strukturalnych, takich jak przetoka czy ropień, konieczna jest interwencja chirurgiczna, która po zabiegu musi być uzupełniona fizjoterapią.

Przewlekły charakter NZJ może również powodować u pacjentów problemy natury psychologicznej. Zaburzenia czynności dna miednicy mogą dodatkowo nasilać stany lękowe, depresję i izolację społeczną. Dlatego też do procesu należy włączyć wsparcie psychospołeczne, a w razie potrzeby także psychoterapię.

Podsumowując, dla zdrowia jelit i miednicy niezwykle ważne jest, aby osoby cierpiące na chorobę zapalną jelit poddawały się kompleksowej ocenie, nie zaniedbując przy tym funkcji dna miednicy. Dzięki wczesnej diagnozie i odpowiedniemu planowi leczenia jakość życia pacjentów może ulec znacznej poprawie.

Źródło: Biuletyn

Źródło: Centrum informacyjne