Baudo, tv en kanker: dit is zijn visionaire nalatenschap

"Ik herinner me zijn grote handen, een zeer aanhankelijke en fysieke man die je knuffelde wanneer hij je tegenkwam. Hij deed het met iedereen, met zijn vriendin Sandra Mondaini, met de geluidstechnicus, met mij, een jonge Airc-medewerker. Zijn liefdevolle aandacht voor relaties was authentiek onafhankelijk van de sociale positie van de persoon tegenover hem. Dit is een van de eigenschappen die ik later in alle ambassadeurs van de Airc Foundation wilde zien." Nadia Bordoli, de communicatiemanager van de Airc Foundation , herinnert zich Pippo Baudo. Zij identificeert en betrekt Airc-ambassadeurs en heeft de waardevolle en liefdevolle relatie tussen Baudo en Airc vanaf het begin gevolgd, door samen met de presentator het project van een nieuw televisieformat te ontwikkelen dat over kankeronderzoek zou gaan . Baudo's gratie en professionaliteit als presentator kenmerken zestig jaar Italiaanse televisie, maar misschien is niet iedereen zich bewust van zijn grote gevoeligheid en talent om over kanker te communiceren, een ziekte waar pas sinds kort vrij over gesproken wordt.

Zijn beleefde zorg voor relaties was authentiek onafhankelijk van de maatschappelijke positie van de persoon tegenover hem.

Nadia Bordoli

Het was 1995, Baudo was net benoemd tot artistiek directeur van RAI en herstelde van zijn eigen ervaring met [schildklier]kanker. Hij hielp ons een gestructureerde relatie met RAI op te bouwen door " Stories under the Microscope " te creëren, een alternatief format voor de Telethon-marathon. Het verstoorde het schema niet, maar zorgde juist voor een brede verspreiding van onze content in programma's die al uitgezonden werden . De content werd gepresenteerd volgens de redactionele stijl, het publiek en de taal van elk individueel programma. Persoonlijke en professionele verhalen van onderzoekers, artsen, vrijwilligers en vooral die van mannen en vrouwen die de ziekte overwonnen. Elk verhaal werd dus specifiek op maat gemaakt en verteld door de lens van de AIRC-microscoop , vandaar de naam "Stories under the Microscope". Een eenvoudig maar zeer effectief format, herinnert Bordoli zich. Na drie jaar " Verhalen onder de Microscoop ", "dat we samen met Pippo Baudo en de steun van toenmalig president Letizia Moratti opbouwden, gingen we verder. Het aantal dagen is toegenomen en we zijn nu aangekomen bij de huidige week van de Onderzoeksdagen, die we samen met Rai blijven organiseren – dit jaar vieren we ons dertigjarig jubileum – in het kielzog van Pippo Baudo's visionaire nalatenschap . Als iemand die van kanker genezen was en als communicator en entertainer, begreep hij toen al dat de tijd vereiste dat de grammatica van kankerverhalen werd ontwikkeld , dat de sfeer van angst en onuitgesprokenheid werd weggenomen, dat het publiek werd geïnformeerd en geholpen bij het vormen van hun eigen bewustzijn."

Als genezen kankerpatiënt en als communicator en entertainer had hij toen al begrepen dat de tijd het noodzakelijk maakte om de grammatica van het vertellen over kanker te ontwikkelen.

Nadia Bordoli

In de show wilde Pippo Baudo altijd Sandra Mondaini, zijn goede vriendin (en die van Umberto Veronesi) en de ware drijvende kracht achter deze nieuwe gevoeligheid . " Ze was al tientallen jaren een fervent woordvoerder van AIRC . Sinds Raimondo ziek werd, was het haar missie om mensen te laten begrijpen dat kanker een democratische ziekte is, dat het iedereen kan treffen, dat we er niet bang voor moeten zijn, maar erover moeten praten. Ze was effectief en geloofwaardig." In 2008 overwogen we om Sandra te koppelen aan een woordvoerder, die er inmiddels de voorkeur aan gaf om minder vaak te verschijnen. Pippo Baudo bewees opnieuw dat hij een bekwame entertainer is: "Ik was backstage bij Domenica In, de aflevering van 2 november. De overdracht van Sandra aan Antonella Clerici zou op televisie worden gevierd; op het laatste moment leek het erop dat de eerste zich bedacht. Baudo wist hoe hij de live-uitzending moest aanpakken en twee geweldige vrouwen in twee zeer verschillende stadia van hun carrière aan elkaar moest koppelen."

Bij die gelegenheid richtte hij zich tot de kijkers en gebruikte de volgende woorden om hen aan te sporen deel te nemen aan de AIRC-inzamelingsactie: "Wat kunt u, en wat moet u doen als burgers van dit land?" Het fragment van de uitzending is hier beschikbaar:

Hij was altijd zeer genereus in zijn toewijding aan Airc. Bordoli herinnert zich het laatste interview dat Pippo Baudo gaf: "Hij wilde niet langer op televisie gezien worden en reisde weinig. Toch deed hij altijd wat hij kon voor ons. Zijn laatste optreden was te danken aan zijn goede vriend, regisseur Michele Guardi, de enige die hem wist te overtuigen om een werkelijk uitzonderlijk interview te geven, dat in de huidige televisietijd als zeer lang zou worden beschouwd. Hij vertelde zijn persoonlijke verhaal en herinnerde zich wat het in de jaren zeventig betekende om ziek te zijn van kanker, zelfs als showbizzpersoonlijkheid, maar altijd met die vriendelijkheid die hem een gevoel van verbondenheid gaf met de mensen die thuis naar hem luisterden, die misschien niet zo gelukkig waren als hij om de artsen en de beschikbare behandelingsmogelijkheden te kennen."

Zijn nalatenschap is al begonnen. " Baudo was de ultieme uiting van vriendelijkheid, zachtaardigheid en het vermogen om iedereen op zijn gemak te stellen, en ik zie dit alles terug in de twee ambassadeurs die de nalatenschap van Mondaini en Baudo hebben voortgezet, Antonella Clerici en Carlo Conti," concludeert Bondoli. "Conti heeft de moed om het entertainment te onderbreken tijdens het hoogtepunt van zijn show, Tale e Quale, om middernacht, en om altijd een onderzoeker en een kankerpatiënt op het podium te brengen voor een korte maar essentiële boodschap die hij thuis aan het publiek weet over te brengen, met de juiste tempo's, net als Pippo Baudo, om de emoties te laten stromen, zelfs bij degenen die geen professionele entertainers zijn zoals een onderzoeker."

Foto door Airc Foundation