Het ongereguleerde fenomeen van familie-influencers: kinderen als inhoud, kinderen gebruikt als sponsors.
Een bad, ontbijt, de eerste schooldag. Op Instagram en TikTok is de kindertijd steeds populairder geworden : een perfect onderwerp om likes en een community te genereren. Maar achter het constant posten van foto's van hun kinderen door ouders – het inmiddels beruchte sharenting – schuilt een vraag die de maatschappij en de wet in twijfel trekt: in hoeverre is het acceptabel om kinderen online bloot te stellen ? Terre des Hommes probeert deze vraag te beantwoorden met het onderzoek "Aware Protagonists? The Protection of Minors in the Era of Family Influencers", uitgevoerd in samenwerking met het Institute of Advertising Self-Discipline (IAP) en de Katholieke Universiteit.
De kindertijd tentoongesteldIn het onderzoek werden 1.334 stukjes content geanalyseerd die door 20 Italiaanse gezinsinfluencers waren gepubliceerd. Hieruit kwam een realiteit naar voren die inmiddels voor iedereen duidelijk is: in 46% van de berichten komt minstens één kind voor en in een derde van de advertenties worden kinderen actief betrokken bij de promotie – ze pakken producten uit, laten ze zien en praten erover – als kleine en onbewuste promotors.
Het meest opvallende aspect is hun leeftijd: bijna 80% van de minderjarigen is jonger dan vijf jaar en kan daarom niet begrijpen wat het betekent om gefilmd te worden. Slechts in 7% van de berichten zijn gezichten onherkenbaar of verborgen, een percentage dat in gesponsorde content daalt tot slechts 2%. Nog alarmerender: bijna drie op de tien berichten bevatten intieme momenten – baden, luiers verschonen, huilen, bedtijd – of scènes van woede en verdriet . In slechts 0,65% van de gevallen maakt het kind expliciet bezwaar tegen het gefilmd worden, maar in 63% van de gevallen verschijnen ze onbewust op de achtergrond.
"Wanneer een ouder zijn kind onderdeel maakt van een commerciële onderneming, neemt hij een dubbele rol aan: ouder én werkgever ", legt Federica Giannotta, Advocacy Manager bij Terre des Hommes, uit. "Dit kan het vertrouwen ondermijnen waarop de kindertijd is gebaseerd. Het ensceneren van privémomenten ondermijnt het gevoel van bescherming en het vermogen om realiteit van fictie te onderscheiden." Toch, in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, vergroot het pronken met hun kinderen de populariteit van ouders op platforms niet: de gemiddelde betrokkenheid blijft stabiel omdat het publiek de volwassene volgt, niet de kinderen.
Regels en verantwoordelijkhedenVandaar de oproep om kinderarbeid op sociale media te reguleren. Terre des Hommes steunt het wetsvoorstel dat momenteel in de Senaat wordt behandeld en dat de deelname van minderjarigen aan commerciële content gelijkstelt aan andere vormen van kinderarbeid . Dit vereist voorafgaande goedkeuring van functies door de provinciale arbeidsdienst en het storten van inkomsten op rekeningen op naam van de kinderen.
De vereniging stelt ook een register voor influencers voor, waar ze gesponsorde content met hun kinderen kunnen aangeven. Deze content moet worden geëvalueerd in samenwerking met het Institute for Advertising Self-Discipline. Maar bescherming is niet alleen een kwestie van wetgeving. " Sociale media bieden kansen, maar creëren ook kwetsbaarheden", waarschuwt Elisabetta Locatelli, onderzoeker aan de Katholieke Universiteit. "De overmatige blootstelling van minderjarigen en het gebrek aan grenzen tussen privé- en werkleven maken het dringend noodzakelijk om ouders te reguleren en te trainen ."
Niet iedereen kiest echter voor de weg van totale blootstelling. "Ik vraag me af of onze wens om te delen het risico waard is om, zelfs onbewust, bij te dragen aan een wereld zonder grenzen. Beschermen betekent ook kiezen om je niet bloot te stellen", zegt de Iraanse activiste Pegah Moshir Pour . Aurora Ramazzotti is het daarmee eens: "Ik kies ervoor mijn zoon te beschermen, ook al maakt hij maar een marginaal deel uit van mijn verhaal. Ik wil laten zien dat er een middenweg is." Deze mening wordt ook gedeeld door de makers van Papà per scelta , Christian De Florio en Carlo Tumino: "Wij willen de uiteindelijke beslissers zijn over de aanwezigheid van kinderen in gesponsorde content. We hebben nee gezegd tegen verschillende scripts: voor ons zouden kinderen nooit moeten acteren."
Een middenweg, inderdaad. Waar het gezinsleven verteld kan worden, maar zonder dat de kindertijd een spektakel wordt. Want opgroeien – ook in het tijdperk van sociale media – moet een recht blijven, niet zomaar een tevredenheid.
Luce
