Cicero bile Pius'a inanıyor

Salvatore, Sebastiano ve Pio Esposito, futbolcu olarak beşiği olan sahayı yenilediler ve Castellammare di Stabia'daki Cicerone semtine bağışladılar. Pankart her şeyi açıklıyor: "Sana kalmış. Hayal kurmanın hiçbir maliyeti yok." Pio, Seattle'daki hayale dokundu. Her futbol kriziyle birlikte teşhis geliyor: "Artık orada olmayan oratoryoların suçu." Geçmişin mevsimleri gibi. Ama gerçek bu. Çocukların Esposito'lar gibi, gece yarısına kadar oynayarak teknik temelleri öğrenebilecekleri sahalara ihtiyacı var. Kara tahtalar ve futbol okulları daha sonra geliyor. Pio'nun River'daki golü, Cremonese'de attığı son golle aynı: kontrol, dönüş, gol. Milito benzeri, Cicerone'de binlerce kez tekrarladığı için ezberlediği bir hareket. Coverciano'nun Prandelli'ye emanet edilen ve mükemmel Viscidi ile işbirliği yapan teknik yeniden yapılanmasının, kaliteli 9'ların ve 10'ların tekrar büyümesi umuduyla temel okullara yoğun bir şekilde odaklanacak olması tesadüf değil. Antrenör Gattuso memnuniyetle not aldı. Gelecekte Castellammare'den bir çocuğun önünde ve arkasında (Donnarumma-Esposito) bir çocuğun olduğu bir milli takıma liderlik edebilir: bir Abbagnale teknesi gibi. Yarın Doué gibi 20 yaşına girecek ve Yamal'dan iki yaş büyük olan Pio'ya ne kadar alan vereceklerine bağlı. Bugün, Serie B'de 19 gol attıktan sonra, bir Bonny'nin yedeğinden çok daha fazlası. Teknik kalite ve takım arkadaşlarıyla bağlantı kurma yeteneği açısından, Pio'dan öğrenmesi gereken kişi Hojlund'dur. Yukarıda adı geçen Cicerone, Pro Caelio'da bize şunu hatırlatıyor: "Gençlerin hata yapma ve ihlal etme hakkı vardır ve yetişkinlerin standartlarına göre yargılanmamalıdırlar". Bu onlara kalmış. Bunu yurtdışında biliyorlar.