Naukowcy ujawniają twarz zapomnianej faraonki Egiptu w wielkim przełomie

Naukowcy uważają, że odkryli, dlaczego posągi jednego z najbardziej pomijanych władców Egiptu zostały zniszczone - a nawet zrekonstruowali je, aby odsłonić oblicze historycznego faraona. Hatszepsut była szóstym faraonem XVIII dynastii starożytnego Egiptu i uważa się, że urodziła się między 1505 a 1458 r. p.n.e. i zmarła w 1458 r. p.n.e.

Jako postać historyczna została dopiero drugą potwierdzoną kobietą, która rządziła starożytną cywilizacją na własnych prawach. Początkowo pełniła funkcję regentki, rządząc krajem z innymi, dopóki jej młody pasierb Totmes II nie osiągnął wieku, w którym mógłby rządzić.

Była to powszechnie znana praktyka w starożytnym Egipcie, jednak później królowa podjęła kontrowersyjną decyzję o przejęciu władzy, przyjęciu tytułu faraona i pełnej tytulatury królewskiej.

Nominalnie nadal współrządziła z Totmesem II, choć przez następne dwie dekady był on skutecznie odsunięty na boczny tor.

Jej dojście do władzy było kontrowersyjne, a ona sama próbowała potwierdzić swoją legitymację, twierdząc, że została wyznaczona przez ojca na jego następczynię.

Pozwalała się także przedstawiać na obrazach z męskim ciałem i brodą, tworząc w ten sposób wizerunek publiczny podobny do tego, jaki mieli jej męscy poprzednicy.

Panowanie Hatszepsut uważa się za okres dobrobytu i względnego pokoju na początku Nowego Państwa w Egipcie.

Po jej śmierci faraonem ostatecznie został Totmes II, a podejrzewano, że to on, z urazy, nakazał zniszczenie wielu jej posągów.

Jednak Jun Yi Wong, egiptolog z Uniwersytetu w Toronto, uważa, że ​​istnieje mniej jednoznaczne wyjaśnienie.

W rozmowie z MailOnline powiedział: „Moje badania wskazują, że duża część zniszczeń posągów Hatszepsut była w rzeczywistości spowodowana ponownym wykorzystaniem tych posągów jako surowca”.

Opublikował swoje odkrycia w czasopiśmie „Antiquity” , przedstawiając dowody wskazujące na to, że wiele z nich zostało zniszczonych metodycznie, a nie w wyniku gniewnego uderzenia sfrustrowanego władcy.

Złamania najwyraźniej następowały w słabych punktach, takich jak kolana, talia i szyja, talia i kolana, w procesie znanym wśród naukowców jako „rytualna dezaktywacja”.

Praktyka ta pozwalała na ponowne wykorzystanie części rzeźb i mogła mieć też na celu osłabienie pozycji poprzednich władców i uniemożliwienie im skupienia uwagi na obecnym królu.

Dr Wong powiedział: „Innymi słowy, takie traktowanie niekoniecznie oznacza wrogość wobec przedstawionej osoby”.

W rezultacie możemy założyć, że Hatszepsut po śmierci była traktowana bardziej jak jej męscy poprzednicy, niż wcześniej sądzono

Naukowiec zauważył, że w przeciwieństwie do innych królów „Hatszepsut rzeczywiście była ofiarą prześladowań, a ich szersze implikacje polityczne nie mogą być przecenione”.

Dodał jednak, że „istnieje możliwość bardziej zniuansowanego zrozumienia działań Totmesa III, które być może wynikały bardziej z konieczności rytualnej niż otwartej antypatii”.