Gazzeli bu çocuklar bölgede tıbbi tedavi görüyorlar ancak bu çoğu zaman yeterli olmuyor

Halabi ailesi, Ekim 2023'te bir mülteci kampında bombalandı. Baba Hani, "Sanad'ı kurtarana kadar iki saat boyunca enkaz altında kaldı," diyor. Oğlu o sırada henüz on aylıktı. Sanad ciddi yanıklar, böbrek sorunları ve nefes almada zorluk çekiyordu.

Ameliyattan sonra on bir gün yoğun bakımda kaldı ve ardından Sınır Tanımayan Doktorlar tarafından ek tedavi gördü. Ailesi daha sonra Mısır'a tahliye edildi ve bugün hala orada yaşıyorlar.

"Biraz daha iyi," diyor Hani. "Ama soluk borusu çok dar. Daha iyi nefes alabilmesi için boğazına bir delik açmaları gerekiyor." Yanıkları da henüz tam olarak iyileşmedi. "Doktorlar şu anda ona bir çözüm olmadığını söylüyor."

Save the Children'dan Juliette Verhoeven, Sanad'ınki gibi hikayelerin yaygın olduğunu söylüyor. Verhoeven, geçen Mayıs ayında Mısır hastanelerindeki Filistinli mültecileri ziyaret etmişti. "Sadece en ağır vakalar hastanelere ulaşıyor. Geri kalanlar, çok az destek veya imkâna sahip mülteci barınaklarına gidiyor. Tıbbi nedenlerle değerlendirilip doktora bile gidememenizi gerçekten endişe verici buluyorum."

Verhoeven, Mısır'ın bu çocukları iyi niyetle kabul ettiğini vurguluyor. "Hollanda zaten 22 ay gecikti. Mısır ilk günden beri mültecileri kabul ediyor, ancak bu kadar çok insana bakacak kapasiteye sahip değil. Devlet hastanelerindeki maaşlar düşük, bu yüzden neredeyse hiç uzman yok. Bu arada, tıbbi tahliye edilenlerin çok karmaşık sorunları var."

Gazze'den tıbbi tahliyelerin gerçekleştirildiği tek resmi yol Dünya Sağlık Örgütü (WHO) aracılığıyladır. 7 Ekim 2023'ten bu yana, DSÖ Gazze'den 7.507 hastayı tahliye etti ve bunların 5.201'i çocuktur. Bir doktor, hastanın Gazze'de mevcut olmayan bir bakıma ihtiyaç duyduğunu onaylamalıdır. Ardından resmi bir talepte bulunulur, bir ev sahibi ülke aranır ve hastanın tahliyesi için İsrail makamlarından onay alınması gerekir. Gazze Sağlık Bakanlığı'na göre, şu anda yaklaşık 14.800 kişinin tıbbi tahliye ihtiyacı bulunmaktadır.

Artık bu pek yaşanmıyor. Ateşkesin resmen sona erdiği 18 Mart'tan bu yana, yalnızca yaklaşık 400 tıbbi tahliye gerçekleştirildi. Hastaların büyük çoğunluğu yakın ülkelerde tedavi görüyor ve yarısından fazlası Mısır'da tedavi görüyor.

Verhoeven, ziyareti sırasında birçok çocuğun patlama ve kurşun yaralarıyla oraya ulaştığını gözlemledi. "Bunlar karmaşık operasyonlar. Patlamaların çocuklar üzerindeki etkisi yetişkinlerden tamamen farklı. Çocuklar genellikle yüzlerine ve başlarına darbe alırlar ve vücutları daha küçüktür, bu yüzden içlerine giren her şey çok daha büyük bir etki yaratır."

Birçok çocuk, bazen gereksiz yere, uzuvlarını kesmek zorunda kalıyor. "Uzun süredir bakım görmedikleri için yaraları daha da kötüleşiyor. Sonunda hastaneye geldiklerinde, doktorlar ellerinden geleni yapmaya çalışıyor. Ancak bir ampütasyon, bir çocukta ömür boyu sürecek bir iz bırakıyor."

İki yaşındaki Misk için artık çok geçti. Sol ayağını kaybetti ve tahliye için aylarca beklemek zorunda kaldı. "Mısır'da protez tesisi olmadığı ortaya çıktı. Şimdi Kahire'de bekliyorlar ve başka bir ülkeye seyahat edebilmeyi umuyorlar," diyor Uluslararası Çocukları Savunma Derneği'nden Ayed Eqtaish. Ona göre, Gazzeli çocukların uygun bakıma erişimi giderek zorlaşıyor.

On altı yaşındaki Hossam da Kahire'de mahsur kaldı. Verhoeven, "Yüzü bomba patlamaları nedeniyle ciddi şekilde hasar gördü. Ameliyat oldu, ancak görme yeteneği de dahil olmak üzere en az iki yüz rekonstrüksiyonuna daha ihtiyacı var. Mısır bunu sağlayamıyor," diyor. Save the Children onu başka bir ülkeye nakletmeye çalışıyor.

Verhoeven, hastanelerde göz yaralanmaları ve böbrek sorunları yaşayan çocuklar da gördü. Bunlar kısmen uzun süreli antibiyotik kullanımının yanı sıra yetersiz beslenme, kötü hijyen ve yetersiz bakımın bir sonucu. "Bazı çocuklar tahliyeye rağmen hala ölüyor."

Save the Children, dil engelleri ve aileye yakınlık nedeniyle çocuklara en iyi şekilde bölgede bakıldığına inanıyor. "Ancak Hollanda'nın karmaşık bakım ihtiyaçları olan birkaç çocuğu da kabul etmesi iyi olurdu. Sadece yirmi kişi bile olsa, yani bir damla sudan az bile olsa, hiç yoktan iyidir."

Bakan Veldkamp bölgedeki çocukların yardıma ihtiyacı olduğunu söylüyorsa, Hollanda da bu ülkelerin yardıma ihtiyacı olduğunu garanti altına almalıdır. Bu, uzmanlar, ekipman ve tıbbi tesisler için daha fazla kaynak anlamına gelir.

Yaralı çocukların yakınlarının da yardıma ihtiyacı var. "Aileler birbirinden ayrılmamalı. Aile üyelerinin de çoğu zaman psikolojik desteğe ihtiyacı oluyor. Kardeşler okula gidemiyor. Buna tanık olmak beni çok üzdü. Sonunda Gazze'nin o mutlak sefaletinden kurtuldular, ama hâlâ hiçbir gelecekleri yok."

Bu durum baba Hani için de geçerli. Gece gündüz oğlunun yanında kaldığı için çalışamıyor. "Hiçbir devlet desteği almıyorum; tanıdıklarım sayesinde hayatta kalıyorum. Oğlum iyileştiğinde Mısır'da kalmama izin verilip verilmeyeceğini bilmiyorum. Gazze'ye geri dönmemiz gerekebilir."