Hoe kernwapens onze regio vormgeven

Wat weten we? Het hebben van een "kernwapen" betekent dat je over aanzienlijke macht beschikt.

Wat zal het einde van de wereld betekenen? Als er tegen die tijd geen grote meteoriet op aarde inslaat en de richting van de aardas verandert, dan zijn "kernwapens" een wapen dat het einde van de wereld van vandaag zal betekenen.

Hoe is de situatie in het Midden-Oosten, waar ons land ligt, met betrekking tot de "kernwapens" die bepaalde wereldmachten bezitten? Laten we daarvoor eens naar de recente geschiedenis kijken.

Israëlisch-Arabische oorlogen hebben tot op de dag van vandaag altijd bestaan. De oorlog van 1973 was een van de ernstigste. Tijdens deze oorlog hadden Arabische troepen onder leiding van Egypte en Syrië Israël in het nauw gedreven. Het "Israëlische probleem" stond op het punt te eindigen voor de Arabieren en de regio. Op datzelfde moment kondigde Israël aan dat het het "kernwapen" dat het in bezit had, zou gebruiken. Het is niet bekend of het dit wapen op dat moment al had of dat het blufte. Deze dreiging was echter voldoende om de Arabieren te stoppen. Misschien was dit de eerste keer dat "kernwapens" hun afschrikwekkende werking in onze regio lieten zien.

Er is veel water gevloeid door deze oorlog. De wereld werd unipolair. Tijdens de bipolaire periode steunde het Westblok Israël en het Oostblok de Arabieren. Dit zorgde voor evenwicht in de oorlogen.

In de wereld van vandaag bestaat dit evenwicht niet meer. De VS lijkt de huidige heerser van de unipolaire wereld te zijn. China volgt, maar vandaag de dag is er unipolariteit in onze regio.

De realiteit die unipolariteit in onze regio heeft gecreëerd, is deze: alle Arabische landen staan ​​nu onder controle van de VS. Deze landen hebben hun bilaterale betrekkingen met Israël ontwikkeld onder leiding van de VS, die Israël onvoorwaardelijk steunen. Er is geen religieuze oorlog meer in de regio. Terwijl het Westen, onder leiding van de VS, zijn best doet om een ​​"Groot-Israël" te creëren – Israëls belangrijkste doel – zijn de Arabieren toeschouwers. Syrië heeft zich onlangs bij deze keten aangesloten.

Een van de grootste bedreigingen voor Israël in de regio is momenteel Iran, dat grote vooruitgang heeft geboekt met de ontwikkeling van "kernwapens". Het laatste wat Israël wil, is dat een ander land zoals zijzelf dit wapen in handen krijgt en het als afschrikmiddel gebruikt, zelfs als het het zelf niet gebruikt. Israël is de "pestkop" van de regio. Sterker nog, als we "pestkop" zeggen, denken we eraan om de kant van rechts of de zwakken te kiezen wanneer dat nodig is. Israël heeft zo'n structuur niet. Maar ik wilde het zo beleefd mogelijk zeggen. Hoe we ook noemen wat het doet, Israël wil niet dat iemand anders dit doet. Want op deze manier kan het doen wat het wil. Wanneer het vastloopt, heeft het de troefkaart om "kernwapens" te gebruiken. Het wil niet dat iemand anders deze troefkaart heeft. De volledige steun van het Westen op alle mogelijke manieren geeft hen de moed om allerlei roekeloosheid te begaan. Na de val van de USSR heeft Rusland, dat probeerde zijn aanwezigheid in de regio te behouden, zich onlangs volledig uit de regio teruggetrokken en is er geen serieuze macht meer tegen Israël. Rusland is hoe dan ook niet zoals de voormalige USSR. De Joodse lobby wordt ook steeds sterker binnen Rusland. Misschien is de groeiende Joodse lobby de reden voor het vertrek uit de regio.

Tot nu toe lijkt alles in het voordeel van Israël te zijn. Ze hebben echter een belangrijke handicap: de bevolking. De totale Joodse bevolking wereldwijd bedraagt ​​niet meer dan 16 miljoen. Zelfs als ze hen allemaal zouden verzamelen en naar de regio zouden brengen, zouden ze nog steeds niet in staat zijn om de hele regio te domineren. Bovendien zou bijna de helft van deze bevolking hun comfortzone in de landen waar ze zich bevinden, niet verlaten. De enige voorwaarde voor Israël om de regio te domineren, is de landen in de regio te verdelen en collaborerende regeringen naar deze landen te brengen. Zullen de landen in de regio dit toestaan, zoals ze tot nu toe in sommige Arabische landen hebben gedaan? Dit is de echte vraag die beantwoord moet worden. De toekomst van de regio zal worden bepaald door de houding van andere landen dan Israël ten opzichte van Israël. Zal deze houding in de internationale arena met "strenge veroordelingen" worden afgedaan, zoals tot nu toe het geval is geweest, of zal het een echte "eenheidshouding" zijn? Ik heb weinig hoop op dat laatste. Want de belangrijkste factor die deze houding bepaalt, is de houding van het Westen. Dat is ook duidelijk. Laten we ondanks alles de hoop niet verliezen.