Als onthouding wint, verliezen we allemaal.

Morgen gaat Portugal stemmen voor de parlementsverkiezingen. Volgens gegevens van Pordata heeft bij de laatste verkiezingen voor de Assemblee van de Republiek meer dan 40% van de geregistreerde kiezers, in Portugal of in het buitenland, geen gebruik gemaakt van hun recht en burgerplicht om te stemmen. Niets vormt een grotere bedreiging voor de democratie dan onthouding. Van alle slechte winnaars is onthouding de ergste. Wij maken een periode van grote democratische uitdagingen door. Meer dan ooit is democratie een kwetsbaar bezit dat dringend beschermd moet worden. Ga stemmen, dat is je stem beschermen: democratie kan niet bestaan ​​zonder de betrokkenheid en inzet van burgers, en daar heeft iedereen behoefte aan. Wie democratie zegt, zegt inclusie, want de bouw van de toekomst vraagt ​​om iedereen en heeft iedereen nodig. Het opbouwen van een land is teamwerk. Algemeen kiesrecht, de deelname van het volk aan politieke besluitvorming, is wat een regering legitimeert. Hoe meer mensen stemmen, hoe meer de uitslag aansluit bij de wensen van de meerderheid. Als we de beslissing in handen van een minderheid leggen, doen we de oorspronkelijke betekenis van democratie teniet. Stemmen betekent een stem hebben. Het gaat erom dat je een keuze hebt. Het betekent dat we willen deelnemen en een rol willen spelen in de ontwikkeling van ons gezamenlijke pad. Het betekent dat we een bijdrage willen leveren aan het democratische project, waar iedereen verantwoordelijk voor is. En stemmen is ook een kwestie van geweten. Het is geheugen. Wij stemmen ook om degenen te eren die dit mogelijk hebben gemaakt. Ik stem omdat Carolina Beatriz het toestond. Omdat Salgueiro Maia het toeliet. Omdat mijn ouders – en vóór hen ook mijn grootouders – het toestonden. Ik stem om degenen te eren die gevochten hebben, zodat ik dit kon doen. En ik stem ervoor dat mijn dochters nooit het recht verliezen om naar de stembus te gaan en hun stem te laten horen. Verkiezingen zijn een moment van absolute gelijkheid – een van de weinige momenten van echte gelijkheid: alle meerderjarige burgers hebben hetzelfde recht om te stemmen en gekozen te worden, en hun stem is evenveel waard als die van iedere andere kiezer. Het is een tijd waarin alle burgers even belangrijk zijn, ongeacht hun economische en sociale status, persoonlijke kenmerken, ras, geloofsovertuiging, geslacht of seksuele geaardheid. Eén burger, één stem – geen uitzonderingen of kleine lettertjes. Dat is het mooie van het algemeen kiesrecht: bij de stembus heeft iedereen zijn stem en het recht die te laten horen, en geen enkele stem is luider dan de andere. Stemmen is de meest duidelijke uiting van onze vrijheid. Leven in een democratische ruimte is een voorrecht – en het is onvergeeflijk om dat niet te verdienen en niet te eren. Zodra iemand stopt met stemmen, verzwakt de democratie. Onthouding is geen manifest, geen teken van ontevredenheid en is betreurenswaardig gedrag in een democratische staat die leeft van de betrokkenheid van zijn burgers. Niet stemmen voedt het populisme en het idee dat het niet de moeite waard is om naar de stembus te gaan, omdat er toch niets verandert. Wij zijn verantwoordelijk voor verandering, wij zijn er een partij in en de eerste stap is het vervullen van onze burgerplicht om te gaan stemmen. Het opbouwen van een participatieve democratie is ieders verantwoordelijkheid en een van de basisprincipes voor het functioneren ervan. De strijd vindt plaats bij de stembus, met de pen in de hand.

Morgen worden wij geroepen om zeer belangrijke beslissingen te nemen over onze gezamenlijke toekomst. Er zijn verschillende mogelijkheden: naast de partijpolitieke mogelijkheden is er ook nog de blanco stem of de ongeldige stem. Maar thuisblijven is geen optie. Zodra iemand stopt met stemmen, wordt de democratie afgebroken. Als onthouding wint, verliezen we allemaal. Voor mij heeft niemand de keuze. Ik weet wat we hebben moeten doorstaan ​​om hier te komen.