Skrajna prawica bez przyszłości

Były meksykański aktor, który obecnie gra rolę, do której został zatrudniony, wykonuje nazistowski salut podczas wydarzenia transmitowanego na cały świat.

Nie byłby to zły żart, gdyby nie fakt, że postać ta chciała kandydować na prezydenta Meksyku w zeszłym roku. Nie udało mu się nawet zebrać wymaganej liczby podpisów, by się zarejestrować, ale nie przeszkadza to jego kolegom, innym prominentnym członkom światowej skrajnej prawicy, w dalszym zapraszaniu go, by przemawiał na ich spotkaniach.

Obecnie powszechnie uważa się, że skrajna prawica zyskuje na znaczeniu na świecie, co jest obecnie wspierane przez drugą kadencję Donalda Trumpa, który w USA stoi na czele rządu bogatych dla bogatych, czyli plutokracji.

Ostatnia edycja Konferencji Konserwatywnej Akcji Politycznej (CPAC), spotkania, które również odbyło się w Meksyku, była antologią mowy nienawiści, repertuarem kłamstw i gróźb przeciwko prawom człowieka, zawsze w imię wolności.

Gwiazdą wydarzenia był oczywiście Trump, ikona „libertarian” — takich jak Argentyńczyk Javier Milei — i innych poglądów politycznych, które w dużej mierze wynikały z pogarszania się sytuacji tradycyjnych partii prawicowych.

Co definiuje ten globalny ruch, który zyskuje popularność na całym świecie? Oprócz przemówień graniczących z delirium, jego powołaniem jest niszczenie praw. Dla skrajnej prawicy rozwiązaniem problemów każdego kraju jest ograniczenie, demontaż lub przynajmniej kontrola praw, które my wszyscy, a w szczególności grupy najbardziej narażone, budowaliśmy przez dziesięciolecia.

„Pieprzone lewaki” – mówi jeden z nich. „ Źli ludzie” – dodaje drugi. Karykatura przeciwnika poprzedza wdrożenie polityki sprzecznej z prawami, która dotyka przede wszystkim najbiedniejszych, aby faworyzować interesy przyjaciół lub własne.

W rodzimej wersji skrajnej prawicy widoczną postacią jest aktor, który pił wino na pokładzie samolotu prezydenckiego Enrique Peñy Nieto, ale nie jest on jej jedynym przedstawicielem.

Sukces Trumpa dodał skrzydeł postaciom drugoplanowym – tutaj w Meksyku, na szczęście marginalnym – takim jak Argentyńczyk Javier Milei, prezydent zaprzyjaźnionego kraju, a dziś, niestety, błazen w chórze ultrasów, który w krótkim czasie doprowadził pięć milionów swoich rodaków do popadnięcia w ubóstwo.

Jair Bolsonaro, który został zdyskwalifikowany za udział w nieudanym zamachu stanu, mającym na celu uniemożliwienie dojścia do władzy rządom Luli, liczy na wsparcie międzynarodowych sojuszników w próbie powrotu do władzy za pośrednictwem krewnego, aby kontynuować zadanie, w którym przez cztery lata radził sobie najlepiej: demontaż praw pracowniczych i programów socjalnych postępowych rządów.

Szkody, jakie może wyrządzić skrajna prawica, wykraczają poza fakt, że wygrywa wybory i ostatecznie przejmuje władzę. Ich pojawienie się na scenie politycznej często skutkuje radykalizacją tradycyjnej prawicy (boi się ona oskarżeń o „tchórzliwą prawicowość” i utraty przestrzeni), co miało miejsce w Hiszpanii i innych szerokościach geograficznych.

Prawica, reprezentowana tutaj w różnych formach przez PRI i PAN, od dłuższego czasu nie ma żadnego busoli, co stwarza okazję dla części społeczeństwa do szukania wsparcia w lustrach dyskursu „libertariańskiego”.

W obliczu wzrostu znaczenia skrajnej prawicy odpowiedzialność lewicy i sił postępowych polega na tworzeniu dobrych i lepszych rządów, na trwałej i konsekwentnej poprawie warunków życia ludności oraz na zdecydowanym zwalczaniu korupcji.

To, co nie zostało nazwane, nie istnieje – powiedziała prezydent Claudia Sheinbaum, która uważa również, że dyskurs skrajnej prawicy, oparty na rasizmie i klasizmie, nie ma miejsca we współczesnym Meksyku.

Teraz musimy codziennie rozmontowywać kłamstwa ultrasów, a także walczyć z przemówieniami, które normalizują osoby wykonujące nazistowskie pozdrowienie, piętnując je, tak jak robią to duże media. „Kontrowersyjny” lub „kontrowersyjny”.

Nie, faszystów należy nazywać po imieniu.