Chaos tijdens processie: onenigheid tussen parochie en comité over Santa Restituta. Het feest van de schande en de breuk van Don Pasquale!

Wat een viering van geloof, traditie en gemeenschap had moeten zijn, is in plaats daarvan een zwarte bladzijde in de religieuze en burgerlijke geschiedenis van het eiland Ischia gebleken. Het feest van Santa Restituta, beschermheilige van het eiland, leidde tot een enorme spirituele en organisatorische mislukking. Het bracht de diepe crisis van de geestelijkheid van Lacco aan het licht. Deze was verscheurd door interne conflicten en lag op ramkoers met de leken en de commissies die zouden moeten samenwerken om religieuze evenementen tot een succes te maken.

Het hoogtepunt van de ramp vond plaats aan boord van de Medmar-veerboot “Tourist”, waar de parochiepriester Don Pasquale, gefrustreerd door weken van spanning en beslissingen die achter zijn rug waren genomen, de processie verliet en zijn heilige gewaden aflegde. De relikwieën van de heilige bleven achter in de handen van bisschop Carlo Villano. Een sensationeel en pijnlijk gebaar, dat de ondergang betekende van de dialoog tussen de spirituele leider van de gemeenschap en degenen die in naam van de traditie ervoor kozen om autonoom en respectloos te handelen.

Een verdeelde parochie

In Lacco Ameno heerst al een tijdje een grimmig klimaat. De parochie wordt verscheurd door machtsstrijd tussen organiserende comités en kerkelijke vertegenwoordigers. Maar wat er tijdens de laatste zeeprocessie gebeurde, ging alle perken te buiten. Tegen alle officiële aanwijzingen in werd het beeld van de heilige naar Forio gebracht, in strijd met een route die al meer dan tien jaar gold en zonder rekening te houden met de uitdrukkelijke wens van de parochiepriester.

Een daad van verzet, een staatsgreep die de rol van Don Pasquale, die werd behandeld als een figurant in plaats van als de voorganger die aan het hoofd stond van zijn gemeenschap, ondermijnde. Toen de priester opnieuw een institutionele tik kreeg, verloor hij zijn geduld. Hij liet de leiding van de vieringen aan zich voorbijgaan en sprak bittere en harde woorden tegen degenen die, in strijd met de liturgie en het respect voor de eredienst, exhibitionisme en persoonlijke ruzies op de eerste plaats stelden.

De stilte verbroken door geschreeuw

De scène waarin de pastoor protesterend met de relikwieën zwaait en daarbij schreeuwend op de schrik van de gelovigen afgaat, zal altijd een symbool blijven voor de teloorgang van de viering. Het verlaten van de processie, de eenzame terugkeer naar de parochie en de rillingen die over het verloop van de gebeurtenissen vielen, getuigen van een gemeenschap in wanorde, niet in staat om hiërarchieën, rollen en rituelen te herkennen en te respecteren.

Bisschop Carlo Villano, die alleen de materiële en morele last van de viering moest dragen, probeerde te redden wat er te redden viel. Maar nu kan hij niet langer zwijgen. Zijn tussenkomst is essentieel geworden: het is tijd om met vastberadenheid en helderheid de morele en organisatorische achteruitgang aan te pakken die de parochie van Lacco Ameno teistert.

Een ramp die voorkomen had kunnen worden

De woorden die ’s avonds uitlekten en die de bisschop naar verluidt tot de top van de commissie richtte (“Ik had met Don Pasquale moeten vertrekken”) bevestigen de ernst van de situatie. Maar nog meer is het zo dat de arrogantie van het antwoord (‘De volgende keer vier je dat feest maar met die vier priesters’) een indicatie geeft van de minachting waarmee een deel van de gemeenschap heeft besloten de kerkelijke autoriteit te behandelen.

Het Jubeljaar moest een gelegenheid voor verzoening en geestelijke vernieuwing zijn. In plaats daarvan bleek het een schandalig voorbeeld van anarchie en egoïsme. De wonden die deze dag heeft achtergelaten, zijn diep. Het is nu aan bisschop Villano om de stukken weer op hun plaats te leggen, de orde te herstellen, de waardigheid van de eredienst en de geestelijkheid te herstellen en – indien nodig – drastische beslissingen te nemen om de religieuze gemeenschap van Lacco Ameno weer een stabiel, gerespecteerd en bovenal gehoord leiderschap te geven.

Het feest van Santa Restituta in 2025 zal de geschiedenis ingaan. Niet door wonderen, maar door schaamte.