İspanyol yolsuzluğu

“Bir ‘benim durumum ne olacak?’ ve bir ‘ve sen, daha fazlası!’ ile İspanya’nın tarihini 19. yüzyıldan günümüze kadar özetleyebiliriz. Yolsuzluk ülkede sürekliliğin bir unsuru olmuştur.” Tarihçi Enric Ucelay-Da Cal dünkü “Yolsuzluk ve Savaş, Ayrılmaz Bir İkili? İspanya 1936-1939” başlıklı oturumunu bu şekilde açık ve kaba bir şekilde açtı. Bugün Barselona Özerk Üniversitesi’nde devam eden ve daha iyi bir zamanda düzenlenemeyecek uluslararası bir kolokyum.

Parlamentodaki son öfke, her geçen gün artan hakaretler ve diskalifiye etmelerle, hem gerçek hem de uydurma yolsuzluk sızıntılarıyla körüklenerek, iyi adamların olmadığı, sadece kötü adamların ve daha fazla kötü adamın olduğu bir iç savaş benzeri iklimi örnekliyor. Sıfır yolsuzluk diye bir şey yok; sadece cehalet veya küçümseme var. Çünkü kamu kuruluşlarının işlevlerinin yöneticilerinin çıkarı için kötüye kullanılması -ki bu en kapsamlı olanıdır- örneğin arkadaşların işlere veya kamu hizmeti pozisyonlarına atanması kadar yolsuzdur.

Yolsuzluk önlenemez ama onunla mücadele edilebilir; denetim anahtardır.

Geçmişte aile yolsuzluğun merkezi olabilse de, nüfuzunun kaybı ve üye sayısının azalması bunun yerine arkadaş ağlarının -aralarında siyasi partilerin de bulunduğu- ortaya çıkmasına neden oldu. Devlete karşı karşılıklı iyiliklerin özel ağları.

Yolsuzluk önlenemez, ancak onunla mücadele edilebilir. 20. yüzyılın ikinci yarısından itibaren İspanya, "kötü adamları" izlemek için polis ve yargı organları kurarak, değişen derecelerde başarıyla bunu yapmaya başladı. Ve esasen, finansman sorunlarının devleti başarısız bir projeye dönüşecek noktaya kadar zorlamasını önlemek için. Denetim, temel unsurdur ve iki düzeyde iş başındadır.

İç mekan, yozlaşmış özel ağın yerleştirildiği veya sosyalleştirildiği alan. İddiaya konu olan Cerdán ve Ábalos vakalarında, bunlar iki örgüt sekreteridir. Ele aldığı bilgi ve ilişki miktarı nedeniyle son derece hassas bir konumda olan bir pozisyon. Son kırk yılda, bu sorumluluğa sahip birçok figür, tüm siyasi partilerde, yasal davalara karışmıştır. Hesap verebilirlik, daha az dikey yönetim ve bütünlüğü sağlamak için gerçek iç işleri departmanlarının oluşturulmasını gerektirir.

Ayrıca okuyun

Dışarıdan, Sivil Muhafızların adli polisi ve benzeri organlar gibi organlar ve yargı ve mahkemeler aracılığıyla. İşlevlerinin aşınması, çalışmalarının taciz edilmesi, sonucun bir tarafı kayırıp kayırmamasına bağlı olarak tarafsızlıkları hakkında şüpheler yaratılması ve genel olarak, hem hükümet hem de muhalefet tarafından giderek daha yaygın hale gelen itibarsızlıklarının teşvik edilmesi, denetim kapasitelerini azaltır. Bu kurumsal aşınma, vatandaşları bir referans noktasından mahrum bırakır ve göreliliği teşvik eder. Her şeyin önemli olduğu veya hiçbir şeyin önemli olmadığı durumlarda, hükmeden gürültüdür. Sonra, İspanyol yolsuzluğu tarih yazar.