Reformy strukturalne mogłyby być sposobem na uzdrowienie stabilności fiskalnej.

Kraj przechodzi przez decydujący moment w kwestiach fiskalnych po przedstawieniu przez Ministerstwo Finansów 13 czerwca Średniookresowych Ram Fiskalnych (MFMP), które wywołały zaniepokojenie wśród analityków ekonomicznych ze względu na ich wpływ na dynamikę gospodarczą i zaufanie inwestorów.

Jednym z najbardziej stanowczych był Henry Amorocho Moreno, profesor finansów publicznych i budżetu na Uniwersytecie Rosario, który twierdził, że sytuacja fiskalna Kolumbii jest nie do utrzymania i że strategia rządu nie rozwiązuje problemów strukturalnych, które doprowadziły kraj do tego krytycznego punktu.

Zobacz tutaj: Zatrudnienie młodzieży, sektor rynku pracy zagrożony po rozpoczęciu reformy

W niedawnej analizie Uniwersytetu ekspert wskazuje, że deficyt fiskalny wzrósł z 5,1% do 7,1% PKB, co stanowi skok o dwa punkty procentowe, odzwierciedlający zastosowanie klauzuli ucieczki, na mocy której reguła fiskalna została zawieszona na trzy lata. Podkreśla, że ​​decyzja ta, według Amorocho, daleka jest od rozwiązania problemu, a wręcz niebezpiecznie go opóźnia, pozostawiając kraj z większym poziomem podatności na rynki międzynarodowe.

Do tego dochodzi możliwość, że rząd zwróci się do Kongresu o ustalenie nowego limitu zadłużenia w wysokości 38 miliardów dolarów w projekcie budżetu na 2026 r. Decyzja ta wzbudziła obawy agencji ratingowych, zwłaszcza Fitch Ratings, która już ostrzegała o pogorszeniu sytuacji fiskalnej kraju i rosnącym ryzyku państwowym.

„Kraj zmierza ku przepaści, jeśli nie zostaną podjęte głębokie środki strukturalne. Więcej wydatków, więcej długu i stagnacja dochodów nie są zrównoważoną formułą” – twierdzi Amorocho.

Dochód, który nie rośnie

Jednym z najważniejszych punktów analizy jest słabość systemu podatkowego, ponieważ MFMP ujawnia, że ​​wzrost dochodów w ciągu najbliższych pięciu lat będzie minimalny, zaledwie między 0,4% a 0,9% PKB. Według Amorocho liczba ta pokazuje brak skuteczności w zarządzaniu fiskalnym.

„Jeszcze bardziej niepokojąca jest luka w wysokości 40 miliardów dolarów między prognozami przychodów w budżecie na rok 2026 a MFMP. Podczas gdy poprzednio szacowano przychody na poziomie 321,6 miliarda dolarów, ramy fiskalne skorygowały je w dół do 281,4 miliarda dolarów. To nie jest błąd techniczny ani tymczasowa zmiana. To znak, że planowanie fiskalne poważnie zawodzi” – ostrzega profesor.

Może Cię zainteresować: Urlop menstruacyjny i inne kwestie, które nie zostały zatwierdzone w reformie pracy

Po stronie wydatków dane są również niepokojące, prognozując wydatki publiczne na poziomie 24,4% PKB w 2026 r., bez wyraźnej propozycji reformy strukturalnej. Chociaż szacuje się redukcję wydatków o zaledwie 2,5% PKB w ciągu pięciu lat, nie ma oznak cięć w nieefektywnych obszarach ani reorganizacji aparatu państwowego. Ponadto oczekuje się, że dług publiczny spadnie tylko nieznacznie z 61% do 60% PKB w tym samym okresie, co jest poprawą, którą Amorocho opisuje jako marginalną i kosmetyczną.

„Nie chodzi o cięcie dla samego cięcia. Kraj potrzebuje funkcjonalnej reformy państwa, która wyeliminuje duplikację, poprawi efektywność wydatków i zagwarantuje, że każde zainwestowane peso będzie miało realny wpływ na jakość życia i wzrost gospodarczy” – wyjaśnia.

Wzrost bez dynamiki

Kolejnym kluczowym punktem analizy jest prognozowany słaby impet gospodarczy. MFMP szacuje średni roczny wzrost na poziomie 2,8% w średnim okresie, zaledwie 0,1 punktu procentowego powyżej wzrostu oczekiwanego na 2025 r. Dla Amorocho liczba ta pokazuje niezdolność obecnej polityki fiskalnej do pobudzenia wzrostu gospodarczego.

„Zrównoważony rozwój fiskalny to nie tylko kwestia księgowości; to kwestia zaufania, oczekiwań i długoterminowej wizji. Przy stagnacji gospodarczej żaden system fiskalny nie jest w stanie się utrzymać” – ostrzega.

Inne wiadomości: Ile czasu zajmuje Airbusowi dostarczenie samolotu od momentu złożenia zamówienia przez klienta?

Biorąc pod uwagę tę sytuację, Amorocho nalega, że ​​jedynym odpowiedzialnym rozwiązaniem jest przeprowadzenie reform strukturalnych zarówno w dochodach, jak i wydatkach. Jeśli chodzi o opodatkowanie, proponuje kompleksowy przegląd systemu: rozszerzenie bazy podatkowej, rewizję stawek, wyeliminowanie nieefektywnych zwolnień i wzmocnienie administracji podatkowej. Jeśli chodzi o wydatki, proponuje funkcjonalne audyty państwa, zmniejszenie duplikacji instytucjonalnej, usprawnienie dotacji i unowocześnienie zarządzania budżetem.

„Stawką jest stabilność fiskalna kraju, ale także jego zdolność do wzrostu, przyciągania inwestycji i ochrony najbardziej narażonych. Bez fundamentalnych reform jedynie odwlekamy większy kryzys” – podsumował.