Trump'ın gösterisinin çekiciliği: insanlık dışılık
Başkan Donald Trump'ın iktidara geri dönmesinin ilk 30 günü muhteşem bir gösteriydi. Trump ve ajanları , Amerikan demokrasisine, hükümetine, sivil toplumuna ve ülkenin toplumsal kurumlarına daha genel olarak tarihi ve benzeri görülmemiş bir yıldırım savaşı ("yıldırım savaşı") saldırısına giriştiler. Bu saldırılar, Anayasa'nın 14. Maddesini iptal etme girişimi, Kongre'nin federal bütçe ve harcamalar üzerindeki kontrolünü gasp etme, Güney Sınırında ulusal acil durum ilan etme ve toplu sınır dışı etme emri verme, müfettiş generalleri ve diğer tarafsız etik görevlilerini kovma, FBI ve CIA'yı ortadan kaldırma, binlerce kariyerli hükümet profesyonelini işlerinden çıkarma , bir düşünce suçu rejimi kurma ve 6 Ocak'ta Kongre Binası'na şiddetli bir şekilde saldıran Trump'ın MAGA takipçilerini serbest bırakma gibi düzinelerce yürütme emri, emir ve eylemden oluşuyordu.
Trump'ın ve yönetiminin eylemlerinin çoğu anayasaya aykırı ve muhtemelen yasadışıdır. Trump iktidara dönüşünün "ilk gününde" diktatör olacağına söz verdi, ancak kendini o tek günle sınırlamıyor. Önde gelen tarihçi Heather Cox Richardson'ın yakın zamanda verdiği bir röportajda açıkça uyardığı gibi, "Zaten bir darbe içindeyiz."
Bu eylemler, şiddetli korku ve dehşete neden olmaları ve kolayca karşı konulamaz veya üstesinden gelinemez göz korkutucu bir meydan okuma oluşturmaları anlamında müthiştir . Trump'ın iktidara dönüşü ve yerinde bir şekilde adlandırdığı "şok ve dehşet" kampanyası, olayların çok hızlı gerçekleştiği, haber medyası ve diğer (dijital) teknoloji tarafından aracılık edildiği ve tutarlılıktan yoksun olduğu, geriye kalanın birbirinden kopuk hisseden, geniş toplumsal değişimi etkilemek için anlamlı bir yetkiye sahip olmayan ve boş zevk ve dikkat dağıtma arayan yabancılaşmış ve giderek atomize olmuş bir halk olduğu kafa karıştırıcı bir kültürü nasıl yansıttıkları açısından bir gösteri oluşturmaktadır. Gösterinin deneyim makinesi toplamda Amerikan halkını fethetmiştir.
CounterPunch'taki bir makalesinde Susan Roberts, gösteri kavramı hakkında şu ayrıntıları sunuyor :
“Gösteri'nin toplumdaki işlevi, yabancılaşmanın somut üretimidir.” Debord'un dehası, dünyayı bütünüyle görmekte ve görülmek istediği parçalı biçimde görmemekte yatıyordu. Ve gösterinin amacının bu totalist görüşü engellemek olduğunu ve tüm çabalarının böyle bir farkındalığı yenmeye odaklandığını fark etti. Bu amaçla, Gösteri yabancılaşmayı ve parçalanmayı teşvik eder: 'Gösterinin alfa ve omegası ayrılıktır.' Bunu, bir tekerleğin telleri gibi bize bağlanarak başarır. Sonuç olarak, hepimiz merkezden yönlendiriliriz ancak birbirimizden uzak tutuluruz. Gösteri'nin başarısı, yabancılaşmamızı sürdürmemize ve kolektif çıkarlar, topluluk veya dayanışma gibi kavramların yeniden ortaya çıkmasını engellememize bağlıdır. Çünkü amacı tamamen bencil ve depolitize edilmiş bir tüketici toplumudur.
Debord, özgün insan etkinliğinin önemini fark etti ve kendi iradelerimizi kabul edip onlara karşılık vererek kendimize iç dünyalarımız olduğunu ve düşünme ve eleştirme yeteneğine sahip olduğumuzu hatırlatabileceğimize inanıyordu; tam da bu nedenle Gösteri buna izin vermiyor.
Daha büyük kültürde, bizi tamamen daha büyük toplumsal sorunlardan ve kamusal endişelerden uzak, fantezi, gösteri ve kızgınlığın özelleştirilmiş dünyasına yerleştirmek için fazla mesai yapan güçleri düşünün. Örneğin, amansız reklamlarıyla kurumsal kültür, kendimizi tanımlamanın tek geçerli yolunun özel uğraşların orjisinde alışveriş yapmak ve tüketmek olduğu mesajıyla ses ve görüntü alanlarımızı halı bombasıyla bombalar. Popüler kültür bizi ünlü kültürünün özelleştirilmiş evrenine hapseder ve ünlülerin sıklıkla boş, önemsizleştirilmiş ve oldukça bireyselleştirilmiş ilgi alanları aracılığıyla kendimizi tanımlamamızı ister. İlaç şirketleri, büyük ölçüde kontrolümüz dışındaki ekonomik ve politik güçler tarafından üretilen sorunlarımızla, hem bizi rahatlatacak hem de kendi kar marjlarını artıracak bir ilaç alarak başa çıkmamızı ister. (Bu artık okullarımızdaki çocuklara giderek daha fazla ve ayrım gözetmeksizin uygulanan bir eğitim önlemi haline geldi.) Popüler psikologlar bizi sadece pozitif düşünmeye, birbirimize sarılmaya ve kendimizi toparlamaya çağırırken, Chris Hedges'in de belirttiği gibi gerçeklikle ve onun karmaşık sosyal sorunlarıyla yüzleşenlerin yenilgici, "içsel özümüzü ve gücümüzü" engelleyen olumsuz bir güç olduğunu savunuyorlar.
Gösterideki başrolünü sürdüren Başkan Trump, bir insandan veya sıradan bir ölümlüden çok daha fazlasıdır; artık bir sembol ve karakterdir ve hatta en sadık takipçileri için bir tür tanrılık ve ilahi kurtarıcıdır. Gerçek zamanlı olarak yazdığı ve Amerikan halkına ve dünyaya dayattığı bir hikayenin ana karakteri olarak Trump, toplam güç arayışında her zamankinden daha aşırıdır. Trump yakın zamanda kendisinin bir tür Amerikan Sezarı veya Napolyon olduğunu ilan etti. Daha sonra yürütme emriyle kendisi ve başsavcısının yasa üzerindeki anlaşmazlıklarda son sözü söyleyebileceğini ilan etti. Beyaz Saray ayrıca Trump'ın taç ve cübbe giydiği bir resmini paylaştı.
Trump'ın gösterisinin ve yozlaşmış güç kullanımının merkezinde bir tür zalimlik tiyatrosu vardır. Bu noktada, Trump'ın Beyaz Saray sosyal medya hesabı yakın zamanda "yasadışı göçmenlerin" bir uçağa bindirilip sınır dışı edildiği bir video yayınladı. MSNBC'nin bildirdiğine göre, videonun sesi zincirlerinin seslerini vurgulamak için geliştirildi :
Videoda, ICE yetkililerinin göçmenleri uçağa binmeden önce zincir ve kelepçelerle bağladığı görülüyor, muhtemelen sınır dışı edilmek üzere. Gönderinin başlığı, "ASMR: Yasadışı Yabancı Sınır Dışı Uçuşu", bazı sosyal medya platformlarında popüler bir video türü haline gelen, belirli seslerle tetiklenen hoş bir fiziksel his olan "otonom duyusal meridyen tepkisi"nin kısaltmasına atıfta bulunuyor.
Seattle Times gazetesinin haberine göre , video iki hafta önce Seattle'daki King County Uluslararası Havaalanı - Boeing Field'da gerçekleştirilen bir operasyon sırasında çekildi. Haberde, havaalanından haftalık sınır dışı uçuşlarını izleyen bir göçmen hakları grubunda gönüllü olan bir kişinin ifadesine yer verildi.
Daily Beast'te Jill Filipovic, propaganda videosunun ahlaksızlığı hakkında gerekli gerçekleri anlatıyor :
Bu videodaki "rahatlatıcı" sesin, zincirlerin şıngırtısı olduğu anlaşılıyor.
Temel mesaj şuydu: Diğer insanları zincire vurmak bize iyi hissettirir. Bizi rahatlatır. Deneyimlemek zevklidir—insan acısının beyaz gürültü makinesi....
Temel düzeyde insan nezaketi ve empatiye sahip bir insanın, herhangi birinin bunu nasıl keyifli bulduğunu anlaması zordur. Ancak bu aynı zamanda, insan acısından zevk alan ve şimdi hastalıklarının sadece kabul edilebilir değil, aynı zamanda harika olduğu söylenen günlük aşırılıkçılara bir işaret, yeşil ışıktır.
Ve bu, gerçekten kötü niyetli olanların tehlikeli cehaletlerini silah olarak kullanma, vahşetlerini normal kılma ve hepimizi bu insanlık dışılıklarına ortak etme girişimidir.
Donald Trump'ın neşeli zulmüne devam eden Sevgililer Günü "selamlaması" (aynı zamanda "sınır çarı" Tom Homan'ın da yer aldığı) sosyal medyada yayınlanan ve şu şiiri içeren dijital bir karttı: "Güller kırmızıdır, menekşeler mavidir, yasadışı yollardan buraya gelirseniz sizi sınır dışı ederiz."
Demokrat Parti ve diğer demokrasi yanlısı sivil toplum örgütlerinin liderleri doğru yönde yeterince hızlı hareket etmiyorlarsa -ya da hiç hareket etmiyorlarsa- üyelerine ve daha geniş kamuoyuna onları buna zorlamak düşer. Liderler liderlik etmeyecekse, o zaman aşağıdan yukarıya liderlik etmek insanlara düşer.
Trump'ın birincil iletişim araçlarından birinin sosyal medya ve platformu Truth Social olması tesadüf değil. Donald Trump'ın 2024 başkanlık seçiminde desteklenmesinde belirleyici faktörlerden biri, belirli bir kişinin haber bilgilerini gazetelerden ve diğer geleneksel ana akım haber kaynaklarından mı yoksa sosyal medyadan ve/veya akıllı telefon uygulamalarından mı aldığıydı. İkinci grup çok daha savunmasızdı ve siyaset ve gerçeklik hakkındaki dezenformasyon, yanlış bilgi ve diğer yalanlar ve çarpıtmalar tarafından kolayca manipüle edilebiliyordu; bu da Trump'a ve onun MAGA otoriter popülist hareketine olan desteğini açıklamaya yardımcı oluyor.
Gerçekten de, Debord'un sosyal medya çağında dehşete düşeceğinden eminim. İnsanlık tarihinde hiçbir zaman otoriter hakimiyetin veya toplumsal kontrolün bu kadar yakın ve her yerde uygulanan bir araya gelmesi olmamıştı. Debord'un zamanından farklı olarak, sosyal medya yalnızca kitleleri toplumsal olarak şartlandırmak için değil, aynı zamanda kurumsal devletin bu kitleler hakkında bir zamanlar özel olan bilgileri kişisel olarak sahip oldukları cihazlar ve uygulamalar aracılığıyla toplaması için yeni bir ortam sağlıyor.
Demokrasinin bir biçimi olarak gizlenmesi de aynı derecede rahatsız edicidir, özellikle de özünde düşüncenin polisliğini ve muhalefetin bastırılmasını temsil ettiği için. Bir kehanet yazıyormuş gibi şöyle yazmıştır: "Düzleştirilmiş bir evrende hapsedilmiş, hayatının sürgün edildiği gösterinin perdesiyle sınırlanmış izleyicinin bilinci, onu tek taraflı olarak mallarıyla ve mallarının siyasetiyle çevreleyen kurgusal konuşmacıları bilir. Gösteri, bütünüyle, onun "ayna görüntüsüdür."
Bu gösteri, günümüzün sosyal medya kültüründe en üst sırada yer almaktadır. Formülasyonu ve işletme yönergeleri için olmazsa olmazdır. Böyle bir paradigma altında tarih, analizden arındırılmalı ve nihayetinde dönüştürücü potansiyelden bağımsız, ebedi bir şimdiki zaman yaratmak için ilgisiz örneklere atomize edilmelidir.
Donald Trump artık neredeyse tamamen Ukrayna Devlet Başkanı Volodymyr Zelenskyy'e karşı döndü ve temelde Putin ve Rusya'nın tarafında. Trump tarihi yeniden yazıyor ve Ukrayna'nın Rusya ile savaşı kışkırttığını ilan ediyor. Gerçekte, saldırgan olan Rusya'ydı ve Ukrayna'yı işgal etti.
Gösteriye devam eden Trump, Zelenskyy'e profesyonel bir güreş "topuğu" (kötü adam) gibi hakaretler ve yalanlar yağdırıyor ve "bebek yüzlü" (kahraman) kişiye "promosyon" kesiyor. Trump, Zelenskyy'i "diktatör" ve "orta derecede başarılı bir komedyen" olarak adlandırdı. Trump ayrıca "[Zelinskyy] Seçimleri reddediyor, Ukrayna Anketlerinde çok düşük ve iyi olduğu tek şey Biden'ı 'keman gibi' çalmaktı" dedi.
CNN'den Stephen Collinson, "Trump'ın Ukrayna'ya karşı dönüşü, Amerika Birleşik Devletleri'nin bir savaşın ortasında taraf değiştirmesiyle sadece dikkat çekici bir gösteri değil. Amerika'nın demokrasiyi savunmak için inşa ettiği uluslararası ittifaklar ve dostluklar sistemini reddeden bir ulus haline gelmesi ve başkanının Putin gibi otoriterlerle uzlaşma aramasıyla Trump'ın ABD dış politikasındaki şaşırtıcı dönüşümünün bir örneği." diyor.
Trumpocen ve yükselen faşizmin tanımlayıcı özelliklerinden biri, bu kadar çok insanın, II. Dünya Savaşı sonrası ve "ırksal olmayan" Amerika'da, dünyanın "en güçlü" ve "en canlı 'demokrasisi'nde" bu tür olayların tam ve artık apaçık dehşetiyle mümkün olabileceğine inanmamış olmasıdır. Ne yazık ki, artık fazlasıyla gerçek. Bu tür insanlar cevaplar ve anlam arıyorlar.
Donald Trump hakkında bir biyografi yazan Michael D'Antonio, 2017'de CNN'de yazdığı bir makalede bunların çoğunu önceden söylemişti : "Başkan olarak en gerçekçi anlarında, en son Harrisburg'da, kendisini Cumhuriyetçi Parti ve ulusun utancı olan, büyüleyici ama aynı zamanda korkutucu bir gösteriye dönüştürdü."
Salon'daki önceki bir denemede, Seçim Günü'nden Trump'ın Yemin Töreni Günü'nde resmen iktidara gelmesine ve sonrasına kadar geçen haftalarda ve aylarda birçok Amerikalının deneyimlediği kolektif duyguları ve hisleri tanımlamak için bir anahtar kelime ve kavram listesi sunmuştum . Bu devam eden listeye ve uzun Trumpocene'e yönelik rehber türüne " discombobulated " kelimesini de ekledim.
Trump ve müttefiklerinin Amerikan demokrasisine, hukukun üstünlüğüne, Anayasaya, insancıl bir topluma ve gerçekliğin kendisine karşı şok ve dehşet kampanyasının amacı, muhalefeti yıpratmak ve dikkatini dağıtmaktır. Demokrasi yanlısı Amerikalılar ve ülkenin bugünü ve geleceğiyle ilgilenen diğer vicdanlı ve onurlu insanlar derhal kendilerini yeniden yönlendirmeli ve tepki ve eylemsizlikten acil eyleme geçmelidir. Yeniden ayarlama ve dinlenme zamanı sona erdi.
Los Angeles Times'da yakın zamanda yayınlanan bir makalede Mary McNamara, nasıl yanıt verileceğine dair bazı sağlam pratik tavsiyelerde bulunuyor : "Mücadele Trump'ın kişiliğine değil, Trump'a, başkana ve onun bu ülkeye getirdiği veya getirmediği değişikliklere getirilmeli."
Demokrat Parti ve diğer demokrasi yanlısı sivil toplum örgütlerinin liderleri doğru yönde yeterince hızlı hareket etmiyorlarsa -ya da hiç hareket etmiyorlarsa- üyelerine ve daha geniş kamuoyuna onları buna zorlamak kalır. Liderler liderlik etmeyecekse, o zaman aşağıdan yukarıya liderlik etmek insanlara düşer. Sözde liderler daha sonra onları takip edebilir ya da geride kalabilir.
Amerika Birleşik Devletleri'nde liberal, ilerici ve gerçek demokrasi yanlısı popülizm ve örgütlenme ve kitlesel kolektif eylemin derin, zengin ve canlı bir tarihi ve geleneği vardır. Çok ırklı çoğulcu demokrasinin savunulması ve Trump Çağı ile Amerikan faşizmine karşı koymak için çıkarılması ve kullanılması uzun zamandır gecikmiştir.
salon
