Rachel Reeves draait haar slechtste beslissing terug – hier zijn nog zeven fouten die ze NU ongedaan moet maken

Ik weet het, het is een uitdaging. Vrijwel elke beslissing die ze heeft genomen sinds ze minister van Financiën is geworden, is rampzalig uitgepakt, zowel voor het land als voor haar persoonlijk.

Haar eerste grote stap was het afschaffen van de winterbrandstoftoeslag voor 10 miljoen gepensioneerden. Dit leidde tot landelijke verontwaardiging, maar bespaarde een schamele £1,5 miljard.

Het doel was om de financiële markten te laten zien dat Reeves lastige beslissingen kon nemen. Nu premier Keir Starmer het heeft teruggedraaid, is het tegenovergestelde bewezen.

Reeves zou niet moeten stoppen met de winterbrandstofbetaling . Hier zijn nog zeven fouten die ze nu ongedaan moet maken.

1. Schaf haar belastingverhogingen af. Het opleggen van £25 miljard aan werkgevers aan verhogingen van de nationale verzekering vernietigt banen en economische groei, en jaagt de inflatie aan. Wat voor minister van Financiën heft überhaupt een belasting op banen?

2. Draai de erfbelastinginval op boeren terug. Het opleggen van erfbelasting aan boerderijen en familiebedrijven was even gemeen als dom. De schade op de lange termijn zal enorm zijn. Ze zou gewoon moeten toegeven dat ze het mis had.

3. Haal haar handen van onze pensioenen af. Labour is van plan om vanaf maart 2027 erfbelasting op pensioenen te heffen.

Omdat de meeste gezinnen al inkomstenbelasting betalen over het geld, krijgen velen te maken met dubbele belastingtarieven tot wel 70%. Het is wreed, oneerlijk en een belemmering om te sparen.

4. Kom in opstand tegen de vakbonden. Reeves schiep een vreselijk precedent door werknemers in de publieke sector vorig jaar £9 miljard aan loonsverhogingen te geven, zonder dat daar productiviteitswinst tegenover stond.

De vakbonden namen niet eens de tijd om te bedanken voordat ze hun volgende stakingsgolf voorbereidden. Nu is ze verantwoordelijk voor nog meer inflatiebestrijdende loonsverhogingen dit jaar. Of beter gezegd, de belastingbetalers.

5. Draai de belastinginval van niet-ingezetenen terug. Labour-activisten zijn dol op een belastinginval op de rijken, maar deze drijft hen naar het buitenland en kost de schatkist miljarden aan inkomstenverlies. Gewone belastingbetalers zullen het gat moeten dichten.

6. Haar eigen begrotingsregels twee keer overtreden. De belastingverhoging van £40 miljard en het lenen van nog eens £32 miljard in de begroting van vorig jaar hebben Reeves vrijwel geen financiële ruimte meer gegeven. Nu moet ze dit najaar opnieuw de belastingen verhogen. Wat ze vandaag ook beweert.

7. Losjes omgaan met de waarheid. Haar grootste fout was misschien wel dat ze loog over het niet verhogen van de belastingen voor werkende mensen tijdens de verkiezingen. De belastingverhogingen kwamen er uiteindelijk in haar najaarsbegroting.

En ze is er nog steeds mee bezig. Afgelopen november beweerde ze nog dat er dit jaar geen belastingverhogingen meer zouden komen. Hoe kan iemand haar woorden geloven?

Als Reeves met een schone lei kon beginnen, zou de economie misschien eindelijk weer gaan groeien. Misschien zouden kiezers haar niet meer zo minachten. Misschien zouden zelfs Labour-leden haar respecteren. Misschien zelfs Angela Rayner .

Reeves zou zich zeker een stuk beter voelen. Waarom zou je eigenlijk bij zeven stoppen?

Ik wed dat ze er alles voor over zou hebben om terug te kunnen gaan naar die roes van de verkiezingen in juli vorig jaar, toen ze zat te twinkelen over hoe fijn het was om de eerste vrouwelijke minister van Financiën van Groot-Brittannië te zijn.

Ze straalde toen pracht en praal uit. Niet het platte, ingetogen figuur dat ze nu heeft.

Stel je nu eens voor dat Reeves haar grootste fout ooit, namelijk zichzelf ervan overtuigen dat ze in staat was de financiën van het land te beheren, ongedaan kon maken.

Ze zou veel gelukkiger zijn op de boekhoudafdeling van Halifax. En wij zouden allemaal ook gelukkiger zijn.

Tenzij Starmer Angela Rayner had aangesteld. Dan zouden we er nog slechter voor hebben gestaan. Dat is moeilijk voor te stellen, maar het begint een pijnlijke realiteit te worden.