Roma Neden Paris ve Londra'ya Karşı Koymalı: Ukrayna'daki Avrupalı ​​Askerler, İşte Böyle Son Bulacak

Donald Trump ortalığı kasıp kavuruyor, bazı girişimleri buharlaşmaya mahkûm, bazıları ise eşi benzeri görülmemiş gerçeklere, yeni bir senaryoya yol açacak. Avrupa'nın Beyaz Saray'ın girişimlerine gösterdiği histeri, sadece enerji ve konsantrasyon israfıdır: Gümrük vergileri konusunda Avrupa Birliği'nin Amerika ile ve kendisiyle bir sorunu var (buna KDV deniyor), bu yüzden Trump'la masaya aklımızda bir öneriyle gitmemiz gerekiyor, sızlanmamamız gerekiyor, çünkü Amerikan gümrükleri faturayı Avrupa şirketlerine sunmaya başladığında gözyaşları dökülecek, ciddi bir şekilde hazırlanmamız gerekiyor, Made in America'ya karşı trajikomik demokratik alarmlar başlatmamamız gerekiyor.

Ukrayna'daki savaşın sona ermesi konusunda inisiyatif Amerika'ya aittir, çünkü ABD olmasaydı Kiev'de direniş olmazdı ve Avrupa her zaman Washington'ı takip etmiştir. Ve işte en hassas noktaya geliyoruz: Fransa ve İngiltere'nin Avrupa'dan asker gönderme fikri. Emmanuel Macron ve Keir Starmer, radyoaktif bir satranç tahtasında oyunun kontrolünü ele geçirmeye çalışan, krizdeki iki ilerici liderdir. Dışişleri Bakanlığı da Kiev'in güvenliğinin savunulmasının her şeyden önce Ukraynalılara emanet edilmesi gerektiğini vurguladı. Paris ve Londra'dan gönderilen birkaç bin askerin kaybolduğu, New York'tan Chicago'ya, Toronto'dan Kuzey Carolina'daki Raleigh'e kadar uzanan 600 bin kilometrekarelik uçsuz bucaksız bir coğrafyadan bahsediyoruz.

Maga yönetimi Avrupalıları dehşete düşürüyor ama çocukçuluk siyasetin parlayan bir kategorisi değil, bir sorundur. Fransa, Napolyon'un Fransası değil; Macron, Mali'den çekilme emri verdi, ancak dünyaya Ukrayna'yı savunmaya hazırlandığını söylüyor; İngilizlere gelince, İkinci Dünya Savaşı'nı onlar kazandı, ama Starmer Downing Sokağı'nda yaşamıyordu, Winston Churchill vardı. Bitti ve bitti.