İtalya'da ortalama çalışma ömrü Avrupa'nın en düşükleri arasında yer alıyor. Sadece Romanya'nın durumu daha kötü.

İtalya'da ortalama çalışma ömrü Avrupa'nın en düşükleri arasında yer alıyor. Sadece Romanya daha kötü durumda. Bu, CNA Area Studi e Ricerche tarafından yürütülen "Avrupa Bağlamında Demografi, İstihdam ve Sosyal Güvenlik - İtalya" araştırmasının bulgusu. Rapora göre, otuz yıllık emeklilik reformlarına rağmen ulusal kamu emeklilik hesaplarında hala çözülemeyen tuzak bu.

Sorun, gençlerin iş gücüne geç katılmasıdır. İtalya'da ortalama çalışma ömrü 32,8 yıldır. Ölçeğin diğer ucunda, bu konuda en "erdemli" ülke olan Hollanda (43,8 yıl) yer alırken, İsveç (43 yıl) ve Danimarka (42,5 yıl) ilk üçü tamamlıyor. Yirmi yedi ülkeli Avrupa Birliği'ndeki ortalama 37,2 yıllık çalışma ömrüne kıyasla, "benzerlerimiz" arasında Almanya 40 yıla, Fransa 37,2 yıla (bu nedenle mükemmel bir ortalama) ve İspanya biraz daha düşük bir seviyede 36,5 yıla ulaşıyor. Dört ana kıta ekonomisindeki yaş gruplarına göre istihdamın bileşimine bakıldığında, 2024 yılında İtalya'da 15-24 yaş arası gençlerin sahip olduğu işlerin payının toplamın yalnızca %4,7'sine ulaştığı, buna karşılık Almanya'da bu oranın %10,1, Fransa'da %9,1 ve İspanya'da %6 olduğu ortaya çıkıyor.

CNA'ya (Ulusal Zanaatkarlar, Küçük ve Orta Ölçekli İşletmeler Konfederasyonu) göre, bu eğilimin tersine çevrilmesi yalnızca sosyal güvenlik sisteminin sürdürülebilirliğini sağlamak için değil, aynı zamanda nesiller arası sirkülasyon eksikliğinden kaynaklanan zorluklarla mücadele eden bir üretim sisteminin dağılmasını önlemek için de elzemdir. Bu eğilimi tersine çevirmek için mikro ve küçük işletmeler olmazsa olmazdır. Nitekim, rakamlara göre mikro ve küçük işletmeler, gençlerin katılımına ve mesleki gelişimine en çok odaklanan İtalyan üretim sistemi segmentini temsil etmektedir. İtalya'da, özellikle ondan az çalışanı olan mikro işletmelerde, çalışanların %22,4'ü otuzun altındadır. Bu, büyüklüklerine göre ayrılmış şirketler arasında en yüksek yüzdeyi temsil etmektedir; gençlerin varlığı giderek azalmakta ve 250'den fazla kişiyi istihdam eden büyük şirketlerde çalışanların yalnızca %12'sine ulaşmaktadır.