Mümtaz'er Türköne napisał: Ciężar właściwy Özgüra Özela

Stał się głównym aktorem, który jednoosobowo decyduje o przebiegu polityki, a jego znaczenie rośnie z dnia na dzień.

Spróbuj znaleźć obiektywną odpowiedź na pytanie: „Kto ostatnio dominował na scenie politycznej – Erdoğan czy Özel?”. Autokratyczna władza rządu, dominacja mediów i budzące grozę instytucje państwowe, zwłaszcza sądownictwo, są po jednej stronie, podczas gdy Özgür Özel stoi samotnie po drugiej. Czy nie wyobrażasz sobie mitycznego bohatera walczącego z siedmiogłowym smokiem?

Gęstość właściwa to masa jednostkowa substancji, liczona w gramach na centymetr kwadratowy. W polityce odnosi się do zdolności do narzucania programu, decydowania o rozwoju sytuacji i wpływania na opinię publiczną w sposób przekonujący i wiarygodny. Działania Özgüra Özela od czasu operacji z 19 marca zmieniły bieg wydarzeń. Z natychmiastowym odruchem zmobilizował rozwiązaną przez Pałac partię CHP, ukierunkował reakcje i utworzył linie masowego oporu. Wyjaśnił istotę sprawy, wyjaśniając ją punkt po punkcie. Ulice stanęły po stronie CHP. Pośród wiru wewnętrznych problemów partyjnych udaremnił operacje sądowe mające na celu wyczerpanie, zdyskredytowanie i likwidację CHP, za pomocą żab, które nie chciały ustąpić pomimo rzucanych w nie kamieni.

Gęstość właściwa określa kaliber polityka i rodzaj metalu, z którego jest wykonany. Czy to złoto? Brąz? Żelazo?

Archimedes, który wyskoczył nago z łaźni i krzyknął „Eureka!”, naukowo udowodnił znaczenie ciężaru właściwego. Legenda głosi, że król dał jubilerowi zważoną złotą monetę i poprosił go o wykonanie korony. Korona dotarła, ale król wpadł na podejrzenie: korona ważyła tyle samo, co zważone złoto, ale co, jeśli dodałby do niej obcą substancję? Archimedes rozwiązał ten problem fundamentalnie, porównując pojemność korony ze zdolnością tej samej ilości złota do wyparcia wody, udowadniając w ten sposób oszustwo.

Niektórzy mówią, że polityk jest „z cienkiej tkaniny”, ale ja mówię, że z metalu. Czy to złoto, srebro, czy żużel? Ciężar gatunkowy polityka wykuwa się między młotem a kowadłem w mrocznych labiryntach polityki, w uścisku spisków i intryg, pośród licznych wybuchów ego wśród polityków i pośród nadchodzących problemów narodu. Jeśli twój metal jest cenny, los majestatycznie postawi cię na piedestale w sercu kraju.

Bülent Arınç, który sporadycznie wypowiada się jako jedyny ocalały z 23 lat rządów Partii Sprawiedliwości i Rozwoju (AKP), dzieli się poruszającą anegdotą o Özgülu Özelu. Incydent dotyczy interwencji Özela na pogrzebie jednego z krewnych Arınça. „Nie miałem żadnych przyjaciół w AKP, ale Özgür Bey miał. Starał się, aby nasz skuty kajdankami krewny mógł się pomodlić na pogrzebie i rozwiązał ten problem. To przyjaciel w potrzebie” – opowiada.

Może wydawać się Wam, że to zwykła historia, ale przydarzyła się mnie i niestety moi krewni nie mogli skontaktować się z żadnym Özgül Özel.

Ze Stambułu do Ankary przewieziono mnie na pogrzeb matki w więziennym pojeździe wahadłowym zwanym „trumną”, małym, dwukomorowym pojeździe. W sierpniu przetrzymywano mnie w tej ciasnej przestrzeni przez 27 godzin, uniemożliwiając nawet oddychanie. To były brutalne tortury. Mogli mnie jednak przewieźć małym pojazdem przypominającym minibus, których było wiele. Przynajmniej mogli mnie wypuścić podczas dłuższych przerw. Co najgorsze, jak w opowieści Arınça, byłem skuty kajdankami, nawet gdy kładli moją matkę do grobu. Cmentarz był otoczony przez dużą jednostkę Operacji Specjalnych i nie miałem jak uciec; ich celem było dręczenie mnie w dniu żałoby. Kapitan dowodzący żandarmerią, który mnie przywiózł, był członkiem Partii Ruchu Nacjonalistycznego (MHP) i idealistą. Podżegał otaczających go ludzi do kontynuowania tortur, mówiąc: „Powiedział: »Zróbmy Apo paszę«”.

Otacza cię rzesza ignorantów i nieokrzesanych urzędników, którzy, gdy tylko nadarzy się okazja, bez wahania wykorzystują władzę, którą przyznało im państwo, miażdżąc tych, których pojmają, i chwaląc się swoimi działaniami. Bülent Arınç znalazł rozwiązanie dla ich ucisku, ale pomimo wysiłków moich starych przyjaciół, którzy stali przy mnie na pogrzebie, nie udało mi się go znaleźć.

Żyjemy swoimi emocjami. Każdy skupia się na własnych ranach, a nie na szkarłatnym blasku zachodzącego słońca. To symbol, który przyjąłem i od tego momentu rozszerzyłem go na poczucie sprawiedliwości, której potrzebuje nasz kraj: nikt nie powinien wchodzić do grobów swoich bliskich w kajdankach, gdy nadchodzi sprawiedliwość.

W naszej historii politycznej niewiele jest duetów politycznych, które polegają na sobie i ufają sobie nawzajem, pracując jak zespół, aby uzupełniać swoje słabości. Największymi wyjątkami są Ali i Fuad Pasza, potężni mężowie stanu epoki Tanzimat. Ta para, o skrajnie odmiennych temperamentach, harmonijnie prowadziła kraj przez trudności i odcisnęła swoje piętno na swojej epoce. Fuad Pasza był dowcipny i błyskotliwy, Ali Pasza dostojny i powściągliwy.

Przytoczmy żart Fuada Paszy, który pasuje do sytuacji Özgüra Özela i CHP.

Po przejściu na emeryturę z urzędu Wielkiego Wezyra i objęciu stanowiska Ministra Spraw Wewnętrznych, Fuad Pasza poszerzył Divanyolu (Divanyolu) biegnącą od Sultanahmet do Beyazıt i kazał ją wybrukować kamieniami. Kiedy jeden z jego oponentów, informatorów, zauważył na zgromadzeniu: „Mój Paszo, droga jest bardzo ładna”, odpowiedział: „Wybrukowaliśmy ją kamieniami, którymi w nas rzucano”.

Czy CHP nie toruje sobie drogi do władzy za pomocą kamieni rzucanych w nią w ramach działań sądowych?

Najbardziej dominującą postawą Özela, która stawia jego wyjątkową pozycję w centrum polityki, jest lojalność i harmonia, jakie demonstruje wobec İmamoğlu. Ta lojalność zapewnia İmamoğlu i Özelowi wzajemną władzę. Jak ujawniono w sprawie powiernika, moralna hegemonia Özela w CHP, z jej delikatną równowagą podatną na wszelkiego rodzaju spiski i intrygi, czerpie swoją siłę głównie z lojalności, jaką demonstruje wobec İmamoğlu. Czyż kalkulacje Pałacu, który próbował oczyścić CHP w obawie przed jej rozpadem w ciągu kilku ruchów, nie zderzyły się ostatecznie z harmonią między İmamoğlu a Özelem i nie rozbiły się?

Polityka to w połowie kwestia kalkulacji, a w połowie szczęścia. Pozostawiając trochę przypadkowi, mogę przedstawić moją prognozę: w Turcji, która niedawno przeszła na system parlamentarny, możemy wkrótce zobaczyć İmamoğlu jako prezydenta, a Özela jako premiera. Sukces CHP będzie zależał od harmonii między nimi.

Kiedy siadałem do pisania tego artykułu, moim zamiarem było zbadanie polityki CHP, która ukształtowała tę słynną komisję . Oczywiście, Özgür Özel był jedynym źródłem.

CHP, z Özgürem Özelem na czele, prowadzi „otwartą politykę”. Można by pomyśleć, że przedstawiciele AKP postrzegają to jako „prostą politykę”, pozbawioną poczucia strategii i priorytetów taktycznych. Muszą być zaskoczeni stanowiskiem CHP, biorąc pod uwagę mnogość subtelnych kalkulacji, spisków i lewicowych taktyk po drugiej stronie.

Podejście Özela do Komisji było całkowicie „otwarte” i opłaciło się od samego początku. Akceptacja wymogu kwalifikowanej większości głosów da CHP możliwość przejęcia kontroli nad pracami komisji. Nie dajcie się zwieść proporcjom 3/5 czy 2/3. Jest oczywiste, że konkretna waga Özela zadecyduje o kierunku działań Komisji i kwestiach, które będzie ona omawiać.

Komisja była pomysłem CHP podczas poprzedniego procesu pokojowego pod nazwą „Komisja Pojednania Społecznego”. Teraz powstała dzięki uporczywym żądaniom Öcalana i trudnej sytuacji Turcji w Syrii. Komisja to kosz jaj, który Pałac musiał dźwigać; Erdoğan długo się temu sprzeciwiał. Turcja była zmuszona ją zaakceptować, gdy znalazła się w trudnej sytuacji w Syrii. Polityka kurdyjska przywiązuje dużą wagę do możliwości taktycznych i postrzega komisję jako narzędzie kontroli psychologii i zmiany atmosfery politycznej. Ponieważ komisja będzie uwypuklać brak praworządności i demokracji w Turcji w niemal każdej kwestii, będzie działać na korzyść opozycji, a przeciwko rządowi, z wyjątkiem MHP.

Brak sprzeciwu Pałacu wobec wymogu kwalifikowanej większości głosów, narzuconego przez Özela, dowodzi, że CHP ma wyłączną inicjatywę. Özel mówi: „Absolutnie nie będziemy dyskutować o konstytucji”, ale uogólnienia i ogólnikowe stwierdzenia mogą być mylące. Po prostu dowodzą, że ta komisja nie jest odpowiednim narzędziem do realizacji przyszłych ambicji Erdoğana.

Ani procedury robocze komisji, ani jej program nie zostały określone. Zakończenie terroryzmu i zaoferowanie członkom PKK, którzy złożyli broń, nowego początku to kwestia, która była już wcześniej omawiana i rozwiązywana. Ustawa nr 6551, uchwalona w tym celu, pozostaje w mocy. Komisja sama określi swój program. Ponieważ CHP jest niezbędną siłą napędową komisji, negocjacje będą w dużej mierze zależeć od jej uznania. Osoby sprzeciwiające się komisji i udziałowi CHP to nic innego jak wewnętrzni dysydenci partyjni, wykorzystujący ten program do walki o władzę w CHP. Özel stoi na mostku lotniskowca, a jego zasięg działań i uderzeń jest nieograniczony. Kto odrzuciłby taką okazję?

Omówimy Komisję dalej. Jeśli teraz dokonacie swoich przewidywań, biorąc pod uwagę ciężar właściwy Özgüla Özela, będziecie mogli dokładniej przewidzieć sytuację, gdy Komisja zakończy swoje zadanie.