Orta Doğu: Kalıcı Bir Çatışmanın Başlangıcı

İsrail'in İran askeri ve nükleer hedeflerine yönelik hava saldırısı, çağdaş Orta Doğu dinamiklerinde geri döndürülemez bir dönüm noktasını temsil ediyor. Bu sınırlı bir bölüm değil, caydırma mantığının yerini düşmanın önleyici bir şekilde ortadan kaldırılması mantığının aldığı yeni bir stratejik aşamanın başlangıcıydı. İran askeri aygıtının kilit üyelerini öldürerek - IRGC komutanı Hüseyin Salami, Genelkurmay Başkanı Muhammed Bagheri ve ünlü nükleer fizikçi Fereydoon Abbasi Davani dahil - İsrail, bölgesel güç dengesini kökten değiştirdi.

ABD'nin belirsiz rolü

Eski Başkan Trump'ın "tırmanışın kabul edilemezliği" konusundaki resmi açıklamalarına rağmen, Washington Tel Aviv'i durdurmak için parmağını bile kıpırdatmadı. Gerçekten de, Amerikan'ın müdahale etmeme kararı, örtülü bir onaya eşdeğerdir: saldırı hakkını İsrail müttefikine devretmek, onu siyasi sorumlulukla baş başa bırakmak, Batı koalisyonu şemsiyesi altında operasyonu meşrulaştırmak anlamına gelir. Bu şekilde, Amerikan stratejisi iki yönlü görünüyor: söylemde ılımlı, ancak özde suç ortağı.

Artık kontrol altına alınamayan bir savaş

İran'ın yaklaşık 800 insansız hava aracı fırlatarak verdiği yanıtın önemli bir askeri değeri yoktu, ancak açık bir siyasi sinyaldi: asimetrik vekalet savaşının açık bir aşamasına girdik. Bu saldırıları etkisiz hale getirmek için aktif olarak çalışan ABD, Birleşik Krallık ve diğer Batılı ülkelerin tepkileri, çatışmanın ulusal sınırları aştığını gösteriyor. Artık devletler arasındaki bir savaş değil, bloklar arasındaki bir savaş.

Etkili bir güvenlik ağı ve sakatlanmış bir stratejik cephaneliği olmayan İran, artık çıkmaz bir sokakta: herhangi bir doğrudan saldırı geri döndürülemez bir yıkım sarmalını serbest bırakabilir. Kum'daki caminin üzerine çekilen kırmızı bayrak, geleneksel bir intikam sembolü, şimdiye kadar sembolik bir jest olarak kaldı. Tahran, hemen tepki verip vermeme veya daha elverişli bir anı bekleme konusunda kararsız. Stratejik ikilem açıktır.

İsrail yeni bölgesel düzenin başında

İsrail askeri operasyonu yalnızca operasyonel düzeyde değil, aynı zamanda istihbarat düzeyinde de açık bir üstünlük gösterdi: İran topraklarının içinden fırlatılan insansız hava araçlarının kullanımı, yerel sızanlar, gizli servisler ve özel kuvvetler arasında koordineli bir çalışmayı gösteriyor. Wall Street Journal'a göre, IDF, İran altyapısının yıkımını tamamlamak için 14 güne kadar kesintisiz askeri operasyonlar planladı.

Bu arada Netanyahu kristal netliğinde bir ültimatom yayınladı: İran yanıt verirse , petrol rafinerileri yok edilecek. Hidrokarbonlara ve Hürmüz Boğazı'nın istikrarına büyük ölçüde bağımlı bir ekonomi için potansiyel olarak ölümcül bir darbe.

Hürmüz Boğazı Haritası ve Rus Gölgesi

Bu senaryoyla karşı karşıya kalan Tahran'ın uygulayabileceği en somut tehdit, dünya petrolünün yaklaşık %20'sinin geçtiği Hürmüz Boğazı'nı abluka altına almaktır. Husilerin Bab el-Mandeb Boğazı'nda gerçekleştirdiği eyleme benzer bir eylem, küresel enerji fiyatlarında bir artışa neden olabilir ve Batı ekonomileri üzerinde feci etkilere yol açabilir. Böyle bir tırmanış, paradoksal olarak, "gölge filo" aracılığıyla petrol piyasasındaki etkisini artırabilecek Rusya'nın lehine olacaktır.

Ilımlılığın alacakaranlığı ve atom cazibesi

İsrail saldırısı nükleer cephedeki son freni de ortadan kaldırdı: İran personelini ve altyapısını herhangi bir güvenlik garantisi sunmadan yok etmek, Tahran'ın müzakerelere devam etmesini imkansız hale getiriyor. Bu koşullar altında, nükleer silah geliştirme seçeneği artık bir olasılık değil, bir dengeyi yeniden kurmak için stratejik bir zorunluluk gibi görünüyor.

İran İkilemi: Tepki Ver veya Hayatta Kal

İran rejimi şimdi varoluşsal bir kavşakla karşı karşıya: sessizce yenilgiyi kabul et ya da tam bir tırmanışı göze alarak tepki ver. Ancak asimetrik savaşın yolu da daha çetin: Hizbullah doğrudan çatışmadan çoktan uzaklaştı ve Tahran'ın şimdiye kadar güvendiği vekil ağı küçüldü. Vurma yeteneği devam ediyor, ancak hareket özgürlüğü ciddi şekilde sınırlı.

Orta Doğu, her önceki dengenin paramparça olduğu kalıcı bir askeri gerginlik dönemine girdi. İsrail saldırısı bir krizi kapatmadı: daha derin ve daha kalıcı yeni bir kriz açtı. Güç dili diplomasinin yerini aldı. Ve şansölyeler hala gerginliği azaltmaktan bahsederken, sahada sonuçları hala tahmin edilemeyen uzun ve tehlikeli bir savaş hazırlanıyor.