Bayrou i wotum zaufania: jak zakończyły się rządy Macrona?

Jest trzecim premierem mianowanym w 2024 roku, a szóstym Emmanuela Macrona od początku jego pierwszej kadencji w 2017 roku. François Bayrou, który przybył do Matignon w grudniu, w poniedziałek, 8 września, stanie przed głosowaniem w sprawie wotum zaufania w Zgromadzeniu Narodowym, co może doprowadzić do upadku jego rządu. Retrospekcja długiej serii premierów w ciągu ostatnich dwóch kadencji prezydenckich.
Édouard Philippe, pierwszy na stanowisku szefa rządu za prezydentury Emmanuela Macrona, został mianowany na stanowisko w Matignon w maju 2017 r. Pozostawał na tym stanowisku do lipca 2020 r., po trzech latach naznaczonych intensywnymi wydarzeniami politycznymi i społecznymi: porzuceniem projektu lotniska Notre-Dame-des-Landes, reformą SNCF i emerytur, kryzysem „żółtych kamizelek” i wreszcie pandemią COVID-19 .
Jego rząd przeszedł dwie rekonstrukcje, zwłaszcza w październiku 2018 roku, po rezygnacji Gérarda Collomba, ówczesnego ministra spraw wewnętrznych. Zarządzanie kryzysem zdrowotnym zwiększyło jego popularność, ale w lipcu 2020 roku, w kontekście poważnych napięć gospodarczych i społecznych, Emmanuel Macron zdecydował się na kolejną rekonstrukcję. Zgodnie z tradycją Piątej Republiki, premier złożył rezygnację swojego rządu – która została przyjęta.
Jean Castex, drugi i ostatni szef rządu w pierwszej pięcioletniej kadencji Emmanuela Macrona, został mianowany premierem w lipcu 2020 roku. Wówczas ten lokalny urzędnik wybrany w wyborach, z wykształcenia wysoki rangą urzędnik państwowy, został wyznaczony do kierowania delikatną strategią wyjścia z pierwszego lockdownu związanego z epidemią COVID-19.
Jego mandat w dużej mierze koncentruje się na zarządzaniu kryzysem zdrowotnym, reformie emerytur i ubezpieczenia od bezrobocia. Kontynuuje również prace Ségur de la santé , mające na celu wzmocnienie systemu opieki zdrowotnej.
Przed reelekcją Emmanuela Macrona, sam Jean Castex ogłosił, że opuści Matignon, niezależnie od planów prezydenta dotyczących jego drugiej pięcioletniej kadencji. Po przyjęciu rezygnacji, były premier obejmie stanowisko szefa grupy RATP w listopadzie 2022 roku.
Po reelekcji Emmanuela Macrona w maju 2022 roku, Élisabeth Borne została drugą kobietą w historii Republiki, która dotarła do Matignon. Prefekt, starsza urzędniczka państwowa i była minister w zespole Édouarda Philippe'a, jej czas w Matignon był naznaczony przyjęciem kilku kontrowersyjnych tekstów, przede wszystkim reformy emerytalnej, narzuconej Zgromadzeniu Narodowemu na mocy artykułu 49.3 Konstytucji. W ciągu dwudziestu miesięcy skorzystała z niej 23 razy , głównie w celu uzyskania uchwalenia tekstów budżetowych.
W styczniu 2024 roku Élisabeth Borne złożyła rezygnację Emmanuelowi Macronowi, który ją przyjął. Oficjalnie była to strategiczna reorganizacja w napiętej atmosferze poprzedzającej kampanię europejską. Jednak jej autorytet był regularnie podważany, również w obozie prezydenckim. Kilka miesięcy później Élisabeth Borne powróciła do rządu, mianowana ministrem edukacji narodowej.
Mianowany premierem w styczniu 2024 roku, Gabriel Attal , mając 34 lata, zostaje najmłodszym szefem rządu Piątej Republiki. Były minister edukacji narodowej szybko ugruntował swoją pozycję, szczególnie w obliczu kryzysu rolnego i powodzi w Pas-de-Calais.
Jednak jego kadencja została przerwana przez porażkę prezydenckiej większości w wyborach do Parlamentu Europejskiego w czerwcu 2024 roku. Emmanuel Macron rozwiązał Zgromadzenie Narodowe, rozpoczynając okres politycznej niepewności. Attal złożył rezygnację 8 lipca, która została przyjęta osiem dni później.
Po odejściu Matignona pozostał centralną postacią większości. Został wybrany na przewodniczącego grupy Ensemble pour la République w Zgromadzeniu Narodowym.
We wrześniu 2024 roku, po sześćdziesięciu dniach bezprecedensowego impasu politycznego, Emmanuel Macron mianował Michela Barniera premierem. W wieku 73 lat ten były minister i negocjator ds. Brexitu stał się najstarszą osobą piastującą stanowisko szefa rządu w czasach Piątej Republiki.
Jego nominacja nastąpiła po rozwiązaniu Zgromadzenia Narodowego, przedterminowych wyborach parlamentarnych i niepowodzeniu prób koalicyjnych. Zakończyło to najdłuższą próżnię władzy wykonawczej od 1958 roku. Michel Barnier pozostał na stanowisku zaledwie sześć miesięcy. W grudniu 2024 roku jego rząd został obalony w wyniku wniosku o wotum nieufności uchwalonego przez Zgromadzenie Narodowe, ponieważ nie udało mu się uzyskać stabilnej większości do sprawowania władzy.
La Croıx