DFB-team | Joshua Kimmich: Een goede aanvoerder zorgt voor veiligheid

Voetbal functioneert meer dan ooit als een dagelijkse business. Dat heeft ook zo zijn voordelen, ondanks alle nietszeggende koppen die de media produceren in hun jacht op aandacht. Waar bondscoach Julian Nagelsmann vrijdag in Sinsheim indringende vragen over Joshua Kimmich moest beantwoorden, speelde de persoonlijkheid van de DFB-aanvoerder maandagavond in Belfast helemaal geen rol meer.

Kritiek en kant

De Duitse voetballers profiteerden van de positieve sportieve kant van het snelle leven en schoten met twee overwinningen en de koppositie in groep A van de WK-kwalificatiewedstrijden aan de kritiek te ontsnappen. Na de 4-0 thuisoverwinning tegen Luxemburg volgde een zwaarbevochten 1-0 zege op Windsor Park.

Dat Nick Woltemade 's doelpunt in de 31e minuut tegen de weinig voetballende, maar zeer robuuste en vastberaden Noord-Ier uiteindelijk resulteerde in een "vuile overwinning", aldus Nagelsmann, heeft veel te maken met Kimmich. De 30-jarige speelde als rechtsback alsof het zijn tweede natuur was – alsof de verhitte discussies over zijn positie, het systeem en de tactiek van de Duitse nationale ploeg, en de fout van de bondscoach niet hadden plaatsgevonden.

"Als traditionele rechtsback is hij nog steeds ongeëvenaard", zei Nagelsmann over Kimmich aan het begin van het nieuwe interlandseizoen begin september, maar hij liet hem toch op het middenveld spelen. Met het oog op het WK van 2026 wilde de bondscoach zijn systeem in het centrum stabiliseren en zijn team dominanter maken. Geen van beide benaderingen werkte. De schokkend zwakke prestatie in de 2-0 nederlaag aan het begin van de WK-kwalificatie in Slowakije toonde dit duidelijk aan.

Verkeerd plan en uitleg

Aan de ene kant had Nagelsmann beter moeten weten. De overstap van Kimmich naar de rechtsbackpositie was immers een van de beslissende maatregelen in zijn selectierevolutie in maart 2024 , die de ploeg na jaren van somberheid verbazingwekkend snel terugbracht naar de wereldtop. Aan de andere kant overtuigt het betoog van de bondscoach niet. Omdat de tijd tot het WK volgende zomer te kort is, wil hij afzien van experimenten op het middenveld, het "hart" van zijn team. De bondscoach had aanzienlijk minder tijd tot het EK in de zomer van 2024 , dat pas dankzij zijn ingrijpende maatregelen enkele maanden eerder een succes was geworden.

Maar het is nog lang niet allemaal goed gegaan. De twee wedstrijden tegen Luxemburg en Noord-Ierland lieten ook zien hoe snel moeizaam verworven zelfvertrouwen en zelfinzicht in de dagelijkse voetbalwereld kunnen worden vernietigd. Spelgemak, speelplezier, doelpuntendrang – veel van wat het Duitse team onder Nagelsmann al had laten zien tegen sterke tegenstanders als Frankrijk, Spanje , Italië en Nederland ontbrak nog.

Verzet en strijd

Maar de veerkracht is terug. Aanvoerder Kimmich belichaamde dit in Belfast en zei na het laatste fluitsignaal: "Het was een constante strijd en het ging allemaal om het resultaat." De houding die de laatste tijd weer bekritiseerd is, speelt hierbij zeker een rol. Maar wanneer een team volledig van slag is door inherente fouten in formatie, systeem en tactiek, kan zelfs gepassioneerd voetbal machteloos lijken.

De DFB-ploeg hield stand tegen een aanvallend Noord-Iers team, met rechtsback Kimmich die voor veel zekerheid zorgde. Omdat hij een van de beste spelers ter wereld is. En omdat de positie van back , waarvoor te weinig spelers van voldoende kwaliteit zijn, niet alleen in het Duitse voetbal, een grote invloed heeft op het hele spel: hij heeft een defensieve werking naar binnen, naar voren en naar het middenveld. De bondscoach was na de wedstrijd dan ook tevreden: "We kunnen ons in dit soort wedstrijden mengen." En terwijl Nagelsmann zijn wissel in Sinsheim met langdradige woorden moest rechtvaardigen om te voorkomen dat hij over het herstellen van een fout hoefde te praten, kwam hij door de wedstrijdanalyse in Belfast zonder vragen te stellen over zijn aanvoerder en zijn positie. Andere zaken waren belangrijker, zoals Woltemades eerste interlandgoal of het aanhoudende keepersdebat.