Giorgio Vittadini: "Binde 5 mi? Kaliteli refahın garantisi."

2002 yılında kurucu ortağı ve Subsidiarity Vakfı'nın başkanı olan Giorgio Vittadini, Milano-Bicocca Üniversitesi'nde istatistik dersleri veriyor. Rimini Toplantısı'nın organizatörlerinden biri ve üçüncü sektör ile siyasetin sıkı bir gözlemcisi.

Hocam binde 5'lik vergi beyannamesi mükellefler arasında hiç bu kadar popüler olmamıştı: Bu veri bize ne anlatıyor?

Şaşırtıcı değil. Yardımcılık ve yerel refah raporumuzda da ortaya çıktığı gibi, İtalyanların %80'i üçüncü sektörü refah için, yani yaşlılar, engelliler, çocuklar, çevre ve kültür için "temel" görüyor. Başka bir deyişle, insanlar üçüncü sektörü demokrasinin temel bir unsuru olarak görüyor; ancak evrensel eğitim, yardım ve sağlık hakkı kaybedilseydi bu böyle olmayacaktı. Üçüncü sektörün genellikle fark yarattığı alanlar bunlar. Bu sektör için önemli bir destek kaynağı olan binde 5 vergi mükellefi vergisi de "mükemmel" bir araç.

Hangi anlamda?

Kuruluşu, bizim de katkıda bulunduğumuz Parlamentolararası Destekleme Grubu'nun en büyük başarısıydı. Binde 5 vergi, vergi mükelleflerinin devlete para verip devletin kaynakları yeniden dağıttığı geleneksel mekanizmayı kırıyor, çünkü vatandaşların ekonomik ve refah politikası kararlarına katılımını sağlıyor. Seçim özgürlüğünü genişletiyor ve refah kalitesini iyileştiriyor: Vatandaşlar, güvendikleri kuruluşları sundukları hizmetlerin kalitesi açısından ödüllendiriyor.

Etki değerlendirme aracı olarak binde 5 mi?

Binde 5'in üç hedefi vardır: Vatandaş katılımı, Üçüncü Sektöre destek ve kaynakların rasyonel dağılımı.

Binde 5 vergiye harcama sınırı getirilmesi gerektiğini savunanlar, bir sınır konulmadığı takdirde diğer harcama kalemlerine ayrılan fonların vergi dairelerinden aktarılacağını ileri sürüyorlar. Buna nasıl karşı çıkılabilir?

Bu kaynaklar olmasaydı, devlet kaliteli hizmet sağlamak için çok daha fazla harcama yapardı. Binde 5, sosyal harcamaların bir harcama incelemesidir , çünkü verimlilik ve kaliteyi garanti eder. Benim önerim şu: Binde 5'in sağladığı refah harcamalarındaki tasarrufların boyutunu gösteren bir araştırma yapalım. Böyle bir rakam, tüm tartışmalara son verirdi. Binde 5'in "iyiyi" desteklediği mantığının ötesine geçmeliyiz. Binde 5, refahın evrenselliğini sağlamak için bir araçtır. Artık devlet ve üçüncü sektörün birbirine şüpheyle baktığı ve sloganın "daha fazla toplum, daha az devlet" olduğu bir durumda değiliz. Bugün, devlet ve üçüncü sektör, kaynakların kıt olduğu bir çağda etkili bir refah sistemi kurmak için iş birliği yapıyor. Devlet tek başına bunu yapamazdı.

Peki, kar amacı gütmeyen kuruluşlara kaynak sağlamak için binde 5'in dışında, tavanın varlığıyla başa çıkmaya yardımcı olan "telafi" mekanizmalarına gönderme yapan başka araçlar olduğunu söyleyenlere ne diyorsunuz?

Bahsettiğim gibi, binde 5'in diğer araçlardan çok daha fazla koruduğu harcama verimliliği sorunu var. Sonra, bugün her zamankinden daha önemli bir konu olan vatandaş katılımı ve güçlendirilmesi sorunu var. Binde 5'i tahsis eden bir vergi mükellefi, bir kuruluşu diğerine tercih eden ve bunu yaparken hizmet kalitesini değerlendiren bir vergi mükellefidir. Bu, kamu yönetiminde asla yapılmayan bir şeydir. Başka bir deyişle, binde 5, vatandaşların kamu işlerinin kontrolünü yeniden ele geçirdiği bir araçtır: Kişisel gelir vergilerinin bir kısmını bir kuruluşa emanet edenler genellikle o kuruluşun faaliyetlerine katılır veya en azından faaliyetleri hakkında bilgi edinir: başka hiçbir mali araç bu sonucu garanti edemez. Binde 5'i kısıtlamak, bu özgürlük ve katılım alanlarını daraltmak anlamına gelir, ancak aynı zamanda refah harcamalarının kalitesini de düşürür. Hepimiz kaybederiz.

Bu içerik, VITA dergisinin "5 per mille, ma per davvero" sayısından alınmıştır ve istisnai olarak herkesin erişimine sunulmuştur. Taahhüdümüzü takdir ediyor, bizi ve kampanyayı desteklemek istiyorsanız, VITA'ya abone olun .

Fotoğraf: Rimini Toplantısı

Etiketler:
• binde 5
• Binde 5 ama gerçek