Yapay Zekanın Müzikteki Sessiz İlerlemesi: Sanatçılar İçin Bir Tehdit

Müzik endüstrisi, tamamen yapay zekâ tarafından üretilen grupların ve şarkıların artan popülaritesiyle birlikte yeni ve yıkıcı bir zorlukla karşı karşıya. Zaten somut bir gerçeklik haline gelen bu olgu, profesyonel müzisyenleri ve yaratıcıları besleyen ekonomik ekosistemi doğrudan etkilemeye başlıyor.

Velvet Sundown'ın 70'ler rock'ı veya Aventhis ve The Devil Inside'ın country'si gibi örnekler, bu sentetik eserlerin Spotify gibi ana akım platformlarda bir milyondan fazla dinlenmeye ulaşarak halkın dikkatini çekme yeteneğini gösteriyor. Daha da kötüsü, bu projeleri çevreleyen tam bir şeffaflık eksikliği; bu %100 yapay müziğin arkasındaki yapımcılar pratikte erişilemez durumda ve yaratım sürecinde kullanılan yöntemler veya araçlar hakkında hiçbir şeffaflık yok.

Spotify, Deezer gibi rakiplerinin aksine, yapay zeka ürünü parçaları ayırt etmemeyi veya etiketlememeyi tercih ederek dinleyicileri belirsizlik içinde bırakıyor. Ünlü yapımcı ve besteci Leo Sidran, yakın gelecekte büyük miktarda müziğin kaynağını veya yaratıcısını belirlemenin imkansız olacağı konusunda uyarıyor.

Sanatçıya göre bu durum, sektördeki endişe verici bir eğilimi gözler önüne seriyor: Birçok popüler şarkının standartlaşması ve tahmin edilebilirliği, yapay zekanın ortalama kulağa tanıdık ve kabul edilebilir içerik üretmesi için verimli bir zemin oluşturuyor.

Yapımcı Yung Spielburg, bu teknolojinin gelişimini açıklayan net bir ayrım ortaya koyuyor: "aktif dinleme" ile "pasif dinleme" arasındaki fark. İzleyicinin sanatçının mesajı ve kimliğiyle bağ kurmaya çalıştığı aktif dinleme, yapay zekanın etkisinden daha korunaklı görünüyor. Ancak, yemek pişirme, yemek yeme veya çalışma gibi diğer aktiviteler sırasında arka planda gerçekleşen pasif dinleme, sentetik müziğin asıl hedefi.

Bu durumlarda, dinleyici şarkının arkasındaki sanatçıyı öğrenmekle ilgilenmez; sadece bir ses manzarası arar. Yapay zeka algoritmaları, sıradan bir dinleyicinin fark edemeyeceği noktaya kadar geliştirilirse, plak şirketleri ve şirketler üretken yapay zekayı tercih etmek için açık bir ekonomik teşvike sahip olacak, çünkü bu sayede telif ücreti ödemekten kurtulabilecekler.

Rochester Üniversitesi'nde profesör olan Dennis DeSantis, yayın platformlarının "ambiyans" çalma listelerini anonim ve gizemli sanatçıların müzikleriyle doldurduğunu belirterek bu fikri destekliyor. Bu model, yayın akışının ötesine geçerek, müziğin ikincil bir rol oynadığı ve sentetik içeriğin kolay ve kârlı bir av haline geldiği kamusal alanlar için film yapımlarına, dizilere, reklamlara ve ses sistemlerine de uzanıyor.