Cesaret ve Birlik Hikayesiyle Distopyaları Yenmek

Andrea Appetito'nun Lamantica Edizioni tarafından yayınlanan Gecenin Çocukları (sayfa 266, euro 20) adlı eserinde, adını bilmediğimiz küçük bir kızın, roman boyunca yaşını asla öğrenemeyeceğimiz genç bir kıza dönüşmesinin birinci şahıs ağzından anlatılan hikayesi anlatılmaktadır. Anlatılan olayların başında, babasının "gardiyanların" esiri olduğunu düşündüğü babasının içinde olması gereken "Gemi"ye saldırmaya çalışırken karşılaşırız. Bu görevi yerine getirmeye çalışan tek kişi o değildir, onunla birlikte bu romana adını veren "Gecenin Çocukları" da vardır, yani bir aileymiş gibi davranmaya karar veren bir grup erkek ve kızdan oluşur, ancak gerçekte farklı ebeveynlerin yetim çocuklarıdırlar: "Şehirde hiç kimsenin kardeşi veya kız kardeşi yoktu, hepsi tek çocuktu. Ben de öyleydim". Kahraman aslında annesiyle birlikte yaşıyordu, ancak kadın öldüğünde, ebeveyni olmayan veya cezayı hak eden tüm çocukların kilitlendiği bir "Enstitü"de son bulmamak için kaçmaya karar verir.

«Şehir», «Gemi», «Enstitü» gibi ifadelerin kullanımı, Andrea Appetito'nun bu son romanında coğrafi ve zamansal sınırların belirsiz olduğu, ancak gelecekte bir mekânı ima eden öğelerin yer aldığı distopik bir metinle karşı karşıya olduğumuzu açıkça ortaya koyuyor. Örneğin, kahramanımız "Şehir"den kaçtığında, ona yardım eden ve onu nehir kenarında yaşayan ve su yolunu kelimenin tam anlamıyla işgal eden atıkları toplayan anne ve babasının yanına götüren daha büyük bir kız olan Güzel tarafından bulunur: "Atıklığın sefil görünümünün ardında Güzellik ve dünyanın atıklarından yeni bir dünya doğar".

Ne yazık ki, Güzel'in annesi ve babası sayesinde yakalanan aile mutluluğu uzun sürmez, çünkü bu iki yetişkin de öldürülür ve iki kız, kahramana tam destek veren ve babasını bulmasına yardımcı olmak için her şeyi yapmaya hazır olan diğer "Gecenin Çocukları"yla birlikte hayatta kalmak zorunda kalırlar. Bunu yapmak için kanolarıyla "Gemi"ye birkaç "saldırı" düzenlerler ve "Yaşlı Adam"dan barut satın alarak, onu muazzam miktarda yiyecek karşılığında satarlar.

"GEMİDE" bu hikayenin diğer anlatıcı sesi "Komutan" yaşıyor . Roman, en azından belli bir noktaya kadar, küçük kızın öyküsüyle, metinde italik olarak belirtilen adamın öyküsünü dönüşümlü olarak aktarıyor. Daha sonra, hakkında hiçbir şey bilmediğimiz, sadece kahramanın düşmanlarının yaşadığı ve ona bakması gerekenler tarafından terk edilmeye mahkûm olan devasa bir geminin sorumlusu olduğunu keşfediyoruz. "Komutan"ın günlüğünün sayfaları aslında zaman geçtikçe daha da umutsuzlaşıyor.

Romanda umut açıkça gençliğin, dolayısıyla "Gecenin Çocukları"nın, ama aynı zamanda Güzel'in, babasının kim olduğu kimsenin bilmediği ve anne babasının memleketi olan topraklarda akan nehir gibi "Nijer" adını vereceği küçük kızın elindedir. Küçük kız çocuğunun doğum yapacağı hastaneye ulaşmasına yardımcı olanlar bu öykünün başkahramanı ve Appetito'nun romanın mesajını emanet ettiği bir diğer küçük kız, Leila karakteridir: «Cesaret ve birlik öyküleri, adalet öyküleri.» Eğer inanırsak büyürler, büyürler ve o zaman onları hiçbir şey durduramaz, ölüm bile."