Myśli za grosze

Cieszę się, że współbloger Scott Sumner zajął się jedną z obaw dotyczących zakończenia produkcji monet jednocentowych.

Jego post uświadomił mi, że zaniedbałem opublikowanie artykułu o upadku pensa, który opublikowałem w Hoover w marcu. Artykuł nosi tytuł „ Thoughts for Your Penny? ”, Defining Ideas , 13 marca 2025 r. Nie, nie ja wymyśliłem ten świetny tytuł. Zrobił to mój redaktor.

Oto kilka ciekawostek:

Rząd USA zarabia niezłą kasę (gra słów zamierzona) na seigniorage. Nie jest to już tak dużo jak kiedyś, ponieważ coraz więcej osób używa kart kredytowych, a nawet kryptowaluty, aby kupować towary i usługi. Mimo to jest to spora kwota.

Największy zysk z seigniorage jest na banknocie 100 dolarowym. Wydrukowanie jednego kosztuje rząd federalny zaledwie 9,4 centa . Więc kiedy rząd federalny wydaje te 100 dolarów, zarabia niezły zysk w wysokości 99,90 dolarów. Nieźle. Wydrukowanie banknotu 1 dolarowego kosztuje rząd federalny 3,2 centa. Więc nawet na banknocie 1 dolarowym rząd federalny zarabia 97 centów.

Ale bicie małych monet przynosi straty rządowi federalnemu. W swoim Rocznym Raporcie z 2024 r . Mennica Stanów Zjednoczonych podaje koszt produkcji każdego nominału monety. Koszt produkcji pensa wyniósł 0,03 USD. Innymi słowy, koszt produkcji pensa był trzykrotnie wyższy od wartości pensa. Co ciekawe, rząd federalny poszedł pod wodę nawet w przypadku niklu, którego koszt, wynoszący 0,11 USD, był ponad dwukrotnie wyższy od wartości niklu. Dlatego wcześniej stwierdziłem, że rząd federalny powinien również zaprzestać produkcji nikli. Dopiero gdy dojdziesz do dziesięciocentówki, znajdziesz monetę, na której rząd federalny zarabia pieniądze. Co ciekawe, koszt produkcji dziesięciocentówki, wynoszący 0,045 USD, jest niższy niż koszt produkcji niklu.

To mnie na początku zaskoczyło, ale nie powinno. Po pierwsze, nikiel jest większy od dziesięciocentówki. Po drugie, nikiel i dziesięciocentówka są wykonane z niemal tych samych metali. Nikiel składa się w 75 procentach z miedzi i 25 procent z niklu; w rzeczywistości jest to stop zwany miedzioniklem. Co ciekawe, od 1866 roku, z wyjątkiem okresu II wojny światowej, kiedy rząd USA chciał niklu do celów wojskowych, nikle były wytwarzane z miedzioniklu. Dziesięciocentówka składa się z miedzianego rdzenia w zewnętrznej warstwie miedzioniklu; ogólny skład dziesięciocentówki to 91,67 procent miedzi i 8,33 procent niklu. W przeciwieństwie do niklu, skład dziesięciocentówki zmienił się drastycznie. Zanim ustawa o monetach z 1965 roku usunęła srebro z dziesięciocentówek, dziesięciocentówki składały się w 90 procentach ze srebra i w 10 procentach z miedzi. Nadal mam kilka srebrnych dziesięciocentówek i ćwierćdolarówek ukrytych w szufladzie na skarpetki. Powinno być oczywiste, dlaczego władze federalne zmieniły skład monety dziesięciocentowej: w obliczu wzrostu cen srebra produkcja monety dziesięciocentowej metodą sprzed 1965 r. była przedsięwzięciem nieudanym.

I:

Ponieważ większe zyski przyniosłoby pozbycie się pensa, a nie nikla, na tym się tutaj skupię. Jak dokonalibyśmy przejścia?

Po pierwsze, w przypadku większości transakcji nie byłoby konieczne żadne rzeczywiste przejście. Większość ludzi używa kart kredytowych lub debetowych do kupowania przedmiotów. Jeśli kupiłeś przedmiot kartą Visa za, powiedzmy, 19,99 USD, sprzedawca mógłby obciążyć Cię opłatą w wysokości 19,99 USD. Nie trzeba by było zmieniać właściciela ani grosza. Załóżmy, że to jedyna rzecz, którą kupiłeś w tym miesiącu i że spłacasz kartę kredytową w całości każdego miesiąca. Spłacałbyś kartę kredytową, przelewając środki z banku elektronicznie lub, co jest teraz rzadkością, wystawiając i wysyłając czek. Ponownie, nie byłyby potrzebne żadne grosze.

Tak więc jedyną potrzebną zmianą byłoby przejście dla osób płacących gotówką. Jak to miałoby działać? Możemy zwrócić się do Kanady po wskazówki . Za konserwatywnego byłego premiera Stephena Harpera, Królewska Mennica Kanady przestała produkować centy w maju 2012 r., a rząd Kanady zaprzestał ich dystrybucji w lutym 2013 r. Jeżdżę do mojego domku letniskowego w Kanadzie każdego lata i te kilka razy, kiedy płaciłem gotówką, było bezproblemowo. Jeśli rachunek wynosił, powiedzmy, 19,97 USD, kasa zaokrąglała w dół do 19,95 USD. Ale jeśli rachunek wynosił 19,98 USD, kasa zaokrąglała w górę do 20,00 USD. Co ciekawe, centy są nadal prawnym środkiem płatniczym w Kanadzie, ale przez ostatnie dziesięć lat nie widziałem nikogo, kto by ich używał. Minęły czasy, gdy na ladzie sklepowej stała mała miseczka z napisem „Weź centa, zostaw centa”. Nie ma takiej potrzeby.

Przeczytaj całość .