Secde

Avrupa Komisyonu'nun ABD'ye ihracata %15 gümrük vergisi uygulanmasını onaylayan belge, Avrupalı ​​temsilcilerin Oval Ofis'te Trump'ın önünde secdeye kapandığı aşağılayıcı bir tablonun ardından geldi. Zayıflığımız, küresel güçlerin (Çin, Hindistan ve Rusya) ve bölgesel güçlerin (Türkiye ve İsrail) Amerikan şantajları karşısındaki kararlılığımızla tezat oluşturuyor. Avrupa'nın zayıflığının birçok nedeni var, ancak dört tanesi öne çıkıyor.

Birincisi Ukrayna'daki savaş. AB, Rusya'nın (Baltık cumhuriyetleri, Finlandiya ve Polonya'nın etkisi nedeniyle) bir tehdit olduğuna ve hâlâ Amerikan askeri şemsiyesinin korumasına ihtiyaç duyduğuna inanıyor. Devam eden savaşa rağmen, Ukrayna ile yaptığı gibi, Rusya'yı AB'nin önemli bir toprak veya kültürel anlaşmazlığı olmayan bir düşmanı olarak görmek ne gerçekçi ne de akıllıca görünüyor. Ancak, Brüksel'in son genişlemelerden bu yana doğuya yönelmesiyle, bundan kaçınmak zor.

ABD karşısındaki zaafımızı gidermek için AB'ye net bir yön vermek gerekiyor.

İkinci neden ise Avrupa'nın ABD ile mal ticaretinde fazla vermesi ve pazarının Kuzey Avrupa'daki ihracat sektörlerine bağımlı olması, bu sektörlerin diğer kıtalardaki Asyalı rakipleriyle rekabet edememesidir.

Zayıflığımızın üçüncü nedeni, hükümet ve önceliklerde değişikliklerin kaçınılmaz olduğu demokrasinin kendisidir. Bu durum, son bir veya yirmi yıldır aynı lider (Şi Cinping, Modi ve Putin; İsrail ve Türkiye'de ise Netanyahu ve Erdoğan) tarafından yönetilen Çin, Hindistan ve Rusya'da olduğu gibi, bir yol haritası oluşturmayı daha da zorlaştırmaktadır. Bu, ne vazgeçmek istediğimiz ne de vazgeçmemiz gereken zorunlu bir kötülüktür; ancak küreselleşmiş, hızlı tempolu ve yıkıcı bir dünyadaki değişikliklere tepki vermeyi zorlaştırmaktadır.

Dördüncü neden ise tam da AB için uzun vadeli bir yol haritasının olmamasıdır. Bu durum, bisiklet teorisinin Avrupa inşasını tanımlamak için ortaya atıldığı 1990'lardan beri sürüncemede kalmaktadır. Bu teoriye göre, AB ne olursa olsun ve hangi yönde olursa olsun ilerlemelidir, çünkü durursa AB projesi (bisiklet) çöker. Seçim daha iyiye değil, daha fazlasına yönelikti. Daha fazla üye, daha fazla yetki, daha fazla mevzuat ve daha fazla bütçe. Bunun yerine, seçim daha iyi olmalıydı (o zamana kadar elde edilenleri pekiştirmeliydi).

Bu arada, Avrupa kurumlarının yozlaştığı inkâr edilemez. Parlamento, 1990'larda olduğu gibi, Avrupa'nın sorumsuz bireyler için en büyük üreme alanlarından biri olmaya devam ediyor. Konsey kurumsal anlamını yitirmiş ve sektörel bakanların periyodik toplantılarından oluşan bir toplantıya dönüşmüş durumda. Komisyon, tıpkı Von der Leyen'in son iki komisyon üyesi ekibinde olduğu gibi, sürekli olarak unvan ve öncelik değiştiren birimler, müdürlükler ve komisyon üyelerinden oluşan yozlaşmış bir yapıdan ibaret.

Zayıflığımızı ve ABD'ye olan bağımlılığımızı düzeltmek, AB'ye net bir yön vermeyi gerektiriyor: Rusya ile karşılıklı bir güvenlik anlaşması, Çin'e bir tehdit değil, bir ticaret ortağı olarak yaklaşmak, daha fazla genişlemeyi durdurmak, bütçesel ve mali entegrasyonu derinleştirmek (ve ayrıca Avrupa Birliği'nin hatalarını tekrarlamaktan kaçınmak ve Avrupa Para Birliği'nin (EPB) verimli bir şekilde yeniden silahlanmasını istiyorsak askeri entegrasyonu da) ve kurumlarını kökten yeniden yapılandırmak. Tüm üyeler aynı fikirde olmasa bile, bunu iki farklı hızda yapabiliriz.